عبدالله بن حارث نوفلی: تفاوت میان نسخه‌ها
T.ramezani (بحث | مشارکت‌ها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
T.ramezani (بحث | مشارکت‌ها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| نقش های برجسته =او با مسلم بیعت کرد و به یاری او برخاست | | نقش های برجسته =او با مسلم بیعت کرد و به یاری او برخاست | ||
}} | }} | ||
نسخهٔ ۲۷ مارس ۲۰۱۸، ساعت ۱۱:۳۷
عبدالله بن حارث بن نوفل بن حارث بن عبدالمطلب بن هاشم، مکنی به ابا محمد و ملقب به (بیة) بود. [۱] او با مسلم بیعت کرد و به یاری او برخاست. در قیام مسلم با پرچم سرخ و لباس سرخ در کنار خانه عمرو بن حُرَیث که از هواداران عبیدالله بن زیاد بود، مردم را به یاری مسلم دعوت می‌کرد. [۲]
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | عبدالله بن حارث بن نوفل بن حارث بن عبدالمطلب بن هاشم |
| لقب | بیة |
| محل زندگی | کوفه |
| مدفن | در ابواء بین راه مدینه به مکه |
| نقش های برجسته | او با مسلم بیعت کرد و به یاری او برخاست |
زندگینامه
عبدالله دو سال قبل از رحلت پیامبر (ص) متولد گردید. مادرش هند دختر ابوسفیان بود. ام حبیبه همسر پیامبر (ص) کودک را نزد آن حضرت برد. ایشان نوزاد را در آغوش گرفته و برایش دعا فرمودند. [۳] وی از تیره هاشمیان و از قبیله قریش بود که در کوفه می‌زیست و از اعیان شیعیان کوفه به شمار می‌آمد. به نقل ابن حجر، او از اصحاب پیامبر (ص) و به قولی از تابعین مورد وثوق بود. [۴] شیخ طوسی در کتاب رجال خود او را از اصحاب امام علی (ع) می‌داند. [۵] بنا به نقلی او در جنگ صفین و در رکاب امام علی (ع) دلاوری‌هایی از خود نشان داده است، اگر چه در کتب تاریخ نامی از او در زمره مجاهدان زمان امام علی (ع) مثل جمل، صفین و نهروان ذکر نشده است. اما اخبار و احادیثی از امام علی (ع) و امام حسن (ع) از او نقل شده که حکایت از نزدیکی و تقرب او به امام علی (ع) دارد. [۶]
شهادت
پس از شکست قیام مسلم، عبیدالله بن زیاد فرمان دستگیری او را صادر کرد و برای دستگیری او جایزه هم در نظر گرفت. او را به زندان انداختند. عبیدالله سپس به کثیر بن شهاب دستور داد تا او را از زندان به دارالاماره بیاورند. آنگاه از او پرسید که آیا تو صاحب پرچم سرخ نیستی و تو نبودی که برای مسلم بیعت می‌گرفتی؟ او پاسخ نداد. عبیدالله دستور داد او را به میان قبیله‌اش ببرند و گردنش را بزنند. [۷] برخی وفات او را در سال 79 و در ابواء بین راه مدینه به مکه دانسته‌اند. برخی نیز بر این باورند که وی را مسموم کرده‌اند. [۸] در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 264-265.
پی نوشت
- ↑ الاصابه فی تمییز الصحابه، ج5، ص8.
- ↑ تاریخ طبری، ج5، ص232،172.
- ↑ الاصابه فی تمییز الصحابه، ج5، ص8-9.
- ↑ تهذیب التهذیب، ج5، ص180-181.
- ↑ رجال طوسی، ص75؛ اسد الغابه، ج3، ص139.
- ↑ ر.ک : شرح نهج البلاغه، ج2، ص287، ج13، ص41.
- ↑ برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ طبری، ج5، ص232،172؛ الاصابه فی تمییز الصحابه، ج5، ص8-9؛ تهذیب التهذیب، ج5، ص180-181؛ معجم رجال الحدیث، ج10، ص154؛ وسیله الدارین، ص167؛ نقد الرجال، ج3، ص96؛ قاموس الرجال، ج6، ص305؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص237؛ ذخیرة الدارین، ص285.
- ↑ الاصابه فی تمییز الصحابه، ج5، ص9.