عبدالحسین شهیدی صالحی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
'''عبدالحسین شهیدی صالحی''' (زاده 1314در کربلا، درگذشته 1393)، قرآن‌پژوه و از نویسندگان اصلی دایرة‌المعارف تشیّع است. | '''عبدالحسین شهیدی صالحی''' (زاده 1314در کربلا، درگذشته 1393)، قرآن‌پژوه و از نویسندگان اصلی دایرة‌المعارف تشیّع است. | ||
== زندگینامه == | ==زندگینامه== | ||
استاد عبدالحسین شهیدی صالحی (1314 ـ 1393ش) مشهور به شیخ عبود، قرآن پژوه و از نویسندگان اصلی دایرة‌المعارف تشیّع در روز 23 مهر 1393ش در شهر قزوین درگذشت. او در خاندان بَرغانی مقیم کربلا زاده شد. پدرش شیخ حسن صالحی (م1359ش) از روحانیان مبارز حوزه علمیه کربلا و مادرش رقیه خانم شهیدی صالحی (م1358ش) حافظ قرآن کریم بود. پدرش او را در چهار سالگی به مکتب‌خانه شیخ حسن کوسه واقع در شمال غربی آستانه حسینی فرستاد تا خواندن و نوشتن را فراگیرد. پس از جنگ جهانی دوّم و بازگشایی مدارس جدید، به مدرسه سبط انتقال یافت و در کنار فراگیری علوم جدید به علوم اسلامی نیز پرداخت. مقدمات ادبیات عرب را در مدرسه هندی کربلا نزد شیخ جعفر رشتی به پایان رساند؛ سپس فقه و اصول را نزد شیخ محمّدحسین مازندرانی و تفسیر را از آیت‌الله سیّدمحمد حسینی شیرازی (م1380ش) فرا گرفت و در ایامی که آیت‌الله محمّدهادی معرفت (م1385ش) به کربلا می‌آمد، از دانش او هم بهره‌مند میشد. حدیث و تاریخ تشیّع را از شیخ آقابزرگ تهرانی مشهور به صاحب الذریعه (م1348ش) آموخت و به دریافت اجازات شرعی از مراجع کربلا، نجف اشرف و قم نایل شد؛ از جمله اجازه از صاحب الذریعه در سال 1347ش و سه اجازه از آیت‌الله سیّد شهاب‌الدین مرعشی نجفی (م1369ش) شامل سه طریق روایت از امامیه، زیدیه و اهل سنّت. | استاد عبدالحسین شهیدی صالحی (1314 ـ 1393ش) مشهور به شیخ عبود، قرآن پژوه و از نویسندگان اصلی دایرة‌المعارف تشیّع در روز 23 مهر 1393ش در شهر قزوین درگذشت. او در خاندان بَرغانی مقیم کربلا زاده شد. پدرش شیخ حسن صالحی (م1359ش) از روحانیان مبارز حوزه علمیه کربلا و مادرش رقیه خانم شهیدی صالحی (م1358ش) حافظ قرآن کریم بود. پدرش او را در چهار سالگی به مکتب‌خانه شیخ حسن کوسه واقع در شمال غربی آستانه حسینی فرستاد تا خواندن و نوشتن را فراگیرد. پس از جنگ جهانی دوّم و بازگشایی مدارس جدید، به مدرسه سبط انتقال یافت و در کنار فراگیری علوم جدید به علوم اسلامی نیز پرداخت. مقدمات ادبیات عرب را در مدرسه هندی کربلا نزد شیخ جعفر رشتی به پایان رساند؛ سپس فقه و اصول را نزد شیخ محمّدحسین مازندرانی و تفسیر را از آیت‌الله سیّدمحمد حسینی شیرازی (م1380ش) فرا گرفت و در ایامی که آیت‌الله محمّدهادی معرفت (م1385ش) به کربلا می‌آمد، از دانش او هم بهره‌مند میشد. حدیث و تاریخ تشیّع را از شیخ آقابزرگ تهرانی مشهور به صاحب الذریعه (م1348ش) آموخت و به دریافت اجازات شرعی از مراجع کربلا، نجف اشرف و قم نایل شد؛ از جمله اجازه از صاحب الذریعه در سال 1347ش و سه اجازه از آیت‌الله سیّد شهاب‌الدین مرعشی نجفی (م1369ش) شامل سه طریق روایت از امامیه، زیدیه و اهل سنّت. | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
