عباس شاه زیدی: تفاوت میان نسخهها
T.ramezani (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «'''عباس شاه زیدی،''' فرزند حسین متخلص به «خروش اصفهانی» در سال 1347 شمسی در اصفها...» ایجاد کرد) |
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''عباس شاه زیدی،''' فرزند حسین متخلص به «خروش اصفهانی» در سال 1347 شمسی در اصفهان دیده به جهان گشود. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است. | '''عباس شاه زیدی،''' فرزند حسین متخلص به «خروش اصفهانی» در سال 1347 شمسی در اصفهان دیده به جهان گشود. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است. | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام = عباس شاه زیدی | | نام = عباس شاه زیدی | ||
| تصویر = | | تصویر = عباس شاه زیدی.jpg | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام اصلی = | | نام اصلی = | ||
خط ۴۲: | خط ۳۸: | ||
|تحصیلات = | |تحصیلات = | ||
|دانشگاه = | |دانشگاه = | ||
|حوزه = | |حوزه =کارشناس ارشد حوزه علمیه اصفهان | ||
|شاگرد = | |شاگرد = | ||
|استاد = | |استاد = | ||
خط ۵۵: | خط ۵۱: | ||
==زندگینامه== | |||
خاطرم این روز و این | عباس شاه زیدی کارشناس ارشد حوزه علمیه اصفهان است و هماکنون مدرس ادبیات در آنجا است. | ||
وی از سال 1365 فعالیت ادبی خود را آغاز و در اوایل از محضر اساتیدی چون منوچهر قدسی و محمد علی صاعد اصفهانی کسب فیض نمود. | |||
هر دلی چیزی برای خود فراهم کرده است | رویکرد وی در شعر بیشتر در زمینه غزل کلاسیک و همچنین شعر آیینی است و در شعر سپید و کاریکلماتور نیز آثاری دارد. اومعتقد است: «.... شعر همان ناگهانی است که در لحظه اشراق ...تمام روح شاعر را به شگفتی و شکفتگی رسانده و افقهای تازهای را فرارویش میگستراند، اگرچه هر شعری قبل از تولدش اتفاق افتاده است...». | ||
گرچه هر شعری که گفتم با غمی همراه بود | ایشان برگزیده بیش از چهل و پنج کنگره شعر استانی و سراسری از جمله شعر رضوی در کرمان، شعر امام رضا در شیراز و دو سال رتبه اول شعر حوزه ... و داوری بیش از پنجاه کنگره شعر استانی و سراسری است. | ||
==آثار عباس شاه زیدی== | |||
اوّل هر ماه پشت ماه خم | آثار عباس شاه زیدی عبارتند از: از ایشان مجموعههای شعری «در حوالی اشراق»، «پرسههای بیپایان»، «به کسی دل باختهام» و «گزیده شعر دفاع مقدس» به چاپ رسیده و مجموعهای به نام «چند برگ ارادت» را در دست انتشار دارد. | ||
هیچ گنجی خوشتر از | ==اشعار== | ||
آمدی از مکه چون این روزها | {{شعر}} | ||
کعبه و رکن و صفا و مروه و خیف و منا | {{ب| خاطرم این روز و این شبهاست درهم بیشتر | سال را دور تو میگردم، محرم بیشتر }} | ||
ای مسیح روی نِی | |||
هرقدر نزدیکتر | {{ب| میوزد نام تو در جان من و گُر، میکشم | میشود این شعله خاموش، کم کم بیشتر }} | ||
لحظه لحظه شد دو تا پشت تو از هفتاد داغ | |||
آه مولای غزلهایم | {{ب| هر دلی چیزی برای خود فراهم کرده است | من ولی داغ تو را کردم فراهم بیشتر }} | ||
در کنگره عرش فرو ریخت بناها | {{ب| گرچه هر شعری که گفتم با غمی همراه بود | شعر عاشوراییام دارد ولی غم بیشتر }} | ||
