اربعین خونین: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «در عراق،بویژه در مناسبتهاى خاصّ،عزاداران حسینى به صورت دسته جمعى و در قالب ک...» ایجاد کرد) |
(زیارت پیاده/تخریب قبر امام حسین (ع)) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات رویداد تاریخی | |||
|نام رویداد= اربعین خونین | |||
|تصویر= | |||
|عرض تصویر= | |||
|زیرنویس= | |||
|عناوین دیگر= | |||
|عاملان=حکومت عراق | |||
|مکان=عراق | |||
|زمان=1397 ه.ق | |||
|نتیجه=راه‌پیمایان در طول راه،از آسمان و زمین به گلوله باران شدند. | |||
}} | |||
- | در [[عراق]]، بویژه در مناسبتهاى خاصّ، [[عزاداران حسینى]] به صورت دسته جمعى و در قالب کاروانهاى کوچک و بزرگ، پیاده به سوى [[کربلا]] مى‌روند. این حرکت مقدّس، بویژه از [[نجف]] به کربلا، که اغلب با شرکت علماى دینى انجام مى‌گرفت، چندین نوبت از طرف رژیم بعثى عراق، جلوگیرى یا به خاک و خون کشیده شد. یکى از این نوبتها در سال 1397 ه.ق بود. [[زائران]]، براى بهرهبرداریهاى تبلیغى و سیاسى بر ضدّ طاغوت عراق، برنامه‌ریزیهاى مفصّل کرده بودند. حکومت عراق هم به شدّت و خشونت متوسّل شد و راه‌پیمایان را در طول راه،از آسمان و زمین به گلوله بست. حادثه، بصورت پیاپى، در سالهاى 1390،1395،1396 ق. در ایام عاشورا و اربعین پیش آمده بود،امّا انتفاضه و حرکت گستردۀ سال 1397 ه.ق بى‌سابقه بود و نجف، آن سال بسیج کنندۀ این نیروى عظیم مردمى بود که از کنار [[مرقد امیرالمومنین|مرقد امیر المؤمنین]]، به راه افتاد و پس از چهار روز پیاده روى به کربلا رسید. حرکت موکبهاى پیاده و شعارهاى طول راه و سخنرانیهاى متعدد، همه نوعى معارضه با حکومت بعث بود.امواج گستردۀ مردمى با شعار «ابد و اللّه ما ننسى حسینا» (به خدا قسم، هرگز حسین را فراموش نخواهیم کرد) به راه افتاده بود. نیروهاى دولتى براى جلوگیرى از رسیدن زائران به کربلا،برنامه‌هاى مختلفى داشتند و درگیریهایى پیش آمد و شهدایى بر خاک افتادند. وقتى هم به کربلا رسیدند، حوادثى شدیدتر پیش آمد و کسانى کشته و جمع بسیارى دستگیر شدند و نهضت شیعى اربعین آن سال، در خاطرۀ تاریخ ثبت شد و مبدأ الهام و شورگسترى براى سالهاى بعد گردید. این حادثه در سال 1356 ش بود. <ref>''در کتاب «انتفاضة صفر الإسلامیة» به قلم رعد الموسوى که خود از شاهدان حادثه بوده است،مبسوط این حادثه نقل شده است.در مجلۀ پیام انقلاب نیز در سال 64 و 65(شماره‌هاى 156 تا 163)گزارشى مفصّل از آن اربعین سرخ آمده است،در سلسله مقالات«زیارت»به قلم نویسنده.''</ref> | ||
==منابع== | |||
* ''جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص42-43.'' | |||
==پی نوشت== | |||
نسخهٔ ۱۷ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۰:۵۷
| اربعین خونین | |
|---|---|
| عاملان | حکومت عراق |
| مکان | عراق |
| زمان | 1397 ه.ق |
| نتیجه | راه‌پیمایان در طول راه،از آسمان و زمین به گلوله باران شدند. |
در عراق، بویژه در مناسبتهاى خاصّ، عزاداران حسینى به صورت دسته جمعى و در قالب کاروانهاى کوچک و بزرگ، پیاده به سوى کربلا مى‌روند. این حرکت مقدّس، بویژه از نجف به کربلا، که اغلب با شرکت علماى دینى انجام مى‌گرفت، چندین نوبت از طرف رژیم بعثى عراق، جلوگیرى یا به خاک و خون کشیده شد. یکى از این نوبتها در سال 1397 ه.ق بود. زائران، براى بهرهبرداریهاى تبلیغى و سیاسى بر ضدّ طاغوت عراق، برنامه‌ریزیهاى مفصّل کرده بودند. حکومت عراق هم به شدّت و خشونت متوسّل شد و راه‌پیمایان را در طول راه،از آسمان و زمین به گلوله بست. حادثه، بصورت پیاپى، در سالهاى 1390،1395،1396 ق. در ایام عاشورا و اربعین پیش آمده بود،امّا انتفاضه و حرکت گستردۀ سال 1397 ه.ق بى‌سابقه بود و نجف، آن سال بسیج کنندۀ این نیروى عظیم مردمى بود که از کنار مرقد امیر المؤمنین، به راه افتاد و پس از چهار روز پیاده روى به کربلا رسید. حرکت موکبهاى پیاده و شعارهاى طول راه و سخنرانیهاى متعدد، همه نوعى معارضه با حکومت بعث بود.امواج گستردۀ مردمى با شعار «ابد و اللّه ما ننسى حسینا» (به خدا قسم، هرگز حسین را فراموش نخواهیم کرد) به راه افتاده بود. نیروهاى دولتى براى جلوگیرى از رسیدن زائران به کربلا،برنامه‌هاى مختلفى داشتند و درگیریهایى پیش آمد و شهدایى بر خاک افتادند. وقتى هم به کربلا رسیدند، حوادثى شدیدتر پیش آمد و کسانى کشته و جمع بسیارى دستگیر شدند و نهضت شیعى اربعین آن سال، در خاطرۀ تاریخ ثبت شد و مبدأ الهام و شورگسترى براى سالهاى بعد گردید. این حادثه در سال 1356 ش بود. [۱]
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص42-43.
پی نوشت
- ↑ در کتاب «انتفاضة صفر الإسلامیة» به قلم رعد الموسوى که خود از شاهدان حادثه بوده است،مبسوط این حادثه نقل شده است.در مجلۀ پیام انقلاب نیز در سال 64 و 65(شماره‌هاى 156 تا 163)گزارشى مفصّل از آن اربعین سرخ آمده است،در سلسله مقالات«زیارت»به قلم نویسنده.