محمد حسین الجباوی: تفاوت میان نسخه‌ها
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
|امضا = | |امضا = | ||
}} | }} | ||
'''محمد حسین الجباوی''' از شعرای عرب زبان است. | |||
== زندگینامه == | |||
شیخ محمّد حسین بن شیخ حمد حلّی معروف به «جباوی» در سال 1285 ه. ق. در «فیحاء» <ref> از توابع حلّه.</ref> به دنیا آمد، دروس مقدماتی و ادبی را در زادگاه خود خواند، سپس به تحصیل علوم دینی پرداخت و برای تکمیل و تحصیل دوره‌ی عالی فقه و اصول در سال 1303 هجری از حلّه به نجف هجرت نمود و به درس و تدریس پرداخت. از مهمترین اساتید او می‌توان از «شیخ حسن مامقانی» و «شیخ علی رفیش» نام برد. او در سال 1337 در کسوت مرجعیّت دینی به شهر خود بازگشت، و در سال 1352 هجری وفات یافت. جنازه‌اش را از حلّه به نجف اشرف انتقال دادند و در صحن شریف علوی دفن کردند. | |||
جباوی در نظم و نثر استاد بود. | |||
== آثار == | |||
* سفرنامه‌ی حج | |||
* کتابی در علم تجوید و شیوه‌های قرائت قرآن | |||
* تقریرات دروس فقهی و اصولی اساتیدش | |||
* الرحلة الحسینیه، که سفرنامه‌ی [[کربلا]]<nowiki/>ست که در سال 1321 قمری در پی سفر به کربلا نوشته و در سال 1329 قمری در نجف چاپ کرده است. <ref> ادب الطف؛ ج 9، ص 145.</ref> | |||
== نمونه اشعار == | |||
1- خلیلیّ هل منّ وقفة لکما معی‌علی جدث أسقیه صیّب أدمعی | 1- خلیلیّ هل منّ وقفة لکما معی‌علی جدث أسقیه صیّب أدمعی | ||
| خط ۵۹: | خط ۶۷: | ||
1- ای دوست من! فرصتی ده تا با ابر یا آب دیده، دیار محبوب را آبیاری کنیم. | 1- ای دوست من! فرصتی ده تا با ابر یا [[آب]] دیده، دیار محبوب را آبیاری کنیم. | ||
2- و آن سرزمین را سیراب نمائیم زیرا شرم و حیا گاهی مانع از آن می‌شود که بگرییم. | 2- و آن سرزمین را سیراب نمائیم زیرا شرم و حیا گاهی مانع از آن می‌شود که بگرییم. | ||
3- و گاه اجازه‌ی گریستن را می‌دهد. گرچه به جهت عظمت این مصیبت، گاهی اشک من خشک می‌شود. | 3- و گاه اجازه‌ی گریستن را می‌دهد. گرچه به جهت عظمت این مصیبت، گاهی اشک من خشک می‌شود. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج1، ص: 552. | * [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج1، ص: 552.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
| خط ۷۷: | خط ۸۱: | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
[[رده:شاعران عرب]] | [[رده:شاعران عرب]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۱۷ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۲۹
| محمد حسین الجباوی | |
|---|---|
| زادروز | 1285 ه. ق. فیحاء از توابع حلّه |
| مرگ | 1352 هجری نجف اشرف |
| جایگاه خاکسپاری | صحن شریف علوی |
| پیشه | شاعر |
| کتاب‌ها | «سفرنامه‌ی حج»، «کتابی در علم تجوید و شیوه‌های قرائت قرآن»، «تقریرات دروس فقهی و اصولی اساتیدش» و «الرحلة الحسینیه» |
محمد حسین الجباوی از شعرای عرب زبان است.
زندگینامه
شیخ محمّد حسین بن شیخ حمد حلّی معروف به «جباوی» در سال 1285 ه. ق. در «فیحاء» [۱] به دنیا آمد، دروس مقدماتی و ادبی را در زادگاه خود خواند، سپس به تحصیل علوم دینی پرداخت و برای تکمیل و تحصیل دوره‌ی عالی فقه و اصول در سال 1303 هجری از حلّه به نجف هجرت نمود و به درس و تدریس پرداخت. از مهمترین اساتید او می‌توان از «شیخ حسن مامقانی» و «شیخ علی رفیش» نام برد. او در سال 1337 در کسوت مرجعیّت دینی به شهر خود بازگشت، و در سال 1352 هجری وفات یافت. جنازه‌اش را از حلّه به نجف اشرف انتقال دادند و در صحن شریف علوی دفن کردند. جباوی در نظم و نثر استاد بود.
آثار
- سفرنامه‌ی حج
- کتابی در علم تجوید و شیوه‌های قرائت قرآن
- تقریرات دروس فقهی و اصولی اساتیدش
- الرحلة الحسینیه، که سفرنامه‌ی کربلاست که در سال 1321 قمری در پی سفر به کربلا نوشته و در سال 1329 قمری در نجف چاپ کرده است. [۲]
نمونه اشعار
1- خلیلیّ هل منّ وقفة لکما معی‌علی جدث أسقیه صیّب أدمعی
2- لیروی الثّری منه بفیض مدامعی‌فانّ الحیا الوکّاف لم یک مقنعی
3- لأنّ الحیا یهمی و یقلع تارةو إنی لعظم الخطب ما جفّ مدمعی [۳]
1- ای دوست من! فرصتی ده تا با ابر یا آب دیده، دیار محبوب را آبیاری کنیم.
2- و آن سرزمین را سیراب نمائیم زیرا شرم و حیا گاهی مانع از آن می‌شود که بگرییم.
3- و گاه اجازه‌ی گریستن را می‌دهد. گرچه به جهت عظمت این مصیبت، گاهی اشک من خشک می‌شود.