اسارت: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحهای تازه حاوی «دستگیر کردن،افرادى از لشکر مخالف یا افراد عادى را در جنگها بعنوان«اسیر» گرف...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
دستگیر | دستگیر کردن، افرادى از لشکر مخالف یا افراد عادى را در جنگها بعنوان [[اسیر]] گرفتن و برده ساختن. | ||
گرچه | در جنگهاى صدر اسلام نیز گروهى از کفّار، اسیر گرفته مىشدند، یا بعضى از مسلمانان به اسارت مشرکین در مىآمدند. در [[حادثه کربلا|حادثۀ کربلا]]،این فاجعه که [[اهل بیت امام حسین (ع)]] را پس از عاشورا اسیر گرفته و شهر به شهر گرداندند <ref>''بحار الأنوار،ج 45،ص 58.''</ref> و در [[کوفه]] و [[شام]] به نمایش گذاشتند، نقض آشکار قوانین اسلام بود؛ چرا که هم اسیر گرفتن مسلمان صحیح نیست و هم اسیر کردن زن مسلمان. آنگونه که على (ع) نیز در [[جنگ جمل]]،اسیر کردن را روا نشمرد و [[عایشه]] را همراه عدّهاى زن به شهر خودش بازگرداند. البته [[بسر بن ارطاه|بسر بن ارطاة]] به دستور معاویه بر یمن حمله کرد و زنان مسلمان را به اسارت گرفت. به اسیرى بردن عترت پیامبر در دورۀ [[حکومت اموى]]،اهانت به مقدّسات دین بود، تا آنجا که در [[دربار شام]]، یکى از شامیان از [[یزید]] مىخواست که [[فاطمه بنت االحسین|فاطمه (س) دختر سید الشهدا (ع) ]] را بعنوان کنیز، به او ببخشد! که با اخطار [[حضرت زینب (س)]] رو به رو شد. <ref>''تاریخ طبرى(چاپ قاهره)،ج 4،ص 353.''</ref> | ||
گرچه یزید، اهل بیت امام حسین (ع) را براى ترساندن مردم دیگر اسیر کرد و شهر به شهر با خفّت و خوارى گرداند، ولى این دودمان عزت و آزادگى، از [[اسارت]] هم بعنوان سلاحى در مبارزه با باطل و افشاى چهرۀ دشمن استفاده کردند و با خطبهها و سخنرانیهاى بیدارگرشان حیلۀ دشمن را نقش بر آب کردند. خطابههاى زینب کبرى و امام سجاد (ع) و دختر امام حسین«ع»در کوفه و شام،نمونهاى از«مبارزه در اسارت»بود.حضرت زینب، حتّى در مجلس یزید و پیش روى او به این اسیر گرفتن و عمل ظالمانه و خارج از دین او اعتراض کرد:«أ ظننت یا یزید حیث اخذت علینا اقطار الأرض و آفاق السّماء،فاصبحنا نساق کما تساق الاسارى انّ بنا على اللّه هوانا...آمن العدل یا بن الطّلقاء تخدیرک حرائرک و امائک و سوقک بنات رسول اللّه سبایا قد هتکت ستورهنّ و ابدیت وجوههنّ تحدو بهنّ الاعداء من بلد الى بلد و یستشرفهنّ اهل المناهل و المعاقل...» <ref>مقتل الحسین،مقرّم،ص 462.</ref> | |||
مىتوان گفت امام حسین«ع»با تدبیر و حسابگرى دقیق،زنان و فرزندان را همراه خود به کربلا برد،تا راوى رنجها و گزارشگر صحنههاى عاشورا و پیام رسان خون شهیدان باشند و سلطۀ یزیدى نتواند بر آن جنایت عظیم،پرده بکشد یا قضایا را به گونهاى وانمود کند.از این رو،وقتى ابن عباس به سید الشهدا گفت چرا زنان و کودکان را به عراق مىبرى، پاسخ داد:«قد شاء اللّه ان یراهنّ سبایا...» <ref>حیاة الامام الحسین،ج 2،ص 297.</ref> خدا خواسته که آنان را اسیر ببیند. این اشاره به همان برنامۀ حساب شده است.به گفتۀ مرحوم کاشف الغطاء:اگر حسین و فرزندان او کشته مىشدند،ولى آن سخنرانیها و افشاگریهاى اهل بیت در آن موقعیّتهاى حسّاس نبود، آن آثار و اهدافى که امام حسین در واژگون ساختن حکومت یزیدى داشت محقّق نمىشد. <ref>همان،ص 298.</ref> | مىتوان گفت امام حسین«ع»با تدبیر و حسابگرى دقیق،زنان و فرزندان را همراه خود به کربلا برد،تا راوى رنجها و گزارشگر صحنههاى عاشورا و پیام رسان خون شهیدان باشند و سلطۀ یزیدى نتواند بر آن جنایت عظیم،پرده بکشد یا قضایا را به گونهاى وانمود کند.از این رو،وقتى ابن عباس به سید الشهدا گفت چرا زنان و کودکان را به عراق مىبرى، پاسخ داد:«قد شاء اللّه ان یراهنّ سبایا...» <ref>حیاة الامام الحسین،ج 2،ص 297.</ref> خدا خواسته که آنان را اسیر ببیند. این اشاره به همان برنامۀ حساب شده است.به گفتۀ مرحوم کاشف الغطاء:اگر حسین و فرزندان او کشته مىشدند،ولى آن سخنرانیها و افشاگریهاى اهل بیت در آن موقعیّتهاى حسّاس نبود، آن آثار و اهدافى که امام حسین در واژگون ساختن حکومت یزیدى داشت محقّق نمىشد. <ref>همان،ص 298.</ref> |