آصف الدوله: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''محمد یحیی علی خان بهار''' ازشاعران | '''محمد یحیی علی خان بهار''' ازشاعران و سیاست گذاران سده دوازدهم قمری هند است.{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام = آصف الدوله | | نام = آصف الدوله | ||
| تصویر = | | تصویر = | ||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
| تاریخ تولد = سال 1188 ه. ق. | | تاریخ تولد = سال 1188 ه. ق. | ||
| محل تولد = هند | | محل تولد = هند | ||
| والدین = | | والدین =شجاع الدوله | ||
| تاریخ مرگ = سال 1212 ه. ق. | | تاریخ مرگ = سال 1212 ه. ق. | ||
| محل مرگ = | | محل مرگ = | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
}} | }} | ||
== زندگینامه == | ==زندگینامه== | ||
محمد یحیی علی خان بهار متخلص به «آصف» به سال 1188 ه. ق. متولد شد، وی از شخصیتهای سیاسی و فرهنگی هند در سده‌ی 12 قمری بود و چهارمین نواب از حکام شیعی «نواب اوده» که در پی تضعیف حکومت مرکز و سلاطین مغول هند به استقلال محلی دست یافتند. | محمد یحیی علی خان بهار متخلص به «آصف» به سال 1188 ه. ق. متولد شد، وی از شخصیتهای سیاسی و فرهنگی هند در سده‌ی 12 قمری بود و چهارمین نواب از حکام شیعی «نواب اوده» که در پی تضعیف حکومت مرکز و سلاطین مغول هند به استقلال محلی دست یافتند. | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
وی بخشی از شهرت و اعتبار خود را مدیون توجه و عنایتی است که به اهل علم و فعالیت‌های فرهنگی و ادبی داشته است. وی پس از 23 سال حکومت در سال 1212 قمری برابر با 1797 میلادی درگذشت که در حسینیه امام‌باره «لکهنویه» به خاک سپرده شد. <ref> دایرة المعارف بزرگ اسلامی.</ref> | وی بخشی از شهرت و اعتبار خود را مدیون توجه و عنایتی است که به اهل علم و فعالیت‌های فرهنگی و ادبی داشته است. وی پس از 23 سال حکومت در سال 1212 قمری برابر با 1797 میلادی درگذشت که در حسینیه امام‌باره «لکهنویه» به خاک سپرده شد. <ref> دایرة المعارف بزرگ اسلامی.</ref> | ||
== آثار == | ==آثار== | ||
شمار کتاب‌های کتابخانه آصف الدوله را 120 هزار جلد نوشته‌اند که 200 صحاف در آن به کار ترمیم و تجلید کتاب اشتغال داشتند. | شمار کتاب‌های کتابخانه آصف الدوله را 120 هزار جلد نوشته‌اند که 200 صحاف در آن به کار ترمیم و تجلید کتاب اشتغال داشتند. | ||
<br /> | <br /> | ||
== اشعار == | ==اشعار== | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| ای سرو سرفراز ریاض رضای حق|وی بر قضا رضا و رضا بر قضای حق }} | {{ب| ای سرو سرفراز ریاض رضای حق|وی بر قضا رضا و رضا بر قضای حق }} | ||
| خط ۱۱۴: | خط ۱۱۴: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
== منابع == | ==منابع== | ||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 854-855.] | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 854-855.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
نسخهٔ ۲۱ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۵۰
محمد یحیی علی خان بهار ازشاعران و سیاست گذاران سده دوازدهم قمری هند است.
| آصف الدوله | |
|---|---|
| نام اصلی | محمد یحیی علی خان بهار |
| زادروز | سال 1188 ه. ق. هند |
| پدر و مادر | شجاع الدوله |
| مرگ | سال 1212 ه. ق. |
| جایگاه خاکسپاری | حسنیه امام باره لکهنویه |
| تخلص | آصف |
زندگینامه
محمد یحیی علی خان بهار متخلص به «آصف» به سال 1188 ه. ق. متولد شد، وی از شخصیتهای سیاسی و فرهنگی هند در سده‌ی 12 قمری بود و چهارمین نواب از حکام شیعی «نواب اوده» که در پی تضعیف حکومت مرکز و سلاطین مغول هند به استقلال محلی دست یافتند.
