- مکتب سقاخانه جریانی هنری بود که در دههٔ 1340 شمسی با استفاده از عنصرهایی از هنر مدرن و برخی از عنصرهای تزیینی هنرهای سنتی و دینی، در ایران شکل گرفت.
- هوشنگ ابتهاج با تخلص سایه اشعاری درباره امام حسین (ع) سروده است.
- امامباره آصف الدوله (در تصویر) که معتبرترین بنا از نوع امام باره است از مهمترین بناهای تاریخی لکهنو به شمار میآید.
- کتاب حسین (ع) از دیدگاه مسیحیت به هفده زبان ترجمه و در پنج دانشگاه و برای دورههای تکمیلی مورد تأیید قرار گرفته است.
- در زمان ناصرالدین شاه قاجار برای ترویج تعزیه کوشش فراوانی شد.
صفحهٔ اصلی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
__NOTOC__ | __NOTOC__ | ||
[[en:Main_Page]] | [[en:Main_Page]] | ||
{{ | {{mainpage/top | ||
| link 1 = [[ادبیات]] | |||
| | | link 2 = جغرافیا | ||
| | | link 3 = هنر | ||
| | | link 4 = تاریخ | ||
| | | link 5 = ادیان و مذاهب | ||
| | | link 6 =تاریخ اجتماعی | ||
| | }}<div class="first-column-container">{{Featured Index | ||
| image= | |||
}}{{ | | imagesize = 300px | ||
| text = [[آب]] مایه حیات و از اسطورهها و نمادهای مهم فرهنگهای مختلف از جمله فرهنگ شیعی است. آب، نامی عمومی برای مایع شفاف، بیمزه و بیبویی است که انسان و حیوان از آن میآشامند. آب به عنوان یکی از عناصر اربعه یا چهار «آخشیج» (خاک، آب، باد و آتش)، در فرهنگهای گوناگون همواره معانی نمادین و اسطورهشناختی متعدد و متنوعی داشته است. به طور معمول، آب در سه مفهوم به کار برده شده است: اساس شکلگیری جهان، نماد زندگی، آغاز حیات و جاودانگی، و نماد پاکی و پاککنندگی. آب در اساطیر، آیینها و شمایلنگاریها، جدا از ساختار کلیتهای فرهنگی مربوط به آن، همواره مقدم بر هر نقش و صورت و محمل و تکیهگاه هر آفرینشی است. در اساطیر مصری، جهان در ابتدا اقیانوسی از آب بوده است. در اسطورههای بینالنهرین و روایتهای آشوری نیز همه آفریدهها از آمیختن آب شیرین (Apsu) و شوراب (Tiamt) پدید میآیند. در اساطیر یونان، «نرسیس» مظهر آب و پدرش «سیزیف» خدای رودخانه و مادرش «لیریوب» الهه چشمهساران است. یونانیان باستان همچنین آیینها و جشنهایی مربوط به آب و طلب باران داشتهاند از جمله آیین «رودها» که در آن اسبهایی را زنده در میان امواج میافکندند و آنها را به خدایان دریا تقدیم میکردند. | |||
| | |||
[[آب|ادامه...]] | |||
}}{{did you know | |||
| image =امام بارهی آصف الدوله.jpg | |||
| imagesize = 300px | |||
| text =* [[مکتب سقاخانه|مکتب سقاخانه جریانی هنری بود که در دههٔ 1340 شمسی با استفاده از عنصرهایی از هنر مدرن و برخی از عنصرهای تزیینی هنرهای سنتی و دینی، در ایران شکل گرفت.]] | |||
* [https://fa.wikihussain.com/view/%D9%87%D9%88%D8%B4%D9%86%DA%AF_%D8%A7%D8%A8%D8%AA%D9%87%D8%A7%D8%AC%E2%80%8C#.D8.A7.D8.B4.D8.B9.D8.A7.D8.B1 هوشنگ ابتهاج با تخلص سایه اشعاری درباره امام حسین (ع) سروده است.] | |||
* [[امامباره آصف الدوله|امامباره آصف الدوله (در تصویر) که معتبرترین بنا از نوع امام باره است از مهمترین بناهای تاریخی لکهنو به شمار میآید.]] | |||
* [https://fa.wikihussain.com/view/%D8%A2%D9%86%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%86_%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D8%A7#cite_ref-9 کتاب حسین (ع) از دیدگاه مسیحیت به هفده زبان ترجمه و در پنج دانشگاه و برای دورههای تکمیلی مورد تأیید قرار گرفته است.] | |||
* [https://fa.wikihussain.com/view/%D8%B4%D8%A8%DB%8C%D9%87_%D9%88_%D8%A2%DB%8C%D9%86%D9%87:_%D9%85%D8%AC%D9%85%D9%88%D8%B9%D9%87_%D8%B9%DA%A9%D8%B3_%D9%87%D8%A7%DB%8C_%D8%AA%D8%B9%D8%B2%DB%8C%D9%87_%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86_%D8%AF%D8%B1_%D8%AF%D9%88%D8%B1%D9%87_%D9%82%D8%A7%D8%AC%D8%A7%D8%B1#.DA.86.DA.A9.DB.8C.D8.AF.D9.87 در زمان ناصرالدین شاه قاجار برای ترویج تعزیه کوشش فراوانی شد.] | |||
}}</div><div class="second-column-container">{{Featured | |||
| image =تصاویر فیلم روز واقعه 8.jpg | |||
| imagesize = 300 | |||
| text = * | |||
* [[حسین بن على (ع)]] | |||
