قاسم آهنین جان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
| محل تولد = اردبیل | | محل تولد = اردبیل | ||
| والدین = | | والدین = | ||
| تاریخ مرگ = | | تاریخ مرگ =1400 ش | ||
| محل مرگ = | | محل مرگ =اهواز | ||
| علت مرگ = | | علت مرگ = | ||
| محل زندگی = | | محل زندگی =اهواز | ||
| مختصات محل زندگی = | | مختصات محل زندگی = | ||
| مدفن = | | مدفن = | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
قاسم آهنین جان در سال ١٣٣٧ شمسی در اردبیل متولد | قاسم آهنین جان در سال ١٣٣٧ شمسی در اردبیل متولد شد اما در اهواز رشد و نمو نمود. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف [[امام حسین (ع)]]، اشعاری را سروده است. وی تا دیپلم درس خواند و سپس به ساخت فیلم پرداخت و فیلم «شیهه زخم» از ساخته های اوست اما خیلی زود فیلمسازی را کنار گذاشت.<ref>اخذ زندگینامه و اشعار شاعر از طریق پست الکترونیک.</ref> | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
آثار قاسم آهنین جان عبارتند از: | آثار قاسم آهنین جان عبارتند از: | ||
نسخهٔ ۴ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۲۶
قاسم آهنین جان (١٣٣٧ - ۱۴۰۰ ه. ش) از شاعران معاصر است.
| قاسم آهنین جان | |
|---|---|
 | |
| زادروز | ١٣٣٧ ه.ش اردبیل |
| مرگ | 1400 ش اهواز |
| محل زندگی | اهواز |
| کتاب‌ها | «ذکر خوابهای بلوط»، «شاعر مرگ خویش میداند»، «خون و اشراق بر ارغوان جوشنها»، «بخت تاریک در آفاق بنفشه و پروانه»، «گلی برای غریبان تا همیشه»، «لمعات خون» و«کودکیها در شب سقاخانه» |
زندگینامه
قاسم آهنین جان در سال ١٣٣٧ شمسی در اردبیل متولد شد اما در اهواز رشد و نمو نمود. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است. وی تا دیپلم درس خواند و سپس به ساخت فیلم پرداخت و فیلم «شیهه زخم» از ساخته های اوست اما خیلی زود فیلمسازی را کنار گذاشت.[۱]
آثار
آثار قاسم آهنین جان عبارتند از:
«ذکر خوابهای بلوط»، «شاعر مرگ خویش میداند»، «خون و اشراق بر ارغوان جوشنها»، «بخت تاریک در آفاق بنفشه و پروانه»، «گلی برای غریبان تا همیشه»، «لمعات خون» و«کودکیها در شب سقاخانه» که این کتاب به عنوان اثر برگزیده تولیدات حوزههای هنری سراسر ایران در سال ١٣٨٨ ه. ش بوده است.
اشعار
ای کاش درخت بودم
تک درختی
ای کاش سایه بودم
سایه بر شکسته شمشاد نعش شهیدان کربلا
ای کاش آب بودم
دریا
یمّ بودم
جرعه بودم
جرعه بودم برای خواهرم
خفته زیر ماه
در خرابهای شام
ای کاش شمع بودم
شعله بودم
می‌سوختم
قطره
قطره
می‌مُردم
در شام غریبان کودکان کربلا.
سپیدی روز
این خون که فخر عالم است
بر آسمان می‌فشانمش
بگذار تشنه نماند ارکان روزگار
بگذار نسوزد شجر طوبا به هُرمِ بلا
بگذار نسوزد پروانه حیران به جحیم نار و نبات
این خون که فخر عالم است
بر آسمان می‌فشانمش
کودکم
بگذار شهید نیزه مژگان تو باشند
سیاوُشان عالم
بگذار بر آسمان ننگرم
که سخت میدرخشد خونت
به جبهه فلک
کودکم
علی اصغرم!
کلامی همیشگی
لاله میگرید
با غریبان
در بیابان
کربلا زانو بریده
در صفیر مرگ
می‌نالد خموش
چون که وقت آمد تمام و
دشنه را آغاز کار
آسمان بر خویش خمید و
جبرئیل آمد به زیر
صور نیز در خود شکست
از هیبت این ناله- سوگ:
«این ماهی فتاده به دریای خون که هست زخم از ستاره بر تنش افزون حسین توست؟»
منابع
پی نوشت
- ↑ اخذ زندگینامه و اشعار شاعر از طریق پست الکترونیک.