بر خاک تنی ماند، که آیات مقطع | |||
طاها طاها! | {{ب| هر کسی شعری برایت گفت و شعر محتشم | میگذارد شعله بر دلها مسلّم بیشتر }} | ||
قرآن به هم | {{ب| اوّل هر ماه پشت ماه خم میشد ولی | در عزای اشرف اولاد آدم بیشتر }} | ||
طاها چه نشستی جگر | |||
این نیزه نباید برود جانب زینب | {{ب| هیچ گنجی خوشتر از «گنجینة الاسرار» نیست | در نیاوردم سر از این راز مبهم بیشتر }} | ||
سر تاب نیاورد و نظر کرد به خواهر | |||
{{ب| آمدی از مکه چون این روزها پر کرده بود | خانه امن خدا را ابنملجم بیشتر }} | |||
ای معنی «یا ایتها النفس» | |||
یک آیه دهان باز کن ای مصحف خاموش | {{ب| کعبه و رکن و صفا و مروه و خیف و منا | جمله میگریند از داغ تو زمزم بیشتر }} | ||
هفتاد و دو منزل نگرانی چه کشیدم | |||
فرزانگی آنجاست که مجنون تو باشیم | {{ب| ای مسیح روی نِی در پرده با اهل حرم | میکند گیسو پریشان تو مریم بیشتر }} | ||
{{ب| هرقدر نزدیکتر میشد به ظهر سرنوشت | میگشودی چهره خود را تو از هم بیشتر }} | |||
شد وقت آنکه از تپش افتند کائنات | |||
این آه ابرهاست زمین را دویده است؟ | {{ب| لحظه لحظه شد دو تا پشت تو از هفتاد داغ | تا شد از داغ برادر قامتت خم بیشتر }} | ||
حی علی | |||
سجاده پهن شد وسط | {{ب| آه مولای غزلهایم تو دستم را بگیر | من که از این شعرها چیزی ندارم بیشتر }} | ||
این آخرین جماعت مردان آشناست | {{پایان شعر}} | ||
رنگین کمان تیر فضا را فرا گرفت | |||
ای آخرین نماز تو معراج بندگی | |||
«یا ایها الذّین» به دنیا | {{شعر}} | ||
«یا ایها العزیز» سرت را بلند کن | {{ب| در کنگره عرش فرو ریخت بناها | تا از نفس افتاد جگر گوشه طاها }} | ||
گردی فرا رسید و به پا کرد شور و شین | |||
{{ب| بر خاک تنی ماند، که آیات مقطع | بر نیزه سری رفت، که الشمس ضحیها }} | |||
شد کاروان روانه و بر | |||
خواهر چگونه تاب بیارد خدای من | {{ب| طاها طاها! تو نبودی که ببینی | بر جسم جگر گوشهات آمد چه بلاها }} | ||
از بین تیغ و نیزه و شمشیرها گذشت | |||
با ساربان بگو که در این آخرین وداع | {{ب| طاها، چه بگویم که در آن شام غریبان | انگشتر خورشید کجا رفت کجاها }} | ||
عصمت ببین که گوشه گودال قتلگاه | |||
دیگر حسین حسّ غریبی | {{ب| قرآن به هم ریختهات را که ندیدی | در زیر سم اسب لگد مال هویها }} | ||
زهرا اگر که «امّ | |||
باور نکردنی است که این دختر علی است | {{ب| طاها چه نشستی جگر فاطمهات سوخت | لاحول و لا قوه الا ب...الها }} | ||
زینب مسافر است دو رکعت شکسته خواند | |||
{{ب| این نیزه نباید برود جانب زینب | سر را بستانید از این سر به هواها }} | |||
رباعی | |||
گفت آنکه دل تیر ندارد برود | {{ب| سر تاب نیاورد و نظر کرد به خواهر | آن لحظه چه میگفت اخیها بفداها }} | ||
فرداست که این بیشه شود لجه خون | |||
{{ب| میدید چه اندازه غریب است ولی نیست | این قافله را قافله سالار سواها }} | |||
چون موج خروش او تماشایی بود | |||
فریاد رسای زینب | {{ب| ای معنی «یا ایتها النفس» سر تو | ای خون خدا، مثل خدا، لایتناها }} | ||
هر ساله | {{ب| یک آیه دهان باز کن ای مصحف خاموش | مگذار در این غربت و اندوه مرا...ها! }} | ||
انگار که زمین و آسمان | |||