* [[روضه خوانی]] | |||
* [[امام باره]] | |||
* [[مسلم بن عقیل]] | |||
* [[روز واقعه|روز واقعه (در تصویر)]] | |||
* [[رقیه بنت حسین]] | |||
| | }}{{Works | ||
| | | image =آیین و نمایش در ایران.jpeg | ||
[[ | | imagesize = 200px | ||
| text = [[تعزیه: آیین و نمایش در ایران]]، کتابی است درباره تعزیه که توسط پیتر جی. چلکووسکی نوشته شده است. ین کتاب، در بیست فصل ابعاد مختلف تعزیه را مورد بررسی قرار میدهد و در واقع چاپ دوم کتابی است که نزدیک به هجده سال پیش با عنوان مقاله آغازین آن، تعزیه، هنر بومی پیشرو ایران، انتشار یافت و مورد پسند پژوهشگران قرار گرفت. اهمیت عمده کتاب در این است که تا این تاریخ، یگانه اثر آکادمیایی بینالمللی در تعزیهشناسی است. | |||
[[تعزیه: آیین و نمایش در ایران|ادامه...]] | |||
}}{{ | }}</div>{{CirclePersons | ||
| image1 = حمید رضا اردلان.jpg | |||
| | | title1 = [[حمیدرضا اردلان]] | ||
[[ | | image2 = سیدحسین حوائجی.jpg | ||
}}{{ | | title2 = [[سید حسین حوائجی]] | ||
| image3 = جهانگیرنصری.jpg | |||
| | | title3 = [[جهانگیر نصری اشرفی]] | ||
| | | image4 = جبار رحمانی.jpg | ||
| title4 = [[جبار رحمانی]] | |||
}}{{ | | image5 = Adibolmamalek.jpg | ||
| title5 = [[ادیب الممالک فراهانی]] | |||
| | }}{{Featured art | ||
| | | image = اثر حسین زنده رودی.jpg | ||
| | | imagesize = 500px | ||
| | | text = اثر [[حسین زنده رودی]] با ترکیب شعر [[محتشم کاشانی|محتشم کاشانی]] متعلق به [[مکتب سقاخانه]] است. زندهرودی برای نخستین بار در آثاری که در حدود سال 8331 عرضه کرد هنر عامیانه مذهبی را بکار گرفت و امکانات بصری بـالقوه آن را نشان داد. زنده رودی در ابتدای کار سقاخانه با نقشهای متأثر از فاجعه کربلا آغاز کرد ولی پس از مدتی به «خوشنویسی» پرداخت. | ||
| | }} | ||
| | {{Featured indexes | ||
| | | main title = دسترسی به مداخل | ||
| column 1 title = مولفین | |||
| | | column 1 category 1 = شاعران | ||
| column 1 category 2 = پژوهشگران ایرانی | |||
| | | column 1 category 3 = هنرمندان ایرانی | ||
| | | column 2 title = افراد | ||
| | | column 2 category 1 = شهیدان کربلا | ||
| | | column 2 category 2 = قاتلان کربلا | ||
| column 3 title = اماکن | |||
| | | column 3 category 1 = حرمها | ||
| column 3 category 2 = تکیهها | |||
| | | column 3 category 3 = امامبارهها | ||
| | | column 4 title = آثار | ||
}}{{ صفحه اصلی/فوتر }} | | column 4 category 1 = کتابها | ||
| column 4 category 2 = آثار هنری | |||
| column 5 title =آیین و مناسک | |||
| column 5 category 1 =آیینها | |||
}}{{صفحه اصلی/فوتر }} |
نسخهٔ ۱۹ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۵۹
به ویکی حسین خوش آمدید
- • ادبیات
- • جغرافیا
- • هنر
- • تاریخ
- • ادیان و مذاهب
- • تاریخ اجتماعی
مدخل برگزیده
آب مایه حیات و از اسطورهها و نمادهای مهم فرهنگهای مختلف از جمله فرهنگ شیعی است. آب، نامی عمومی برای مایع شفاف، بیمزه و بیبویی است که انسان و حیوان از آن میآشامند. آب به عنوان یکی از عناصر اربعه یا چهار «آخشیج» (خاک، آب، باد و آتش)، در فرهنگهای گوناگون همواره معانی نمادین و اسطورهشناختی متعدد و متنوعی داشته است. به طور معمول، آب در سه مفهوم به کار برده شده است: اساس شکلگیری جهان، نماد زندگی، آغاز حیات و جاودانگی، و نماد پاکی و پاککنندگی. آب در اساطیر، آیینها و شمایلنگاریها، جدا از ساختار کلیتهای فرهنگی مربوط به آن، همواره مقدم بر هر نقش و صورت و محمل و تکیهگاه هر آفرینشی است. در اساطیر مصری، جهان در ابتدا اقیانوسی از آب بوده است. در اسطورههای بینالنهرین و روایتهای آشوری نیز همه آفریدهها از آمیختن آب شیرین (Apsu) و شوراب (Tiamt) پدید میآیند. در اساطیر یونان، «نرسیس» مظهر آب و پدرش «سیزیف» خدای رودخانه و مادرش «لیریوب» الهه چشمهساران است. یونانیان باستان همچنین آیینها و جشنهایی مربوط به آب و طلب باران داشتهاند از جمله آیین «رودها» که در آن اسبهایی را زنده در میان امواج میافکندند و آنها را به خدایان دریا تقدیم میکردند. ادامه...