نعش: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «پیکر بى‌روح،جسد.به معنى تابوت هم آمده است.در کربلا امام حسین«ع»بر سر نعش شهد...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
پیکر بى‌روح،جسد.به معنى تابوت هم آمده است.در کربلا امام حسین«ع»بر سر نعش شهدا حاضر مى‌شد.اهل بیت امام حسین«ع»،پس از عاشورا کنار نعش شهیدان آمدند و گریه و عزادارى کردند.در مراسم تعزیه و شبیه‌خوانى هم که اشخاص،نقشهاى مختلفى به عهده مى‌گیرند،برخى هم در نقش«نعش»در میدان بر زمین مى‌افتند و تداعى کنندۀ اجساد شهداى کربلا مى‌گردند.کسى که در تعزیه،نقش بى‌اهمیّت و بى‌سخنى را به عهده دارد. <ref>فرهنگ فارسى،معین.</ref> در تعزیه‌ها،نعش را همراه با پیکانهاى خون‌آلود و شمشیرهاى شکسته و سنانها که بر روى نعشها دوخته یا جاسازى شده بود نشان مى‌دادند که یادآور وضع طبیعى کشته‌هاى میدان باشد،یا همراه با پرندگان و کبوترانى با شهپر خونین بر نعش شهیدان،که سمبل رساندن خبر شهادت به مدینه بود.
'''نعش''' پیکر بى‌روح، جسد است و به معنى تابوت هم آمده‌است.


== پیکر شهدا در کربلا ==
در کربلا امام حسین«ع»بر سر نعش شهدا حاضر مى‌شد. اهل بیت امام حسین(ع)، پس از عاشورا کنار نعش شهیدان آمدند و گریه و عزادارى کردند. در مراسم تعزیه و شبیه‌خوانى هم که اشخاص، نقشهاى مختلفى به عهده مى‌گیرند،


== پیکر شهدای کربلا در تعزیه ==
برخى هم در نقش، نعش در میدان بر زمین مى‌افتند و تداعى کنندۀ اجساد شهداى کربلا مى‌گردند. کسى که در تعزیه، نقش بى‌اهمیّت و بى‌سخنى را به عهده دارد. <ref>فرهنگ فارسى، معین.</ref> در تعزیه‌ها، نعش را همراه با پیکانهاى خون‌آلود و شمشیرهاى شکسته و سنانها که بر روى نعشها دوخته یا جاسازى شده بود نشان مى‌دادند که یادآور وضع طبیعى کشته‌هاى میدان باشد، یا همراه با پرندگان و کبوترانى با شهپر خونین بر نعش شهیدان، که سمبل رساندن خبر شهادت به مدینه بود.


== منبع ==
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۴۷.


 
== پی‌نوشت ==
 
<references />
 
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 447.

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۰۸

نعش پیکر بى‌روح، جسد است و به معنى تابوت هم آمده‌است.

پیکر شهدا در کربلا

در کربلا امام حسین«ع»بر سر نعش شهدا حاضر مى‌شد. اهل بیت امام حسین(ع)، پس از عاشورا کنار نعش شهیدان آمدند و گریه و عزادارى کردند. در مراسم تعزیه و شبیه‌خوانى هم که اشخاص، نقشهاى مختلفى به عهده مى‌گیرند،

پیکر شهدای کربلا در تعزیه

برخى هم در نقش، نعش در میدان بر زمین مى‌افتند و تداعى کنندۀ اجساد شهداى کربلا مى‌گردند. کسى که در تعزیه، نقش بى‌اهمیّت و بى‌سخنى را به عهده دارد. [۱] در تعزیه‌ها، نعش را همراه با پیکانهاى خون‌آلود و شمشیرهاى شکسته و سنانها که بر روى نعشها دوخته یا جاسازى شده بود نشان مى‌دادند که یادآور وضع طبیعى کشته‌هاى میدان باشد، یا همراه با پرندگان و کبوترانى با شهپر خونین بر نعش شهیدان، که سمبل رساندن خبر شهادت به مدینه بود.

منبع

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۴۷.

پی‌نوشت

  1. فرهنگ فارسى، معین.