صامت بروجردی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''محمد باقر بن پنجشنبه''' یکی از شاعران معاصر ایرانی است. | '''محمد باقر بن پنجشنبه''' یکی از شاعران معاصر ایرانی است. | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام = صامت بروجردی | | نام = صامت بروجردی | ||
| تصویر = | | تصویر =صامت بروجردی.jpg | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام اصلی = | | نام اصلی = | ||
| خط ۷۵: | خط ۷۳: | ||
}} | }} | ||
== زندگینامه == | |||
محمد باقر بن پنجشنبه متخلّص به «صامت»، در سال 1263 ه ق. در بروجرد متولد شد و در همان جا رشد و نمو یافت و به کسب مشغول شد، و هم در این شهرستان به سال 1331 ه ق. درگذشت. اگر چه از مقدّمات زندگی و تحصیلات او اطلاع صحیحی در دست نداریم لیکن تتّبع در اشعار او و به خصوص قطعات عربی و جملاتی را که سروده نشان می‌دهد که از مقدّمات ادب بی‌بهره نبوده است. <ref> لغت نامه دهخدا.</ref> | |||
او در انواع شعر از قصیده، غزل، مثنوی، ترجیع‌بند، رباعی و معانی مختلف در رثاء و تغزل و مدیحه طبع خود را آزموده و اشعار او در ردیف هم طبقه‌های وی چون نوائی بروجردی، وفایی شوشتری و جودی خراسانی است. | |||
== آثار == | |||
از صامت بروجردی دیوانی به یادگار مانده است که مکرّر در تهران به چاپ رسیده است. | |||
== اشعار == | |||
=== شعر 1 === | |||
{{شعر}} | |||
{{ب| ای سکّه‌ی ابتلا به نامت|از کوفه بتر بلای شامت }} | {{ب| ای سکّه‌ی ابتلا به نامت|از کوفه بتر بلای شامت }} | ||
| خط ۱۰۸: | خط ۱۰۳: | ||
{{ب| شد روز به پیش چشم زینب|چون شام ز رنج صبح و شامت <ref> دیوان صامت.</ref> }} | {{ب| شد روز به پیش چشم زینب|چون شام ز رنج صبح و شامت <ref> دیوان صامت.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
{| class="" style="margin: 0 auto; " | |||
| class="b" |<span class="beyt"> ای سکّه‌ی ابتلا به نامت</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">از کوفه بتر بلای شامت </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> در کوفه اگر به کنج مطبخ</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">خولی ننمود احترامت </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> در شام، پی تلافی آخر</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">دادند به طشت زر مقامت </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> خاکستر و سنگ مردم شام</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">کردند نثار سر، ز بامت </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> بر نی چو مه دو هفته کردند</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">انگشت نمای خاص و عامت </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> در بزم شراب، آسمان کرد</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">زهر غم و ابتلا به جامت </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> فرزند حرامزاده‌ی هند</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">پوشید نظر ز احتشامت </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> شد مست و به چوب خیزران کرد</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">آزرده لبان لعل فامت </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> شد روز به پیش چشم زینب</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">چون شام ز رنج صبح و شامت <ref> دیوان صامت.</ref> </span> | |||
|} | |||
<br /> | |||
=== شعر 2 === | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
===ماه محرّم:=== | ===ماه محرّم:=== | ||
| خط ۱۴۱: | خط ۱۷۴: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
=== ماه محرّم: === | |||
{| class="" style="margin: 0 auto; " | |||