*[http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource/67649/%D8%AF%D8%A7%D9%8A%D8%B1%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%B9%D8%A7%D8%B1%D9%81-%D8%AA%D8%B4%D9%8A%D8%B9 «روضه و روضه خوانی»، دایرة المعارف تشیع، جلد 8، زیر نظر احمدصدر حاج سید جوادی، کامران فانی و بهاءالدین خرمشاهی، تهران، شهید سعید محبی، 1383، ص 391 - 384.] | *[http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource/67649/%D8%AF%D8%A7%D9%8A%D8%B1%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%B9%D8%A7%D8%B1%D9%81-%D8%AA%D8%B4%D9%8A%D8%B9 «روضه و روضه خوانی»، دایرة المعارف تشیع، جلد 8، زیر نظر احمدصدر حاج سید جوادی، کامران فانی و بهاءالدین خرمشاهی، تهران، شهید سعید محبی، 1383، ص 391 - 384.] | ||
== | === مقاله‌ها === | ||
* | * [http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/62203 مدرسه کربلا، از آغ‍از تا آل‌ب‍وی‍ه/ ش‍ه‍ی‍دی‌ص‍ال‍ح‍ی، عبدالحسین، حوزه، سال ۱۲، ش ۶، (ب‍ه‍م‍ن، اس‍ف‍ن‍د ۱۳۷۴): ص ۱۴۳ ـ ۱۷۴.] | ||
* [http:// | * [http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/153095 مدرسه کربلا از ح‍م‍ل‍ه س‍ل‍ج‍وق‍ی‍ان تا ف‍روپ‍اش‍ی ب‍غ‍داد/ ش‍ه‍ی‍دی‌ص‍ال‍ح‍ی، عبدالحسین، حوزه، ش ۸۳ ، (آذر، دی ۱۳۷۶): ص ۱۷۶ - ۲۲۰.] | ||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/112274 مدرسه کربلا پس از ف‍روپ‍اش‍ی ب‍غ‍داد/ ش‍ه‍ی‍دی‌ص‍ال‍ح‍ی، عبدالحسین، حوزه، ش ۸۷ ، (م‍رداد، ش‍ه‍ری‍ور ۱۳۷۷ ): ص ۱۵۱ - ۱۹۹.] | |||
== | ==منابع== | ||
*مأخذ شناسی مناسک آیینی شیعه در ایران و جهان، پیمان اسحاقی. | |||
*[http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource/67649/%D8%AF%D8%A7%D9%8A%D8%B1%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%B9%D8%A7%D8%B1%D9%81-%D8%AA%D8%B4%D9%8A%D8%B9 وب سایت کتابخانه دیجیتال موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل بیت (ع)] | |||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/112274 وب سایت سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران] | |||
==پی‌نوشت== | |||
[[رده:پژوهشگران]] | [[رده:پژوهشگران]] | ||
<references /> | |||
[[رده:پژوهشگران ایرانی]] | |||
[[رده:پژوهشگران در گروه ادیان و مذاهب]] | |||
[[رده:پژوهشگران در گروه علوم اسلامی]] | |||
نسخهٔ ۱۶ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۵۵
| عبدالحسین شهیدی صالحی | |
|---|---|
 | |
| زمینهٔ کاری | قرآن پژوه و از نویسندگان اصلی دایرة‌المعارف تشیّع |
| زادروز | 1314 کربلا |
| پدر و مادر | پدرش شیخ حسن شهیدی و مادرش رقیه خانم شهیدی صالحی |
| مرگ | 1393 قزوین |
| لقب | شیخ عبود |
عبدالحسین شهیدی صالحی (زاده 1314در کربلا، درگذشته 1393)، قرآن‌پژوه و از نویسندگان اصلی دایرة‌المعارف تشیّع است.