{{ب| هفتاد و دو منزل نگرانی چه کشیدم | تا میبردم قافله عشق کجاها }} | |||
{{ب| فرزانگی آنجاست که مجنون تو باشیم | بگذار بمانیم در این حال و هواها }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
'''دو بند از یک ترکیب بند عاشورایی''' | |||
{{شعر}} | |||
{{ب| شد وقت آنکه از تپش افتند کائنات | خورشید ایستاد که قد قامت الصلوة }} | |||
{{ب| این آه ابرهاست زمین را دویده است؟ | یا اشک فاطمه است که افتاده در فرات }} | |||
{{ب| حی علی الصلوة حبیب است، عجّلوا | قد قامت الصّلاة امام است، الصّلوة }} | |||
{{ب| سجاده پهن شد وسط رزمگاه و بعد | در شطّ خون گرفت وضو چشمه حیات }} | |||
{{ب| این آخرین جماعت مردان آشناست | اینجا نمیدهند به نامحرمان برات }} | |||
{{ب| رنگین کمان تیر فضا را فرا گرفت | اما کسی به تیر نمیکرد التفات }} | |||
{{ب| ای آخرین نماز تو معراج بندگی | «ای رکعت شکسته» به قربان سجدههات }} | |||
{{ب| «یا ایها الذّین» به دنیا امیدوار | سمت بهشت میرود این کشتی نجات }} | |||
{{ب| «یا ایها العزیز» سرت را بلند کن | بنگر که اوفتاده به پای تو کائنات }} | |||
{{ب| گردی فرا رسید و به پا کرد شور و شین | یعنی که خاک بر سر دنیای بیحسین }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
{{شعر}} | |||
{{ب| شد کاروان روانه و بر نیزهای سرش | دنبال نیزه نیز، سراسیمه خواهرش }} | |||
{{ب| خواهر چگونه تاب بیارد خدای من | سر را به نی ببیند و بر خاک پیکرش }} | |||
{{ب| از بین تیغ و نیزه و شمشیرها گذشت | خورشید را گرفت غریبانه در برش }} | |||
{{ب| با ساربان بگو که در این آخرین وداع | بگذار درد دل بکند با برادرش }} | |||
{{ب| عصمت ببین که گوشه گودال قتلگاه | از پا فتاده است و نیفتاده معجرش }} | |||
{{ب| دیگر حسین حسّ غریبی نمیکند | چون قتلگاه پر شده از بوی مادرش }} | |||
{{ب| زهرا اگر که «امّ ابیها» لقب گرفت | این نیز تاج «امّ اخیهاست» بر سرش }} | |||
{{ب| باور نکردنی است که این دختر علی است | آیینه را بیار بگیرد برابرش }} | |||
{{ب| زینب مسافر است دو رکعت شکسته خواند | آن شب ولی نماز شبش را نشسته خواند }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
'''رباعی''' | |||
{{شعر}} | |||
{{ب| گفت آنکه دل تیر ندارد برود | یا طاقت شمشیر ندارد برود }} | |||
{{ب| فرداست که این بیشه شود لجه خون | هر کس جگر شیر ندارد برود }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
{{شعر}} | |||
{{ب| چون موج خروش او تماشایی بود | دریایی دریایی دریایی بود }} | |||
{{ب| فریاد رسای زینب آنروز درست | زهرایی زهرایی زهرایی بود }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
{{شعر}} | |||
{{ب| هر ساله حماسهای دگر میآید | این کار فقط ز عشق برمیآید }} | |||
{{ب| انگار که زمین و آسمان میگریند | وقتی که محرم از سفر میآید }} | |||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==منابع== | ==منابع== |
نسخهٔ ۲۶ آوریل ۲۰۱۸، ساعت ۰۹:۴۲
عباس شاه زیدی، فرزند حسین متخلص به «خروش اصفهانی» در سال 1347 شمسی در اصفهان دیده به جهان گشود. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است.
