خار مغیلان: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «خار درخت«امّ غیلان»،امّ غیلان درخت خاردارى است که در بادیه مى‌روید که گاهى...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
خار | '''خار مغیلان''' خار درخت «امّ غیلان» یا «امّ غیلان» درخت خاردارى است که در بادیه مى‌روید که گاهى به اندازۀ درخت سیب یا کوچکتر مى‌شود.<ref>لغت‌نامه،دهخدا«ام غیلان».</ref> | ||
== خار مغیلان در مرثیه‌ها == | |||
در مرثیه‌ها چنین گفته مى‌شود که پس از شهادت امام حسین(ع) و حملۀ دشمن به خیمه‌ها و به آتش کشیدن آنها، کودکان آوارۀ دشت و بیابان شدند و دو کودک در بیابان، دور از جمع اهل بیت، گم شدند و شب زیر خار مغیلان پناه گرفتند و جان باختند.<ref>معالى السبطین،ج ۲،ص ۸۹.</ref> در منابع معتبر تاریخى چنین چیزى نیامده است. | |||
== منبع == | |||
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 158. | |||
== پی نوشت == | |||
<references /> | |||
نسخهٔ ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۲۳
خار مغیلان خار درخت «امّ غیلان» یا «امّ غیلان» درخت خاردارى است که در بادیه مى‌روید که گاهى به اندازۀ درخت سیب یا کوچکتر مى‌شود.[۱]
خار مغیلان در مرثیه‌ها
در مرثیه‌ها چنین گفته مى‌شود که پس از شهادت امام حسین(ع) و حملۀ دشمن به خیمه‌ها و به آتش کشیدن آنها، کودکان آوارۀ دشت و بیابان شدند و دو کودک در بیابان، دور از جمع اهل بیت، گم شدند و شب زیر خار مغیلان پناه گرفتند و جان باختند.[۲] در منابع معتبر تاریخى چنین چیزى نیامده است.
منبع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 158.