زندگینامه
استاد عبدالحسین شهیدی صالحی (1314 ـ 1393ش) مشهور به شیخ عبود، قرآن پژوه و از نویسندگان اصلی دایرة‌المعارف تشیّع در روز 23 مهر 1393ش در شهر قزوین درگذشت. او در خاندان بَرغانی مقیم کربلا زاده شد. پدرش شیخ حسن صالحی (م1359ش) از روحانیان مبارز حوزه علمیه کربلا و مادرش رقیه خانم شهیدی صالحی (م1358ش) حافظ قرآن کریم بود. پدرش او را در چهار سالگی به مکتب‌خانه شیخ حسن کوسه واقع در شمال غربی آستانه حسینی فرستاد تا خواندن و نوشتن را فراگیرد. پس از جنگ جهانی دوّم و بازگشایی مدارس جدید، به مدرسه سبط انتقال یافت و در کنار فراگیری علوم جدید به علوم اسلامی نیز پرداخت. مقدمات ادبیات عرب را در مدرسه هندی کربلا نزد شیخ جعفر رشتی به پایان رساند؛ سپس فقه و اصول را نزد شیخ محمّدحسین مازندرانی و تفسیر را از آیت‌الله سیّدمحمد حسینی شیرازی (م1380ش) فرا گرفت و در ایامی که آیت‌الله محمّدهادی معرفت (م1385ش) به کربلا می‌آمد، از دانش او هم بهره‌مند میشد. حدیث و تاریخ تشیّع را از شیخ آقابزرگ تهرانی مشهور به صاحب الذریعه (م1348ش) آموخت و به دریافت اجازات شرعی از مراجع کربلا، نجف اشرف و قم نایل شد؛ از جمله اجازه از صاحب الذریعه در سال 1347ش و سه اجازه از آیت‌الله سیّد شهاب‌الدین مرعشی نجفی (م1369ش) شامل سه طریق روایت از امامیه، زیدیه و اهل سنّت.
سفرهای علمی و پژوهشی به هند و پاکستان و کشورهای عربی و اروپایی؛ شرکت در کنگره‌های بین‌المللی؛ نگارش مقالاتی به زبان‌های عربی و فارسی در مطبوعات مذهبی ایران، عراق، لبنان و مصر؛ مدیریت هیئت تحریریه هفته‌نامه عرب‌زبان المجتمع و همکاری با استادش شیخ آقابزرگ تهرانی در نگارش کتاب‌های الذریعه الی تصانیف الشیعه و طبقات اعلام الشیعه از جمله فعالیت‌های استاد شهیدی صالحی به هنگام سکونت در عراق است. هفته‌نامه المجتمع با مدیریت استاد حاج جاسم الگلگاوی از ایرانی‌های مقیم کربلا و با روش ادبی، سیاسی و اجتماعی در کربلا منتشر میشد. در سال 1338ش به ایران آمد و به دلیل اقامت طولانی در تهران، زبان و ادبیات فارسی را به خوبی فرا گرفت. او در این شهر، شاگرد آیت‌الله سیّدابوالحسن رفیعی قزوینی (م1353ش) بود. در همان سال‌ها، به دلیل فعالیت‌های سیاسی علیه رژیم پهلوی بازداشت شد و بر اثر شکنجه، بخشی از شنوایی خود را از دست داد. پس از رهایی از زندان، مدّتی پنهانی زندگی کرد.
استاد شهیدی در سال 1340ش از طریق زاهدان به پاکستان گریخت و از آنجا به هند پناه برد. او پس از بازگشت به زادگاهش، در حوزه علمیه کربلا به ادامه تحصیل و پژوهش پرداخت. در یکی از اسناد سازمان اطلاعات و امنیت پهلوی (ساواک) آمده که او در 25 خرداد 1351ش در منزل آیت‌الله حاج میرزا نصرالله شهیدی (م1357ش) در حضور چند نفر، به رژیم انتقاد کرده و از واگذاری بحرین ابراز ناخرسندی کرده است.
