یسار غلام زیاد بن ابی‌سفیان: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
==نقش در واقعه کربلا== | ==نقش در واقعه کربلا== | ||
صبح عاشورا او از نخسین کسانی بود که از سپاه عمر بن سعد به میدان آمدند و مبارز طلبیدند، یسار غلام زیاد بن عبید و سالم غلام عبیدالله بن زیاد بودند. هنگامی که یسار به میدان آمد و هماورد خواست، عبدالله بن عُمَیر کلبی از سپاه امام، پس از اجازه از امام به جنگ او آمد. یسار گفت: من تو را نمی‌شناسم، زهیر یا حبیب و یا بُرَیر که از زمامداران‌اند، به جنگ من آیند. اما امام به آنان اجازه نداد.<ref>- | صبح عاشورا او از نخسین کسانی بود که از سپاه عمر بن سعد به میدان آمدند و مبارز طلبیدند، یسار غلام زیاد بن عبید و سالم غلام عبیدالله بن زیاد بودند. هنگامی که یسار به میدان آمد و هماورد خواست، عبدالله بن عُمَیر کلبی از سپاه امام، پس از اجازه از امام به جنگ او آمد. یسار گفت: من تو را نمی‌شناسم، زهیر یا حبیب و یا بُرَیر که از زمامداران‌اند، به جنگ من آیند. اما امام به آنان اجازه نداد.<ref>- ارشاد فی معرفة حجج‌الله علی‌العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: 1414 قمری.، ص454؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: 1385-1386 قمری.، ج4، ص65؛ نهایة الارب فی فنون الادب، نویری، شهاب الدین احمد، ترجمه دکتر محمود مهدوی دامغانی، تهران: انتشارات امیر کبیر، 1365 شمسی.، ج20، ص446.</ref> | ||
==مرگ== | ==مرگ== | ||
عبدالله بر یسار حمله کرد و با ضربه شمشیر او را از پای درآورد. | عبدالله بر یسار حمله کرد و با ضربه شمشیر او را از پای درآورد. | ||
نسخهٔ ۱۰ اکتبر ۲۰۱۸، ساعت ۲۳:۱۷
یسار غلام زیاد بن عبید، یکی از سربازان عمر بن سعد بود که در کربلا حضور داشت.
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | یسار غلام زیاد بن عبید |
| نقش در واقعه کربلا | |
| نقش‌های برجسته | از سربازان عمر بن سعد در کربلا |
نقش در واقعه کربلا
صبح عاشورا او از نخسین کسانی بود که از سپاه عمر بن سعد به میدان آمدند و مبارز طلبیدند، یسار غلام زیاد بن عبید و سالم غلام عبیدالله بن زیاد بودند. هنگامی که یسار به میدان آمد و هماورد خواست، عبدالله بن عُمَیر کلبی از سپاه امام، پس از اجازه از امام به جنگ او آمد. یسار گفت: من تو را نمی‌شناسم، زهیر یا حبیب و یا بُرَیر که از زمامداران‌اند، به جنگ من آیند. اما امام به آنان اجازه نداد.[۱]
مرگ
عبدالله بر یسار حمله کرد و با ضربه شمشیر او را از پای درآورد.
منبع
مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص 235.
پی نوشت
- ↑ - ارشاد فی معرفة حجج‌الله علی‌العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: 1414 قمری.، ص454؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: 1385-1386 قمری.، ج4، ص65؛ نهایة الارب فی فنون الادب، نویری، شهاب الدین احمد، ترجمه دکتر محمود مهدوی دامغانی، تهران: انتشارات امیر کبیر، 1365 شمسی.، ج20، ص446.