شیخ عبدالرضا خطی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «شیخ عبد الرّضا پسر شیخ حسن و از شاعران برجسته قرن سیزدهم است قصاید بسیاری در...» ایجاد کرد)
 
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    = شیخ عبدالرضا خطی‌
| تصویر                  =
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  =
| تاریخ تولد            =
| محل تولد                =
| والدین                =  شیخ حسن
| تاریخ مرگ              =
| محل مرگ                =
| علت مرگ                =
| محل زندگی              =
| مختصات محل زندگی        =
| مدفن                  =
|مذهب                  =
|در زمان حکومت          =
|اتفاقات مهم            =
| نام دیگر              =
|لقب                    =
|بنیانگذار              =
| پیشه                  = شاعر
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری            =
|کتاب‌ها                =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار            =
|تخلص                    =
|فیلم ساخته بر اساس اثر=
| همسر                    =
| شریک زندگی            =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                  =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت              =
| تأثیرگذاشته بر        =
| تأثیرپذیرفته از        =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}
شیخ عبد الرّضا پسر شیخ حسن و از شاعران برجسته قرن سیزدهم است قصاید بسیاری در رثای امام حسین و اهل بیت (ع) سروده است. <ref> ادب الطف؛ ج 7، ص 298.</ref>
شیخ عبد الرّضا پسر شیخ حسن و از شاعران برجسته قرن سیزدهم است قصاید بسیاری در رثای امام حسین و اهل بیت (ع) سروده است. <ref> ادب الطف؛ ج 7، ص 298.</ref>



نسخهٔ ‏۱۵ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۱۴:۴۲

شیخ عبدالرضا خطی‌
پدر و مادر شیخ حسن
پیشه شاعر


شیخ عبد الرّضا پسر شیخ حسن و از شاعران برجسته قرن سیزدهم است قصاید بسیاری در رثای امام حسین و اهل بیت (ع) سروده است. [۱]


1- یا مخرس الموت ان سمتک نادبةمن النوادب کیف اغتالک الشجب

2- لو تعلم البیض من أردت مضاربهانبت و فل شباها الروع و الرهب

3- و لو درت عادیات الخیل من وطأت‌اشلاءه لاعتراها العقر و النقب

4- راموا بمقتله قتل الهدی فجنواعارا تجدده الاعوام و الحقب [۲]


1- ای کسی‌که زبان مرگ را بسته‌ای و گریه‌کننده بر تو می‌گرید، غمها چگونه می‌توانست تو را از پای درآورد؟

2- اگر شمشیرها می‌دانستند که بر چه بدن‌هایی فرود می‌آیند، خودشان می‌مردند و لبه‌های آنها از ترس می‌شکست.

3- اگر اسب‌های دونده می‌دانستند که بر سینه‌ی چه کسی گام می‌گذارند، نسلشان نابود می‌شد یا به بیماری جرب مبتلا می‌شدند.

4- (دشمنان) با کشتن او آرزوی نابودی هدایت را داشتند و با این کار، ننگ و عاری برای خود گرد آوردند که هر سال تجدید می‌شود.



منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 516.

پی نوشت

  1. ادب الطف؛ ج 7، ص 298.
  2. همان؛ ص 297.