در سال 1350ش به هنگام برخورد شدید حزب بعث عراق با شیعیان و حوزه علمیه کربلا، مدتی بازداشت شد و پس از آزادی، ناگزیر به ایران آمد و در شهر قزوین به فعالیت علمی و فرهنگی پرداخت.
او در این شهر، مدتی نزد آیت‌الله سیّدجلیل زرآبادی (م1373ش) فرزند آیت‌الله سیّدموسی زرآبادی قزوینی شاگردی کرد. همکاری و نگارش مقالات متعدد در دایره‌المعارف الاسلامیه الشیعیه (چاپ بیروت)، دایره‌المعارف الحسینیه (چاپ لندن)، دایره‌المعارف تشیّع، دانشنامه جهان اسلام، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی و نشریات حوزه علمیه قم، انتشار بخشی از کتاب «غنیمه المعاد فی شرح الارشاد» نوشته شیخ محمّدصالح برغانی (م1271ق) با عنوان «موسوعه البرغانی فی فقه الشیعه» در هشت جلد، همکاری با سیّدحسن امین (م1381ش) در نگارش مستدرکات اعیان الشیعه، انتشار دو اثر از شیخ محمّدتقی برغانی مشهور به شهید ثالث (م1263ق) و همکاری با کورکیس عواد در نگارش «معجم المؤلفین العراقیین» و شیخ علاءالدین علوی شهیدی (م1353ش) در ترجمه و تعلیق «رسائل اخوان‌الصفا» از جمله فعالیت‌های او در این مقطع زمانی است.[۱]
آثار
مدخل‌ها
- «خیمه گاه»، دایرة المعارف تشیع، جلد 7، زیر نظر احمدصدر حاج سیدجوادی، کامران فانی و بهاءالدین خرمشاهی، تهران، شهید سعید محبی، 1384، ص 373 - 371.[۲]
- «روضه و روضه خوانی»، دایرة المعارف تشیع، جلد 8، زیر نظر احمدصدر حاج سید جوادی، کامران فانی و بهاءالدین خرمشاهی، تهران، شهید سعید محبی، 1383، ص 391 - 384.
مقاله‌ها
- مدرسه کربلا، از آغ‍از تا آل‌ب‍وی‍ه/ ش‍ه‍ی‍دی‌ص‍ال‍ح‍ی، عبدالحسین، حوزه، سال ۱۲، ش ۶، (ب‍ه‍م‍ن، اس‍ف‍ن‍د ۱۳۷۴): ص ۱۴۳ ـ ۱۷۴.
- مدرسه کربلا از ح‍م‍ل‍ه س‍ل‍ج‍وق‍ی‍ان تا ف‍روپ‍اش‍ی ب‍غ‍داد/ ش‍ه‍ی‍دی‌ص‍ال‍ح‍ی، عبدالحسین، حوزه، ش ۸۳ ، (آذر، دی ۱۳۷۶): ص ۱۷۶ - ۲۲۰.
- مدرسه کربلا پس از ف‍روپ‍اش‍ی ب‍غ‍داد/ ش‍ه‍ی‍دی‌ص‍ال‍ح‍ی، عبدالحسین، حوزه، ش ۸۷ ، (م‍رداد، ش‍ه‍ری‍ور ۱۳۷۷ ): ص ۱۵۱ - ۱۹۹.
منابع
- مأخذ شناسی مناسک آیینی شیعه در ایران و جهان، پیمان اسحاقی.
- وب سایت کتابخانه دیجیتال موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل بیت (ع)
- وب سایت سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران
پی‌نوشت
- ↑ روزنامه اطلاعات، آذر 1393
- ↑ از جمله درباره کیفیت عزاداری در خیمه گاه امام حسین علیه السلام در کربلا بحث شده است.