محسن میرزا علی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
استفاده از عصا و دست به دست کردن آن، حرکات نمایشی جدید که علی‌رغم تنوع، انطباق کاملی با روش پرده خوانان قدیم ندارد و اغراق در میمیک‌های صورت، اجرای او را از دیگر پرده خوانانی که متعلق به نسل گذشته‌اند متمایز می‌کند. | استفاده از عصا و دست به دست کردن آن، حرکات نمایشی جدید که علی‌رغم تنوع، انطباق کاملی با روش پرده خوانان قدیم ندارد و اغراق در میمیک‌های صورت، اجرای او را از دیگر پرده خوانانی که متعلق به نسل گذشته‌اند متمایز می‌کند. | ||
==شیوه اجرای آواز== | ==شیوه اجرای آواز== | ||
مایه بیات ترک بیش‌ترین کاربرد را در این پرده خوانی دارد با بهره‌گیری از جملات و فرازهای شوری که شاهدش درجه دوم بیات ترک است. <ref>دستگاه شور دارای زیر مجموعه‌هایی به نام‌های آواز ابوعطا، آواز افشاری و آواز دشتی است بنابراین بدیهی است اگر طی زمان اجرای دستگاه شور فرازهایی از چهار آواز مربوطه به گوش آید. دستگاه سه گاه نیز دومین دستگاه پس از دستگاه شور است و دارای تشابهات زیادی با این دستگاه است. اما آواز شوشتری که گوشه نسبتاً مستقلی در دستگاه همایون است نیز به لحاظ پرده‌بندی فاصله زیادی با دستگاه‌های مذکور ندارد زیرا دارای شاهد مشترک با دستگاه سه گاه و ایست مشترک با دستگاه شور است. </ref> در طول اجرا صدای خواننده به طور محسوسی حدود ربع پرده زیرتر به گوش می‌رسد اما فضای کلی صوتی پرده خوانی حفظ می‌شود. | مایه بیات ترک بیش‌ترین کاربرد را در این پرده خوانی دارد با بهره‌گیری از جملات و فرازهای شوری که شاهدش درجه دوم بیات ترک است.<ref>دستگاه شور دارای زیر مجموعه‌هایی به نام‌های آواز ابوعطا، آواز افشاری و آواز دشتی است بنابراین بدیهی است اگر طی زمان اجرای دستگاه شور فرازهایی از چهار آواز مربوطه به گوش آید. دستگاه سه گاه نیز دومین دستگاه پس از دستگاه شور است و دارای تشابهات زیادی با این دستگاه است. اما آواز شوشتری که گوشه نسبتاً مستقلی در دستگاه همایون است نیز به لحاظ پرده‌بندی فاصله زیادی با دستگاه‌های مذکور ندارد زیرا دارای شاهد مشترک با دستگاه سه گاه و ایست مشترک با دستگاه شور است. </ref> در طول اجرا صدای خواننده به طور محسوسی حدود ربع پرده زیرتر به گوش می‌رسد اما فضای کلی صوتی پرده خوانی حفظ می‌شود. | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
نسخهٔ ۱۰ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۴:۵۳
محسن میرزا علی، از هنرمندان ایرانی در زمینه پرده خوانی است.
| محسن میرزا علی | |
|---|---|
 | |
| زاده |
1362 شمسی تهران |
| ملیت | ایرانی |
| شناخته‌شده برای | هنرهای نمایشی |
شیوه اجرای نمایش
استفاده از عصا و دست به دست کردن آن، حرکات نمایشی جدید که علی‌رغم تنوع، انطباق کاملی با روش پرده خوانان قدیم ندارد و اغراق در میمیک‌های صورت، اجرای او را از دیگر پرده خوانانی که متعلق به نسل گذشته‌اند متمایز می‌کند.
شیوه اجرای آواز
مایه بیات ترک بیش‌ترین کاربرد را در این پرده خوانی دارد با بهره‌گیری از جملات و فرازهای شوری که شاهدش درجه دوم بیات ترک است.[۱] در طول اجرا صدای خواننده به طور محسوسی حدود ربع پرده زیرتر به گوش می‌رسد اما فضای کلی صوتی پرده خوانی حفظ می‌شود.
منبع
- منبع این مدخل از مجموعه سی جلدی مرشدان پرده خوان و حاصل فعالیت‌های پژوهشی حمیدرضا اردلان است. در این مداخل برای رعایت حقوق ناشر و مؤلف و همچنین ترغیب علاقمندان به تهیه اثر، خلاصه‌ای از کتاب سی جلدی مرشدان پرده خوان آورده شده است.
پی نوشت
- ↑ دستگاه شور دارای زیر مجموعه‌هایی به نام‌های آواز ابوعطا، آواز افشاری و آواز دشتی است بنابراین بدیهی است اگر طی زمان اجرای دستگاه شور فرازهایی از چهار آواز مربوطه به گوش آید. دستگاه سه گاه نیز دومین دستگاه پس از دستگاه شور است و دارای تشابهات زیادی با این دستگاه است. اما آواز شوشتری که گوشه نسبتاً مستقلی در دستگاه همایون است نیز به لحاظ پرده‌بندی فاصله زیادی با دستگاه‌های مذکور ندارد زیرا دارای شاهد مشترک با دستگاه سه گاه و ایست مشترک با دستگاه شور است.