عباس شاه زیدی | |
---|---|
زادروز | 1347 ه.ش اصفهان |
پدر و مادر | حسین شاه زیدی |
ملیت | ایرانی |
تخلص | خروش اصفهانی |
حوزه | کارشناس ارشد حوزه علمیه اصفهان |
زندگینامه
عباس شاه زیدی کارشناس ارشد حوزه علمیه اصفهان است و هماکنون مدرس ادبیات در آنجا است. وی از سال 1365 فعالیت ادبی خود را آغاز و در اوایل از محضر اساتیدی چون منوچهر قدسی و محمد علی صاعد اصفهانی کسب فیض نمود. رویکرد وی در شعر بیشتر در زمینه غزل کلاسیک و همچنین شعر آیینی است و در شعر سپید و کاریکلماتور نیز آثاری دارد. اومعتقد است: «.... شعر همان ناگهانی است که در لحظه اشراق ...تمام روح شاعر را به شگفتی و شکفتگی رسانده و افقهای تازهای را فرارویش میگستراند، اگرچه هر شعری قبل از تولدش اتفاق افتاده است...». ایشان برگزیده بیش از چهل و پنج کنگره شعر استانی و سراسری از جمله شعر رضوی در کرمان، شعر امام رضا در شیراز و دو سال رتبه اول شعر حوزه ... و داوری بیش از پنجاه کنگره شعر استانی و سراسری است.
آثار عباس شاه زیدی
آثار عباس شاه زیدی عبارتند از: از ایشان مجموعههای شعری «در حوالی اشراق»، «پرسههای بیپایان»، «به کسی دل باختهام» و «گزیده شعر دفاع مقدس» به چاپ رسیده و مجموعهای به نام «چند برگ ارادت» را در دست انتشار دارد.
اشعار
خاطرم این روز و این شبهاست درهم بیشتر | سال را دور تو میگردم، محرم بیشتر | |
میوزد نام تو در جان من و گُر، میکشم | میشود این شعله خاموش، کم کم بیشتر | |
هر دلی چیزی برای خود فراهم کرده است | من ولی داغ تو را کردم فراهم بیشتر | |
گرچه هر شعری که گفتم با غمی همراه بود | شعر عاشوراییام دارد ولی غم بیشتر | |
هر کسی شعری برایت گفت و شعر محتشم | میگذارد شعله بر دلها مسلّم بیشتر | |
اوّل هر ماه پشت ماه خم میشد ولی | در عزای اشرف اولاد آدم بیشتر | |
هیچ گنجی خوشتر از «گنجینة الاسرار» نیست | در نیاوردم سر از این راز مبهم بیشتر | |
آمدی از مکه چون این روزها پر کرده بود | خانه امن خدا را ابنملجم بیشتر | |
کعبه و رکن و صفا و مروه و خیف و منا | جمله میگریند از داغ تو زمزم بیشتر | |
ای مسیح روی نِی در پرده با اهل حرم | میکند گیسو پریشان تو مریم بیشتر | |
هرقدر نزدیکتر میشد به ظهر سرنوشت | میگشودی چهره خود را تو از هم بیشتر | |
لحظه لحظه شد دو تا پشت تو از هفتاد داغ | تا شد از داغ برادر قامتت خم بیشتر | |
آه مولای غزلهایم تو دستم را بگیر | من که از این شعرها چیزی ندارم بیشتر |
در کنگره عرش فرو ریخت بناها | تا از نفس افتاد جگر گوشه طاها | |
بر خاک تنی ماند، که آیات مقطع | بر نیزه سری رفت، که الشمس ضحیها | |
طاها طاها! تو نبودی که ببینی | بر جسم جگر گوشهات آمد چه بلاها | |
طاها، چه بگویم که در آن شام غریبان | انگشتر خورشید کجا رفت کجاها | |
