نیکی کدی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات اندیشمند|نام کامل=نیکی آر. کدی | {{جعبه اطلاعات اندیشمند|نام کامل=نیکی آر. کدی|ملیت=آمریکایی|شناخته شده برای=شرق شناس و ایران شناس|تصویر=نیکی آر کدی.jpg|زادروز=1930|زادگاه=نیویورک}} | ||
'''نیکی آر. کدی''' (به انگلیسی: Nikki R. Keddie) (زاده 1930 میلادی) نویسنده، شرق شناس و ایران شناس آمریکایی است. او سال‌ها به تدریس تاریخ ایران و خاورمیانه در "دانشگاه کالیفرنیا" اشتغال داشت و کتابها و مقالات متعددی درباره‌ی ایران خصوصا ایران پس از انقلاب اسلامی نگاشته است. | '''نیکی آر. کدی''' (به انگلیسی: Nikki R. Keddie) (زاده 1930 میلادی) نویسنده، شرق شناس و ایران شناس آمریکایی است. او سال‌ها به تدریس تاریخ ایران و خاورمیانه در "دانشگاه کالیفرنیا" اشتغال داشت و کتابها و مقالات متعددی درباره‌ی ایران خصوصا ایران پس از انقلاب اسلامی نگاشته است. | ||
نسخهٔ ۱۴ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۰۷
| نیکی کدی | |
|---|---|
 | |
| متولد |
1930 نیویورک |
نیکی آر. کدی (به انگلیسی: Nikki R. Keddie) (زاده 1930 میلادی) نویسنده، شرق شناس و ایران شناس آمریکایی است. او سال‌ها به تدریس تاریخ ایران و خاورمیانه در "دانشگاه کالیفرنیا" اشتغال داشت و کتابها و مقالات متعددی درباره‌ی ایران خصوصا ایران پس از انقلاب اسلامی نگاشته است.
آثار
ایران دوران قاجار و برآمدن رضاخان
گفتمان سیاسی شیعه و انقلاب اسلامی ایران
جوایز و افتخارات[۱]
1994 عضویت در آکادمی هنر و علوم آمریکا
2001 دریافت مدرک مربی‌گری از انجمن مطالعات خاورمیانه و عضویت در آن انجمن در سال 2003
2002 دریافت جایزه از اتحادیه تاریخی آمریکا
2002 دریافت جایزه تاریخ ایران از موسسه دانش نامه ایرانیکا
2004 دریافت جایزه بالزان
2008 دریافت جایزه از انجمن بین المللی دانشجویان ایران
تعزیه، روضه خوانی و کارکرد آنها در آثار
کدی در کتاب ریشه های انقلاب ایران[۲] اشاره کوتاهی به روضه خوانی و مجالس مذهبی زنانه کرده است. او بر وجه مردمی مجالس و مراسم مذهبی که زمینه ساز تاثیرگذاری آنها در حیات اجتماعی ایرانیان شده است نیز تاکید میکند.
او در کتاب ایران دوره‌ی قاجار و برآمدن رضاخان[۳] نیز وضعیت و جایگاه تعزیه را به عنوان شکلی از فرهنگ عمومی در ایران دوره قاجار اشاره کرده و آن را واجد تاثیرگذاری و اهمیتی بیش تر از فرهنگ درباری در میان اکثر مردم دانسته است.
از نظر کدی مراسم سوگواری سالانه امام حسین(ع) که اغلب از آنچه علما مجاز میدانستند فراتر می‌رفت، در میان اکثر مردم بسیار نیرومندتر و موثرتر از فرهنگ درباری بود و زمانی که جامعه در حالت بحرانی قرار میگرفت تعزیه و روضه خوانی ها بیش تر به حالت یک تریبون سیاسی به منظور بیان بی عدالتی و ضرورت مبارزه با آنها تبدیل میشد.
منابع
- تراژدی جهان اسلام، عزاداری شیعیان ایران به روایت سفرنامه نویسان، مستشرقان و ایران شناسان (از صفویه تا جمهوری اسلامی) جلد سوم صفحه 1507
- سایت شخصی دکتر نیکی کدی