فاطمه،دختر امام حسین«ع»: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «فاطمه بنت الحسین«ع»،بانویى با شرافت و دانش که اهل ذکر و شب‌زنده‌دارى و عباد...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
فاطمه بنت الحسین«ع»،بانویى با شرافت و دانش که اهل ذکر و شب‌زنده‌دارى و عبادت بود و روزها روزه مى‌گرفت و از جمال ظاهر و باطن برخوردار و اهل روایت و نقل حدیث بود. <ref>اعیان الشیعة،ج 8،ص 388.</ref> در سفر کربلا در جمع اسیران اهل بیت بود و در کوفه نیز به سخنرانى افشاگرانه و فصیح و رسا بر ضدّ جنایتهاى ابن زیاد پرداخت و همه را به گریه انداخت. <ref>مقتل الحسین،مقرّم،ص 405.</ref>
'''فاطمه بنت الحسین(ع)'''، بانویى با شرافت و دانش که اهل ذکر و شب‌زنده‌دارى و عبادت بود و روزها روزه مى‌گرفت و از جمال ظاهر و باطن برخوردار و اهل روایت و نقل حدیث بود.<ref>اعیان الشیعة،ج ۸،ص ۳۸۸.</ref>  


در کاخ یزید،چشم یکى از وابستگان حکومت که به او افتاد،از یزید خواست که او را به وى ببخشد.حضرت زینب بشدّت اعتراض و مخالفت کرد و کار آنان را کفر به حساب آورد. <ref>ارشاد،مفید،ج 2،ص 121،بحار الأنوار،ج 45،ص 136.</ref> وى همسر عموزادۀ خویش حسن بن حسن«ع»بود.پس از فوت شوهر،یک سال خیمه‌اى افراشت و براى او به سوگ و ماتم نشست. <ref>همان(ارشاد)،ص 26.</ref> وى تا زمان امام صادق«ع»را درک کرد.
== زندگینامه ==
فاطمه بنت الحسین(ع) همسر عموزادۀ خویش حسن بن حسن(ع) بود. پس از فوت شوهر، یک سال خیمه‌اى افراشت و براى او به سوگ و ماتم نشست.<ref>همان(ارشاد)،ص ۲۶.</ref> وى تا زمان امام صادق(ع) را درک کرد و در سال ۱۱۷ ه.ق در حالى که هفتاد سال داشت در مدینه در گذشت و در بقیع به خاک سپرده شد.<ref>دربارۀ زندگینامۀ او از جمله ر.ک:«فاطمة بنت الحسین»،محمد هادى الأمینى،مکتبة الهلال.</ref>


در سال 117 ه.در حالى که هفتاد سال داشت در مدینه در گذشت و در بقیع به خاک سپرده شد. <ref>دربارۀ زندگینامۀ او از جمله ر.ک:«فاطمة بنت الحسین»،محمد هادى الأمینى،مکتبة الهلال.</ref>
== همراه قافله کربلا ==
در سفر [[کربلا]] در جمع اسیران [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] بود و در [[کوفه]] نیز به سخنرانى افشاگرانه و فصیح و رسا بر ضدّ جنایتهاى [[ابن زیاد]] پرداخت و همه را به گریه انداخت. <ref>مقتل الحسین،مقرّم،ص ۴۰۵.</ref>


در کاخ [[یزید]]، چشم یکى از وابستگان حکومت که به او افتاد، از یزید خواست که او را به وى ببخشد. [[زینب (ع)|حضرت زینب(س)]] بشدت اعتراض و مخالفت کرد و کار آنان را کفر به حساب آورد.<ref>ارشاد،مفید،ج ۲،ص ۱۲۱،بحار الأنوار،ج ۴۵،ص ۱۳۶.</ref>


== منبع ==


* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=559291&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۳۷.]


 
== پی‌نوشت ==
 
<references />
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 337.
[[رده:افراد]]
[[رده:همراهان قافله کربلا]]

نسخهٔ ‏۲۱ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۰۹

فاطمه بنت الحسین(ع)، بانویى با شرافت و دانش که اهل ذکر و شب‌زنده‌دارى و عبادت بود و روزها روزه مى‌گرفت و از جمال ظاهر و باطن برخوردار و اهل روایت و نقل حدیث بود.[۱]

زندگینامه

فاطمه بنت الحسین(ع) همسر عموزادۀ خویش حسن بن حسن(ع) بود. پس از فوت شوهر، یک سال خیمه‌اى افراشت و براى او به سوگ و ماتم نشست.[۲] وى تا زمان امام صادق(ع) را درک کرد و در سال ۱۱۷ ه.ق در حالى که هفتاد سال داشت در مدینه در گذشت و در بقیع به خاک سپرده شد.[۳]

همراه قافله کربلا

در سفر کربلا در جمع اسیران اهل بیت بود و در کوفه نیز به سخنرانى افشاگرانه و فصیح و رسا بر ضدّ جنایتهاى ابن زیاد پرداخت و همه را به گریه انداخت. [۴]

در کاخ یزید، چشم یکى از وابستگان حکومت که به او افتاد، از یزید خواست که او را به وى ببخشد. حضرت زینب(س) بشدت اعتراض و مخالفت کرد و کار آنان را کفر به حساب آورد.[۵]

منبع

پی‌نوشت

  1. اعیان الشیعة،ج ۸،ص ۳۸۸.
  2. همان(ارشاد)،ص ۲۶.
  3. دربارۀ زندگینامۀ او از جمله ر.ک:«فاطمة بنت الحسین»،محمد هادى الأمینى،مکتبة الهلال.
  4. مقتل الحسین،مقرّم،ص ۴۰۵.
  5. ارشاد،مفید،ج ۲،ص ۱۲۱،بحار الأنوار،ج ۴۵،ص ۱۳۶.