غلامحسین (وجدی) جواهری: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | نام =غلامحسین (وجدى) جواهرى | تصویر...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
| نام =غلامحسین (وجدى) جواهرى | | نام =غلامحسین (وجدى) جواهرى | ||
| تصویر = | | تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام اصلی = | | نام اصلی = | ||
| خط ۹۱: | خط ۹۱: | ||
[[رده:افراد]] | [[رده:افراد]] | ||
[[رده: | [[رده:در سده‌های متأخر]] | ||
[[رده:مؤلفین]] | |||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
نسخهٔ ۲۶ اکتبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۷:۱۰
| غلامحسین (وجدى) جواهرى | |
|---|---|
| زادروز | 1303 ه.ش قم |
| سبک نوشتاری | غزل |
| دیوان سروده‌ها | «گلهاى جاویدان»،«در آسمان سخن»،«تصحیح کلیات شیخ بهایى»،«تصحیح دیوان عرفى شیرازى»،«تصحیح دیوان نظیرى نیشابورى»، «نمونه‌هاى طنز فارسى»،«نگارش پارسى»«على در شعر و ستایش»،«تصحیح دیوان سلطان قاجار»و«تصحیح دیوان قصّاب کاشانى» و مجموعه شعر «دیدار». |
| تخلص | وجدى |
| مدرک تحصیلی | متوسطه |
وجدى در سال 1303 ه.ش در شهر قم به دنیا آمد و تحصیلات ابتدایى و متوسطه را در تهران به پایان برد ولى به خاطر درگذشت پدرش،از ادامۀ تحصیل باز ماند و به امر تجارت و کشاورزى روى آورد،ولى طبع حساس او نتوانست این شرایط را تحمل کند و به استخدام فرهنگ درآمد و به امر تدریس پرداخت.
وجدى از غزلسرایان مطرح و نام‌آشناى روزگار ماست و اخوانیات و مطایبات منظوم او نیز از در شمار بهترین‌هاى این‌گونه آثار قرار دارد.وى با نام مستعار«خروس بى‌محل»با روزنامۀ فکاهى«توفیق»همکارى مى‌کرد.«گلهاى جاویدان»،«در آسمان سخن»،«تصحیح کلیات شیخ بهایى»،«تصحیح دیوان عرفى شیرازى»،«تصحیح دیوان نظیرى نیشابورى»، «نمونه‌هاى طنز فارسى»،«نگارش پارسى»«على در شعر و ستایش»،«تصحیح دیوان سلطان قاجار»و«تصحیح دیوان قصّاب کاشانى»از کارهاى تحقیقى اوست و مجموعه شعر او به نام «دیدار»در سال 1369 چاپ و منتشر شده است.
وى در اقتفاى مرثیۀ دوازده‌بند محتشم کاشانى،ترکیب دوازده‌بندى دارد که به نقل دوبند آن بسنده مى‌کنیم:
بندششم
| تنها نه بر تو مردم دنیا گریستند | کرّوبیان عالم بالا گریستند | |
| بر تشنه‌کامى تو در آن آفتاب گرم | مرغ هوا و ماهى دریا گریستند | |
| پروانه‌وار گِرد خیام تو کودکان | چون شمع سوختند و سراپا گریستند | |
| شد عرش و فرش لجّۀ خون از هجوم اشک | در ماتم تو خیل ملک تا گریستند | |
| تنها نشد به سوک تو اسلام داغدار | بر ماتم تو راهب و ترسا گریستند | |
| آن کس که در عزاى تو گریان نشد،که بود؟ | چشمش چو چشم من گهر افشان نشد،که بود؟ [۱] |
بندهشتم
| من کیستم؟فروغ سپهر امامتم | نور خدا و معنى سرّ ولایتم | |
| هر جا که عشق جلوه کند،حسن یوسفم | هر جا عفاف پرده کشد،راز خلوتم | |
| در بارگاه قدس نبرده‌ست هیچ‌کس | حتّى فرشته ره به حریم جلالتم | |
| از جلوۀ عفاف به گردون ندیده است | حتى ستاره پرتوى از رنگ عفّتم | |
| خوارم مبین یزید به بزمت از آنکه هست | ذرات کاینات گواه اصالتم | |
| من زینبم،سلالۀ زهراى اطهرم | دخت امام و،زادۀ پاک پیمبرم [۲] |
هر بند از این ترکیب‌بند عاشورایى در شش بیت سامان یافته و جمعا داراى 72 بیت مى‌باشد.
منابع
محمد علی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا، زمزم هدایت، ج1، ص 563-564.