حصیر: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''حصیر''' به معنی بوریا می باشد. به نقل برخى روایات،وقتى بنى اسد براى دفن اجساد شهداى [[کربلا]] آمدند،[[زین العابدین «ع»|امام سجاد(ع)]] نیز آنان را یارى مى‌کرد،از آنان حصیرى طلبید تا اعضاى پیکر [[حسین بن على (ع)|سیدالشهدا(ع)]] را در میان آن گذاشته،میان قبر بگذارد... <ref>کبریت احمر،ص ۴۹۳.</ref> طبق نقلهاى تاریخى وقتى در زمان متوکل به دستور او قبر امام حسین«ع»را خراب کردند و قبر را شکافتند،به بوریاى تازه‌اى برخوردند که پیکر امام بر آن بود و بوى مشک از آن جسد مى‌آمد.حصیر و بدن را به همان حال گذشتند و خاک روى آن ریختند. <ref>إثبات الهداة،شیخ حرّ عاملى،ج ۵،ص ۱۸۳.</ref> | '''حصیر''' به معنی بوریا می باشد. به نقل برخى روایات،وقتى بنى اسد براى دفن اجساد شهداى [[کربلا]] آمدند،[[زین العابدین «ع»|امام سجاد(ع)]] نیز آنان را یارى مى‌کرد،از آنان حصیرى طلبید تا اعضاى پیکر [[حسین بن على (ع)|سیدالشهدا(ع)]] را در میان آن گذاشته،میان قبر بگذارد... <ref>کبریت احمر،ص ۴۹۳.</ref> طبق نقلهاى تاریخى وقتى در زمان متوکل به دستور او قبر امام حسین«ع»را خراب کردند و قبر را شکافتند،به بوریاى تازه‌اى برخوردند که پیکر امام بر آن بود و بوى مشک از آن جسد مى‌آمد.حصیر و بدن را به همان حال گذشتند و خاک روى آن ریختند. <ref>إثبات الهداة،شیخ حرّ عاملى،ج ۵،ص ۱۸۳.</ref> | ||
== منبع == | ==منبع== | ||
* جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۱۵۲. | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=559291&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۱۵۲.] | ||
== پی‌نوشت == | ==پی‌نوشت== | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:اشیا و فرهنگ مادی]] | |||
[[رده:مفاهیم]] | |||
نسخهٔ ۵ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۳۷
حصیر به معنی بوریا می باشد. به نقل برخى روایات،وقتى بنى اسد براى دفن اجساد شهداى کربلا آمدند،امام سجاد(ع) نیز آنان را یارى مى‌کرد،از آنان حصیرى طلبید تا اعضاى پیکر سیدالشهدا(ع) را در میان آن گذاشته،میان قبر بگذارد... [۱] طبق نقلهاى تاریخى وقتى در زمان متوکل به دستور او قبر امام حسین«ع»را خراب کردند و قبر را شکافتند،به بوریاى تازه‌اى برخوردند که پیکر امام بر آن بود و بوى مشک از آن جسد مى‌آمد.حصیر و بدن را به همان حال گذشتند و خاک روى آن ریختند. [۲]