| class="b" |<span class="beyt"> ای از ازل ز داغ تو آدم گریسته</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">آدم نه بلکه جمله‌ی عالم گریسته </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> تا روز حشر دیده‌ی حواست اشکبار</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">در ماتم تو بس که دمادم گریسته </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> یک سر خلیل کرده فراموش از ذبیح</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">در نار ابتلای تو از غم گریسته </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> کروبیان عالم علوی جداجدا</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">با ساکنان عرش معظم گریسته </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> اکلیل قرب راز سر افکنده جبرئیل</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">با خیل قدسیان مکرم گریسته </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> کف الخضیب ساخته از خون خود خضاب</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">هفت آسمان چو نیر اعظم گریسته </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> ایوب را عنان تحمل شده ز دست</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">یعقوب‌سان به کلبه‌ی ماتم گریسته </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> در هر بهار غنچه سوری به گلستان</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">با یاد لعل خشک تو شبنم گریسته </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> دشمن حضور غربت تو دیده همچو دوست</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">بیگانه در غم تو محرم گریسته </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> خیر البشر برای علی اکبرت به خلد</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">تا بر نهد به داغ تو مرهم گریسته </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> هم در مدینه فاطمه، هم در نجف علی</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">با قلب زار و با کمر خم گریسته </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> هرکس که دید پیکر در خون طپیده‌ات</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">گر خون گریسته به خدا کم گریسته </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> «صامت» نزار گشته و بهر تو زارزار</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">هرساله همچو ماه محرّم گریسته </span> | |||
|} | |||
<br /> | |||
=== شعر 3 === | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| ماند چون جسم حسین تشنه لب در آفتاب|من ندانم از چه زیور بست دیگر آفتاب }} | {{ب| ماند چون جسم حسین تشنه لب در آفتاب|من ندانم از چه زیور بست دیگر آفتاب }} | ||
| خط ۱۵۸: | خط ۲۴۹: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
== منابع == | |||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1030-1031.] | |||
== پی نوشت == | |||
پی نوشت | |||
[[رده:ادبیات]] | [[رده:ادبیات]] | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
نسخهٔ ۲۳ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۱۱
محمد باقر بن پنجشنبه یکی از شاعران معاصر ایرانی است.
| صامت بروجردی | |
|---|---|
 | |
| زادروز | 1263ه.ش بروجرد |
| مرگ | 1331ه.ش بروجرد |
| تخلص | صامت |
زندگینامه
محمد باقر بن پنجشنبه متخلّص به «صامت»، در سال 1263 ه ق. در بروجرد متولد شد و در همان جا رشد و نمو یافت و به کسب مشغول شد، و هم در این شهرستان به سال 1331 ه ق. درگذشت. اگر چه از مقدّمات زندگی و تحصیلات او اطلاع صحیحی در دست نداریم لیکن تتّبع در اشعار او و به خصوص قطعات عربی و جملاتی را که سروده نشان می‌دهد که از مقدّمات ادب بی‌بهره نبوده است. [۱]
او در انواع شعر از قصیده، غزل، مثنوی، ترجیع‌بند، رباعی و معانی مختلف در رثاء و تغزل و مدیحه طبع خود را آزموده و اشعار او در ردیف هم طبقه‌های وی چون نوائی بروجردی، وفایی شوشتری و جودی خراسانی است.