او فرزند شجاع الدوله است. وی به سبب ارادت به حسین بن علی (ع)، حسینیه‌ای در «لکهنو» بنیاد نهاد که هم از نظر معماری و هم به دلیل فعالیت‌های خیریه آن شهرت یافت.
تعلق خاطر آصف الدوله به اهل بیت پیامبر اکرم (ص) او را در انجام کارهای عمرانی در سرزمین‌های دیگر اسلامی به ویژه در نواحی مورد احترام و تقدیس شیعیان پیشگام می‌ساخت از آن جمله پرداخت هزینه‌های بنای صحن و دیوارهای حرم حسین بن علی (ع) در کربلا بود.
وی بخشی از شهرت و اعتبار خود را مدیون توجه و عنایتی است که به اهل علم و فعالیت‌های فرهنگی و ادبی داشته است. وی پس از 23 سال حکومت در سال 1212 قمری برابر با 1797 میلادی درگذشت که در حسینیه امام‌باره «لکهنویه» به خاک سپرده شد. [۱]
آثار
شمار کتاب‌های کتابخانه آصف الدوله را 120 هزار جلد نوشته‌اند که 200 صحاف در آن به کار ترمیم و تجلید کتاب اشتغال داشتند.
اشعار
| ای سرو سرفراز ریاض رضای حق | وی بر قضا رضا و رضا بر قضای حق | |
| مردانه در طریق حقایق زدی قدم | افراشتی بکوی حقیقت لوای حق | |
| ای منشأ مظاهر انوار ذو الجلال | حق ثنای نعمت تو باشد ثنای حق | |
| حق بود مستحق به ظهور حقایقت | زان شد رخ تو آینیه‌ی حق نمای حق | |
| خلق ار شوند جمله حسین اللهی سزاست | چون از قیام توست پرستش برای حق | |
| از خلقت وجود نبی و علی و آل | ذات تو بود مقصد و هم مدعای حق | |
| گفتا نبی حسین ز من است و من از حسین | هم این بود به وصف تو از حق ندای حق | |
| مقصود اصفیائی و محمود اتقیا | محبوب انبیائی و هم اولیای حق | |
| طفل رهند موسی و عیسی و هم خلیل | آنجا که رتبه‌ی تو بود در ولای حق | |
| سریست در مقام جلالت که ذو الجلال | کامل نموده در تو جلال و جلای حق | |
| بنیان حق اگر چه به پا بود استوار | لیک از تو شد متین و مشید بنای حق | |
| ز اشراق وجه تست مشعشع فروغ شمس | ای در سپهر دین قمر اعتلای حق | |
| در کربلای عشق فرو کوفی علم | عزم قتال خویش نمودی برای حق | |
| از هستی و علاقه و اهل و عیال و مال | بستی نظر از آنکه نبینی ورای حق | |
| ای آیت هدایت حق الیقین عشق | دادی تو دار عشق چو بودت هوای حق | |
| حق در عوض بداد هر آنچه‌اش که بود داشت | کردی تو زین معامله‌ی حق ادای حق | |
| شد تربت شریف تو مسجود حق پرست | اندرگه صلوة بصبح و مسای حق | |
| حق خواستند محو شود، در فنای تو | یا للعجب فنای تو آمد بقای حق | |
| دین نبی قوام گرفت از قیام تو | بریاری تو بود همی اتکای حق | |
| ملحق به حق چنان شدی الحق که حق‌پرست | حق دارد ار ترا بپرستد بجای حق | |
| در عالم الست برب العزیز رب | زانو زدی بگفتن قالو بلای حق | |
| اندر قبول امر چنان دم زدی که شد | در معرض رضای تو فانی قضای حق | |
| هان ای شهید راه خداوند ذو المنن | هستی طبیب درد بدار الشفای حق | |
| از پیشگاه لطف تو داریم در جزا | چشم شفاعت از تو بروز جزای حق | |
| آصف ز جان لقای ترا دردم ممات | خواهد ز فضل و رحمت بی‌منتهای حق |
منابع
پی نوشت
- ↑ دایرة المعارف بزرگ اسلامی.