شیخ عبدالرضا خطی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۸: خط ۴۸:




شیخ عبد الرّضا پسر شیخ حسن و از شاعران برجسته قرن سیزدهم است قصاید بسیاری در رثای امام حسین و اهل بیت (ع) سروده است. <ref> ادب الطف؛ ج 7، ص 298.</ref>
'''شیخ عبد الرّضا خطی''' از شاعران برجسته قرن سیزدهم است.
 
== زندگینامه ==
شیخ عبدالرضا خطی پسر شیخ حسن است قصاید بسیاری در رثای [[امام حسین]] و [[اهل بیت|اهل بیت (ع)]] سروده است. <ref> ادب الطف؛ ج 7، ص 298.</ref>
 
== نمونه اشعار ==




خط ۶۷: خط ۷۲:


4- (دشمنان) با کشتن او آرزوی نابودی هدایت را داشتند و با این کار، ننگ و عاری برای خود گرد آوردند که هر سال تجدید می‌شود.
4- (دشمنان) با کشتن او آرزوی نابودی هدایت را داشتند و با این کار، ننگ و عاری برای خود گرد آوردند که هر سال تجدید می‌شود.


==منابع==
==منابع==


دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 516.
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 516.]


==پی نوشت==
==پی نوشت==
خط ۸۱: خط ۸۲:
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران عرب]]
[[رده:شاعران عرب]]
<references />

نسخهٔ ‏۲۷ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۵۸

شیخ عبدالرضا خطی‌
پدر و مادر شیخ حسن
پیشه شاعر


شیخ عبد الرّضا خطی از شاعران برجسته قرن سیزدهم است.

زندگینامه

شیخ عبدالرضا خطی پسر شیخ حسن است قصاید بسیاری در رثای امام حسین و اهل بیت (ع) سروده است. [۱]

نمونه اشعار

1- یا مخرس الموت ان سمتک نادبةمن النوادب کیف اغتالک الشجب

2- لو تعلم البیض من أردت مضاربهانبت و فل شباها الروع و الرهب

3- و لو درت عادیات الخیل من وطأت‌اشلاءه لاعتراها العقر و النقب

4- راموا بمقتله قتل الهدی فجنواعارا تجدده الاعوام و الحقب [۲]


1- ای کسی‌که زبان مرگ را بسته‌ای و گریه‌کننده بر تو می‌گرید، غمها چگونه می‌توانست تو را از پای درآورد؟

2- اگر شمشیرها می‌دانستند که بر چه بدن‌هایی فرود می‌آیند، خودشان می‌مردند و لبه‌های آنها از ترس می‌شکست.

3- اگر اسب‌های دونده می‌دانستند که بر سینه‌ی چه کسی گام می‌گذارند، نسلشان نابود می‌شد یا به بیماری جرب مبتلا می‌شدند.

4- (دشمنان) با کشتن او آرزوی نابودی هدایت را داشتند و با این کار، ننگ و عاری برای خود گرد آوردند که هر سال تجدید می‌شود.

منابع

پی نوشت

  1. ادب الطف؛ ج 7، ص 298.
  2. همان؛ ص 297.