خسرو آقایارى: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
}} | }} | ||
'''خسرو آقایاری''' (زاده 1337 در تهران) نویسنده و شاعر ایرانی است. | |||
== زندگینامه == | |||
وی نویسنده و کارشناس ادبیات فارسى است و تاکنون عهده‌دار مسئولیت‌ها و مشاغلی از جمله کارشناس و مسئول فعالیت‌هاى ادبى و دبیر کانون شاعران و نویسندگان وزارت آموزش و پرورش (از سال 1362)، مدیر مرکز آفرینش‌هاى ادبى کانون پرورش فکرى، دبیر ماهنامۀ ادبیات کودک و نوجوان بوده است. | |||
== آثار == | |||
===در عزاى گل=== | === نثر === | ||
* افسانۀ باغ آرزوها (داستان) | |||
* عاشیق محمد (داستان) | |||
* مردى دیگر (داستان) | |||
* دلقک و پهلوان (نمایشنامه) | |||
* حماسه‌هاى پهلوانى (در چهار مجلّد) | |||
وی در حاشیۀ کار نویسندگى، گاهى از سر تفنّن شعر مى‌گوید و به معیارهاى شعرى کاملا آشناست و در نقد شعر نیز دستى دارد. | |||
=== اشعار === | |||
====در عزاى گل==== | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| باز هم آفتاب مى‌تابد | بر عطشناک تربت یاران }} | {{ب| باز هم آفتاب مى‌تابد | بر عطشناک تربت یاران }} | ||
| خط ۸۳: | خط ۹۶: | ||
{{ب| آسمان تا زمین فرو غلتید | دیدۀ او چو بر زمین افتاد }} | {{ب| آسمان تا زمین فرو غلتید | دیدۀ او چو بر زمین افتاد }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۱۷ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۱۵:۲۳
| خسرو آقایارى | |
|---|---|
| زادروز | 1337 ه.ش تهران |
| مدرک تحصیلی | کارشناس ادبیات فارسى |
خسرو آقایاری (زاده 1337 در تهران) نویسنده و شاعر ایرانی است.
زندگینامه
وی نویسنده و کارشناس ادبیات فارسى است و تاکنون عهده‌دار مسئولیت‌ها و مشاغلی از جمله کارشناس و مسئول فعالیت‌هاى ادبى و دبیر کانون شاعران و نویسندگان وزارت آموزش و پرورش (از سال 1362)، مدیر مرکز آفرینش‌هاى ادبى کانون پرورش فکرى، دبیر ماهنامۀ ادبیات کودک و نوجوان بوده است.
آثار
نثر
- افسانۀ باغ آرزوها (داستان)
- عاشیق محمد (داستان)
- مردى دیگر (داستان)
- دلقک و پهلوان (نمایشنامه)
- حماسه‌هاى پهلوانى (در چهار مجلّد)
وی در حاشیۀ کار نویسندگى، گاهى از سر تفنّن شعر مى‌گوید و به معیارهاى شعرى کاملا آشناست و در نقد شعر نیز دستى دارد.
اشعار
در عزاى گل
| باز هم آفتاب مى‌تابد | بر عطشناک تربت یاران | |
| شعر امَّن یُجیب مى‌خواند | تشنگى‌هاى خاطر باران | |
| باز جوشنده از دل سنگ‌ست | آب از بهر تشنه کامى ما | |
| آه مردم! مگر که تشنه شدید | بعدِ گلهاى پَرپر زهرا؟ | |
| آسمان، داغدار مى‌گرید | در عزاى گلى که بى‌کفن‌ست | |
| کفن امّا کجا نشان دارید | بهر آن کس که پارهْ پاره تن‌ست؟ | |
| باد هم باز در رکاب آورد | پاى بیتابى و قرارش را | |
| سوگوارست، نوحه مى‌خواند | تا زیارت کند مزارش را | |
| آفتاب‌ست اینکه بیتاب‌ست | تشنگانى که در پى آبید! | |
| روح کوثر فتاده بر صحرا | آه اى مردمان! مگر خوابید؟ | |
| آفتاب‌ست اینکه مى‌تابد | هُرم داغى‌ست آه پُر شررش | |
| از خجالت تنش عرق کرده | اشک مى‌جوشد از دو چشم ترش | |
| آفتاب، عاشقانه مى‌گرید | بر زمین، نعش شاه دین افتاد | |
| آسمان تا زمین فرو غلتید | دیدۀ او چو بر زمین افتاد |
منابع
محمد علی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا، زمزم هدایت، ج1، ص 534-535.