آثار
از صامت بروجردی دیوانی به یادگار مانده است که مکرّر در تهران به چاپ رسیده است.
اشعار
شعر 1
| ای سکّه‌ی ابتلا به نامت | از کوفه بتر بلای شامت | |
| در کوفه اگر به کنج مطبخ | خولی ننمود احترامت | |
| در شام، پی تلافی آخر | دادند به طشت زر مقامت | |
| خاکستر و سنگ مردم شام | کردند نثار سر، ز بامت | |
| بر نی چو مه دو هفته کردند | انگشت نمای خاص و عامت | |
| در بزم شراب، آسمان کرد | زهر غم و ابتلا به جامت | |
| فرزند حرامزاده‌ی هند | پوشید نظر ز احتشامت | |
| شد مست و به چوب خیزران کرد | آزرده لبان لعل فامت | |
| شد روز به پیش چشم زینب | چون شام ز رنج صبح و شامت [۲] |
| ای سکّه‌ی ابتلا به نامت | از کوفه بتر بلای شامت | |
| در کوفه اگر به کنج مطبخ | خولی ننمود احترامت | |
| در شام، پی تلافی آخر | دادند به طشت زر مقامت | |
| خاکستر و سنگ مردم شام | کردند نثار سر، ز بامت | |
| بر نی چو مه دو هفته کردند | انگشت نمای خاص و عامت | |
| در بزم شراب، آسمان کرد | زهر غم و ابتلا به جامت | |
| فرزند حرامزاده‌ی هند | پوشید نظر ز احتشامت | |
| شد مست و به چوب خیزران کرد | آزرده لبان لعل فامت | |
| شد روز به پیش چشم زینب | چون شام ز رنج صبح و شامت [۳] |
شعر 2
ماه محرّم:
| ای از ازل ز داغ تو آدم گریسته | آدم نه بلکه جمله‌ی عالم گریسته | |
| تا روز حشر دیده‌ی حواست اشکبار | در ماتم تو بس که دمادم گریسته | |
| یک سر خلیل کرده فراموش از ذبیح | در نار ابتلای تو از غم گریسته | |
| کروبیان عالم علوی جداجدا | با ساکنان عرش معظم گریسته | |
| اکلیل قرب راز سر افکنده جبرئیل | با خیل قدسیان مکرم گریسته | |
| کف الخضیب ساخته از خون خود خضاب | هفت آسمان چو نیر اعظم گریسته | |
| ایوب را عنان تحمل شده ز دست | یعقوب‌سان به کلبه‌ی ماتم گریسته | |
| در هر بهار غنچه سوری به گلستان | با یاد لعل خشک تو شبنم گریسته | |
| دشمن حضور غربت تو دیده همچو دوست | بیگانه در غم تو محرم گریسته | |
| خیر البشر برای علی اکبرت به خلد | تا بر نهد به داغ تو مرهم گریسته | |
| هم در مدینه فاطمه، هم در نجف علی | با قلب زار و با کمر خم گریسته | |
| هرکس که دید پیکر در خون طپیده‌ات | گر خون گریسته به خدا کم گریسته | |
| «صامت» نزار گشته و بهر تو زارزار | هرساله همچو ماه محرّم گریسته |
ماه محرّم:
| ای از ازل ز داغ تو آدم گریسته | آدم نه بلکه جمله‌ی عالم گریسته | |
| تا روز حشر دیده‌ی حواست اشکبار | در ماتم تو بس که دمادم گریسته | |
| یک سر خلیل کرده فراموش از ذبیح | در نار ابتلای تو از غم گریسته | |
| کروبیان عالم علوی جداجدا | با ساکنان عرش معظم گریسته | |
| اکلیل قرب راز سر افکنده جبرئیل | با خیل قدسیان مکرم گریسته | |
| کف الخضیب ساخته از خون خود خضاب | هفت آسمان چو نیر اعظم گریسته | |
| ایوب را عنان تحمل شده ز دست | یعقوب‌سان به کلبه‌ی ماتم گریسته | |
| در هر بهار غنچه سوری به گلستان | با یاد لعل خشک تو شبنم گریسته | |
| دشمن حضور غربت تو دیده همچو دوست | بیگانه در غم تو محرم گریسته | |
| خیر البشر برای علی اکبرت به خلد | تا بر نهد به داغ تو مرهم گریسته | |
| هم در مدینه فاطمه، هم در نجف علی | با قلب زار و با کمر خم گریسته | |
| هرکس که دید پیکر در خون طپیده‌ات | گر خون گریسته به خدا کم گریسته | |
| «صامت» نزار گشته و بهر تو زارزار | هرساله همچو ماه محرّم گریسته |
شعر 3
| ماند چون جسم حسین تشنه لب در آفتاب | من ندانم از چه زیور بست دیگر آفتاب | |
| زخم تیر و نیزه و شمشیر دشمن بس نبود | از چه می‌تابید بر آن جسم بی‌سر آفتاب؟ | |
| بود گر در دامن زهرا سر آن تشنه‌کام | از چه نامد شرمش از خاتون محشر آفتاب | |
| سر برهنه، پا برهنه، کودکان در به در | خار ره بر پا، به دل اخگر، به پیکر آفتاب | |
| دید چون نیلی رخ اطفال را از جور خصم | کرد موج خون روان، از دیده‌ی‌تر آفتاب | |
| چادر عصمت چو بردند از سر زینب فکند | شب کلاه خسروی در چرخ از سر آفتاب | |
| سر برهنه دید زینب را چو در بزم یزید | شد نهان در ابر از شرم پیمبر آفتاب |