امام‌باره آصف الدوله: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «پرونده:امام باره‌ی آصف الدوله.jpg|بندانگشتی|امام‌باره‌ی آصف الدوله - لکهنو...» ایجاد کرد)
 
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
امام باره عمارت محل برگزاری مراسم سوگواری حسینی در هند و برخی از دیگر کشورهاست.
امام باره عمارت محل برگزاری مراسم سوگواری حسینی در هند و برخی از دیگر کشورهاست.
«امام باره» (به تلفظ محلی امامبارا) ، به معنی خانه‌ی امام، نام گونه‌ای از مکان‌های مخصوص برگزاری مراسم عزاداری شیعیان در شبه قاره‌ی همانند و برخی کشورهای دیگر است. این اماکن، ابتدا در شمال هند برای برگزاری مراسم عزاداری حسینی ساخته شد و به تدریج ساخت آن در بخش‌های وسیعی از هند، پاکستان، افغانستان و بنگلادش گسترش یافت.<ref>فرهنگ سوگ شیعی، امام باره، پیمان اسحاقی، ص 65.</ref>
«امام باره» (به تلفظ محلی امامبارا) ، به معنی خانه‌ی امام، نام گونه‌ای از مکان‌های مخصوص برگزاری مراسم عزاداری شیعیان در شبه قاره‌ی همانند و برخی کشورهای دیگر است. این اماکن، ابتدا در شمال هند برای برگزاری مراسم عزاداری حسینی ساخته شد و به تدریج ساخت آن در بخش‌های وسیعی از هند، پاکستان، افغانستان و بنگلادش گسترش یافت.<ref>فرهنگ سوگ شیعی، امام باره، پیمان اسحاقی، ص 65.</ref>
==پی نوشت==

نسخهٔ ‏۲۸ مهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۴:۲۴

امام‌باره‌ی آصف الدوله - لکهنو (شمال هند)

امام‌باره آصف الدوله که معتبرترین بنا از نوع امام باره است، در مجموعه‌ای از مسجد، صحن‌ها و دروازه‌های آن قرار دارد و از مهم‌ترین بناهای تاریخی لکهنو به شمار می‌آید. در این مجموعه، امام‌باره و مسجد جامع لکهنو با 3 گنبد در محوطه اصلی قرار گرفته‌اند [۱] بنای اصلی این امام‌باره تالاری گنبددار به ابعاد تقریبی 16ئ49 متر است و ایوانهایی در دو طرف آن وجود دارد. تمامی بنا را سقفی سترگ از آجر و سیمان می‌پوشاند.[۲]

امام باره عمارت محل برگزاری مراسم سوگواری حسینی در هند و برخی از دیگر کشورهاست. «امام باره» (به تلفظ محلی امامبارا) ، به معنی خانه‌ی امام، نام گونه‌ای از مکان‌های مخصوص برگزاری مراسم عزاداری شیعیان در شبه قاره‌ی همانند و برخی کشورهای دیگر است. این اماکن، ابتدا در شمال هند برای برگزاری مراسم عزاداری حسینی ساخته شد و به تدریج ساخت آن در بخش‌های وسیعی از هند، پاکستان، افغانستان و بنگلادش گسترش یافت.[۳]


پی نوشت

  1. رامپوری، 3/296-297؛ هالیستر، 158 -157 ؛ کول،.95-98
  2. «فرهنگ...1»؛ XVI/195 هالیستر، همانجا؛ رضوی، II/76
  3. فرهنگ سوگ شیعی، امام باره، پیمان اسحاقی، ص 65.