قرآن به هم ریختهات را که ندیدی | در زیر سم اسب لگد مال هویها | |
طاها چه نشستی جگر فاطمهات سوخت | لاحول و لا قوه الا ب...الها | |
این نیزه نباید برود جانب زینب | سر را بستانید از این سر به هواها | |
سر تاب نیاورد و نظر کرد به خواهر | آن لحظه چه میگفت اخیها بفداها | |
میدید چه اندازه غریب است ولی نیست | این قافله را قافله سالار سواها | |
ای معنی «یا ایتها النفس» سر تو | ای خون خدا، مثل خدا، لایتناها | |
یک آیه دهان باز کن ای مصحف خاموش | مگذار در این غربت و اندوه مرا...ها! | |
هفتاد و دو منزل نگرانی چه کشیدم | تا میبردم قافله عشق کجاها | |
فرزانگی آنجاست که مجنون تو باشیم | بگذار بمانیم در این حال و هواها |
دو بند از یک ترکیب بند عاشورایی
شد وقت آنکه از تپش افتند کائنات | خورشید ایستاد که قد قامت الصلوة | |
این آه ابرهاست زمین را دویده است؟ | یا اشک فاطمه است که افتاده در فرات | |
حی علی الصلوة حبیب است، عجّلوا | قد قامت الصّلاة امام است، الصّلوة | |
سجاده پهن شد وسط رزمگاه و بعد | در شطّ خون گرفت وضو چشمه حیات | |
این آخرین جماعت مردان آشناست | اینجا نمیدهند به نامحرمان برات | |
رنگین کمان تیر فضا را فرا گرفت | اما کسی به تیر نمیکرد التفات | |
ای آخرین نماز تو معراج بندگی | «ای رکعت شکسته» به قربان سجدههات | |
«یا ایها الذّین» به دنیا امیدوار | سمت بهشت میرود این کشتی نجات | |
«یا ایها العزیز» سرت را بلند کن | بنگر که اوفتاده به پای تو کائنات | |
گردی فرا رسید و به پا کرد شور و شین | یعنی که خاک بر سر دنیای بیحسین |
شد کاروان روانه و بر نیزهای سرش | دنبال نیزه نیز، سراسیمه خواهرش | |
خواهر چگونه تاب بیارد خدای من | سر را به نی ببیند و بر خاک پیکرش | |
از بین تیغ و نیزه و شمشیرها گذشت | خورشید را گرفت غریبانه در برش | |
با ساربان بگو که در این آخرین وداع | بگذار درد دل بکند با برادرش | |
عصمت ببین که گوشه گودال قتلگاه | از پا فتاده است و نیفتاده معجرش | |
دیگر حسین حسّ غریبی نمیکند | چون قتلگاه پر شده از بوی مادرش | |
زهرا اگر که «امّ ابیها» لقب گرفت | این نیز تاج «امّ اخیهاست» بر سرش | |
باور نکردنی است که این دختر علی است | آیینه را بیار بگیرد برابرش | |
زینب مسافر است دو رکعت شکسته خواند | آن شب ولی نماز شبش را نشسته خواند |
رباعی
گفت آنکه دل تیر ندارد برود | یا طاقت شمشیر ندارد برود | |
فرداست که این بیشه شود لجه خون | هر کس جگر شیر ندارد برود |
چون موج خروش او تماشایی بود | دریایی دریایی دریایی بود | |
فریاد رسای زینب آنروز درست | زهرایی زهرایی زهرایی بود |
هر ساله حماسهای دگر میآید | این کار فقط ز عشق برمیآید | |
انگار که زمین و آسمان میگریند | وقتی که محرم از سفر میآید |
منابع
طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 926-929.