موقع بن ثمامه اسدی صیداوی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
==نقش در واقعه کربلا== | ==نقش در واقعه کربلا== | ||
صبح عاشورا با اذن امام حسین (ع) به میدان شتافت و پس از تمام شدن تیرهایش مجروح شد و بیهوش بر زمین افتاد. خویشاوندانش که در سپاه [[عمر بن سعد]] بودند، او را نجات داده و به کوفه برده و پنهان کردند. عمر بن سعد مخفی شدن او را گزارش داد و [[عبیدالله بن زیاد|عبیدالله بن زیاد]] فرمان قتلش را صادر کرد که با شفاعت قبیله بنی اسد او را در غل و زنجیر به قریه زاره تبعید کردند. یک سال بعد، پس از تحمل رنج‌ها و سختی‌های فراوان به شهادت رسید.<ref>- برای تفصیل بیشتر رک : الاخبار | صبح عاشورا با اذن امام حسین (ع) به میدان شتافت و پس از تمام شدن تیرهایش مجروح شد و بیهوش بر زمین افتاد. خویشاوندانش که در سپاه [[عمر بن سعد]] بودند، او را نجات داده و به کوفه برده و پنهان کردند. عمر بن سعد مخفی شدن او را گزارش داد و [[عبیدالله بن زیاد|عبیدالله بن زیاد]] فرمان قتلش را صادر کرد که با شفاعت قبیله بنی اسد او را در غل و زنجیر به قریه زاره تبعید کردند. یک سال بعد، پس از تحمل رنج‌ها و سختی‌های فراوان به شهادت رسید.<ref>- برای تفصیل بیشتر رک : الاخبار الطول، دینوری، ابو حنیفه احمد بن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره : 1960 م.، ص259؛تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص454؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبة اتراث، بیروت: 1385- 1386 ه ق.، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبة اتراث، بیروت: 1385- 1386 ه ق.، ج4، ص80؛ نهایه الارب فی معرفه انساب العرب، قلقشندی، احمدبن علی، بیروت: 1405 ﻫ ق / 1984 ، ج20، ص463؛ منتهی الآمال، قمی، شیخ عباس، تهران: انتشارات فراروی، 1381 ش. ، قمی، شیخ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.الحسین (ع)، ص117؛ اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: 1403 ﻫ ق.، ج1، ص612؛ عبرات المصطفین فی مقتل الحسین (ع)، محمودی، محمدباقر، قم: مجمع احیاء الثقافه الاسلامیه، 1415 ه ق. فی مقتل الحسین (ع)، محمودی، محمدباقر، قم: مجمع احیاء الثقافه الاسلامیه، 1415 ه ق.، ج1، ص193.</ref> | ||
در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است. | در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است. | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
نسخهٔ ۱۰ اوت ۲۰۱۸، ساعت ۲۲:۲۳
موقّع (مرقّع) بن ثمامه اسدی صیداوی، از قبیله بنی اسد بود که در کوفه می‌زیستند. کُنیه او ابوموسی بود. موقّع شبانه و در روزهای نزدیک به عاشورا به کاروان امام حسین (ع) ملحق شد.
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | موقّع (مرقّع) بن ثمامه اسدی صیداوی |
| محل زندگی | کوفه |
| نقش های برجسته | صبح عاشورا با اذن امام حسین (ع) به میدان شتافت و پس از تمام شدن تیرهایش مجروح شد |
نقش در واقعه کربلا
صبح عاشورا با اذن امام حسین (ع) به میدان شتافت و پس از تمام شدن تیرهایش مجروح شد و بیهوش بر زمین افتاد. خویشاوندانش که در سپاه عمر بن سعد بودند، او را نجات داده و به کوفه برده و پنهان کردند. عمر بن سعد مخفی شدن او را گزارش داد و عبیدالله بن زیاد فرمان قتلش را صادر کرد که با شفاعت قبیله بنی اسد او را در غل و زنجیر به قریه زاره تبعید کردند. یک سال بعد، پس از تحمل رنج‌ها و سختی‌های فراوان به شهادت رسید.[۱] در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 481.
پی نوشت
- ↑ - برای تفصیل بیشتر رک : الاخبار الطول، دینوری، ابو حنیفه احمد بن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره : 1960 م.، ص259؛تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص454؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبة اتراث، بیروت: 1385- 1386 ه ق.، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبة اتراث، بیروت: 1385- 1386 ه ق.، ج4، ص80؛ نهایه الارب فی معرفه انساب العرب، قلقشندی، احمدبن علی، بیروت: 1405 ﻫ ق / 1984 ، ج20، ص463؛ منتهی الآمال، قمی، شیخ عباس، تهران: انتشارات فراروی، 1381 ش. ، قمی، شیخ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.الحسین (ع)، ص117؛ اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: 1403 ﻫ ق.، ج1، ص612؛ عبرات المصطفین فی مقتل الحسین (ع)، محمودی، محمدباقر، قم: مجمع احیاء الثقافه الاسلامیه، 1415 ه ق. فی مقتل الحسین (ع)، محمودی، محمدباقر، قم: مجمع احیاء الثقافه الاسلامیه، 1415 ه ق.، ج1، ص193.