کجاوه: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''کجاوه'''، محمل، هودج، عمارى، نشیمن و جایگاهى است که بر شتر و استر بار کنند و در هر طرفى یکى بنشیند. نشیمن روپوش دار می‌باشد.<ref>همان.</ref> | '''کجاوه'''، محمل، هودج، عمارى، نشیمن و جایگاهى است که بر شتر و استر بار کنند و در هر طرفى یکى بنشیند. نشیمن روپوش دار می‌باشد.<ref>همان.</ref> | ||
== مفهوم == | |||
در منابع و مقتلها آمده است که [[امام سجاد(ع)]] را در طول سفر اسارت، بر شتر بى‌جهاز و کجاوه نشانده بودند.یا آنکه زنان و کودکان [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]]، بر کجاوه‌ها نشسته بودند. <ref>الفتوح،ابن اعثم،ج ۵،ص ۱۴۷.</ref> در بعضى نقلها آمده‌است که چون در [[کوفه]] سر [[حسین بن على (ع)|اباعبداللّه(ع)]] را پیشاپیش سرها آوردند و چشم [[زینب (ع)|زینب]] بر آن سر تابان افتاد،پیشانى خود را به جلوى محمل زد و خون از زیر مقنعه‌اش بیرون آمد و خرقه‌اى طلبید تا آن را ببندد. شعر«یا هلالا لمّا استتمّ کمالا...»را نیز آنجا خواند. <ref>عوالم(امام حسین)،ص ۳۷۳.</ref> | در منابع و مقتلها آمده است که [[امام سجاد(ع)]] را در طول سفر اسارت، بر شتر بى‌جهاز و کجاوه نشانده بودند.یا آنکه زنان و کودکان [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]]، بر کجاوه‌ها نشسته بودند. <ref>الفتوح،ابن اعثم،ج ۵،ص ۱۴۷.</ref> در بعضى نقلها آمده‌است که چون در [[کوفه]] سر [[حسین بن على (ع)|اباعبداللّه(ع)]] را پیشاپیش سرها آوردند و چشم [[زینب (ع)|زینب]] بر آن سر تابان افتاد،پیشانى خود را به جلوى محمل زد و خون از زیر مقنعه‌اش بیرون آمد و خرقه‌اى طلبید تا آن را ببندد. شعر«یا هلالا لمّا استتمّ کمالا...»را نیز آنجا خواند. <ref>عوالم(امام حسین)،ص ۳۷۳.</ref> | ||
== منبع == | ==منبع== | ||
* جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۶۶-۳۶۷. | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۶۶-۳۶۷.] | ||
== پی‌نوشت == | ==پی‌نوشت== | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:اشیا و فرهنگ مادی]] | [[رده:اشیا و فرهنگ مادی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۴۱
کجاوه، محمل، هودج، عمارى، نشیمن و جایگاهى است که بر شتر و استر بار کنند و در هر طرفى یکى بنشیند. نشیمن روپوش دار می‌باشد.[۱]
مفهوم[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در منابع و مقتلها آمده است که امام سجاد(ع) را در طول سفر اسارت، بر شتر بى‌جهاز و کجاوه نشانده بودند.یا آنکه زنان و کودکان اهل بیت، بر کجاوه‌ها نشسته بودند. [۲] در بعضى نقلها آمده‌است که چون در کوفه سر اباعبداللّه(ع) را پیشاپیش سرها آوردند و چشم زینب بر آن سر تابان افتاد،پیشانى خود را به جلوى محمل زد و خون از زیر مقنعه‌اش بیرون آمد و خرقه‌اى طلبید تا آن را ببندد. شعر«یا هلالا لمّا استتمّ کمالا...»را نیز آنجا خواند. [۳]