عماره بن صلخب ازدی

عمارة بن صَلخب ازدی، اهل کوفه و از قبیله ازد، از قبایل عرب قحطانی بود که در یمن و حجاز سکونت داشتند و سپس به کوفه هجرت کردند.

عماره جوانی از اهالی کوفه و از یاران مخلص مسلم بن عقیل بود که از مردم کوفه برای امام حسین (ع) بیعت می‌گرفت. به هنگام آغاز حرکت و جنبش مسلم، برای یاری آن حضرت از خانه بیرون آمد اما توسط محمد بن اشعث دستگیر و زندانی شد. بعد از شهادت مسلم و هانی، عبیدالله بن زیاد او را خواست و گفت که از کدام قبیله‌ای؟ عماره گفت از قبیله ازد. عبیدالله دستور داد او را به سوی قبیله‌اش ببرند و در حضور افراد قومش او را گردن بزنند.

عماره در هنگام شهادت در حدود 30 سال سن داشت. او جوانی شجاع و رشید و رزمنده‌ای مخلص و پاک‌باز بود. هر چند او در کربلا به شهادت نرسید، اما در شرافت و عظمت مانند آنان بود.

در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.

منبع

مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 263-264.