قبر امام حسین«ع»: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اولین بار [[بنى اسد]] پس از دفن اجساد شهدا و پیکر [[حسین بن على (ع)|سیدالشهدا]]، علامتى بر قبر نهادند. از اینکه [[توابین]] در سالهاى ۶۳ یا ۶۴ بر سر قبر [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] مى‌آمدند، مى‌فهمیم که آن هنگام، آشنا و شناخته شده بوده است. بنا به تشویق اولیاء دین، مدفن آن حضرت از همان آغاز، مورد زیارت شیعه قرار گرفت،چه پنهانى و چه آشکار. | اولین بار [[بنى اسد]] پس از دفن اجساد شهدا و پیکر [[حسین بن على (ع)|سیدالشهدا]]، علامتى بر قبر نهادند. از اینکه [[توابین]] در سالهاى ۶۳ یا ۶۴ بر سر قبر [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] مى‌آمدند، مى‌فهمیم که آن هنگام، آشنا و شناخته شده بوده است. بنا به تشویق اولیاء دین، مدفن آن حضرت از همان آغاز، مورد زیارت شیعه قرار گرفت،چه پنهانى و چه آشکار. | ||
== تاریخچه ساخت ضریح == | ==تاریخچه ساخت ضریح== | ||
در زمان بنى امیّه، قبّه‌اى بر قبر شریف ساخته شد و تا زمان هارون الرّشید باقى بود. وى قبر را خراب و محلّ آن را صاف کرد و درخت سدرى را که (به نشانۀ قبر) در آنجا بود، قطع کرد. | در زمان بنى امیّه، قبّه‌اى بر قبر شریف ساخته شد و تا زمان هارون الرّشید باقى بود. وى قبر را خراب و محلّ آن را صاف کرد و درخت سدرى را که (به نشانۀ قبر) در آنجا بود، قطع کرد. | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
بناى فعلى مرقد و حرم سیدالشهدا به قرن هشتم هجرى بر مى‌گردد. البته بارها مرمّتها و اضافاتى انجام گرفته است.در سال ۱۲۱۶ هجرى وهّابیها با سپاهى از منطقۀ نجد حمله کرده و [[حرم حسینى]] را غارت و تخریب کردند و اسبها را در صحن مطهّر بستند.<ref>اعیان الشیعة،ج ۱،ص ۶۲۹.</ref> | بناى فعلى مرقد و حرم سیدالشهدا به قرن هشتم هجرى بر مى‌گردد. البته بارها مرمّتها و اضافاتى انجام گرفته است.در سال ۱۲۱۶ هجرى وهّابیها با سپاهى از منطقۀ نجد حمله کرده و [[حرم حسینى]] را غارت و تخریب کردند و اسبها را در صحن مطهّر بستند.<ref>اعیان الشیعة،ج ۱،ص ۶۲۹.</ref> | ||
== منبع == | ==منبع== | ||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=559291&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۵۲.] | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=559291&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۵۲.] | ||
== پی‌نوشت == | ==پی‌نوشت== | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:جغرافیا]] | |||
نسخهٔ ۳ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۰۱
اولین بار بنى اسد پس از دفن اجساد شهدا و پیکر سیدالشهدا، علامتى بر قبر نهادند. از اینکه توابین در سالهاى ۶۳ یا ۶۴ بر سر قبر امام حسین(ع) مى‌آمدند، مى‌فهمیم که آن هنگام، آشنا و شناخته شده بوده است. بنا به تشویق اولیاء دین، مدفن آن حضرت از همان آغاز، مورد زیارت شیعه قرار گرفت،چه پنهانى و چه آشکار.
تاریخچه ساخت ضریح
در زمان بنى امیّه، قبّه‌اى بر قبر شریف ساخته شد و تا زمان هارون الرّشید باقى بود. وى قبر را خراب و محلّ آن را صاف کرد و درخت سدرى را که (به نشانۀ قبر) در آنجا بود، قطع کرد.
بار دیگر در زمان مأمون ساخته شد. سپس در سال ۲۳۶ و ۲۳۷ هجرى به دستور متوکّل عباسى، قبر و خانه‌هاى اطراف آن خراب شد و به جاى آن زراعت کردند و مانع رفت و آمد مردم شدند.
بازهم در سال ۲۴۷ به دستور متوکّل قبر را خراب کردند و چندین نوبت دیگر این تخریب انجام گرفت.
بناى فعلى مرقد و حرم سیدالشهدا به قرن هشتم هجرى بر مى‌گردد. البته بارها مرمّتها و اضافاتى انجام گرفته است.در سال ۱۲۱۶ هجرى وهّابیها با سپاهى از منطقۀ نجد حمله کرده و حرم حسینى را غارت و تخریب کردند و اسبها را در صحن مطهّر بستند.[۱]
منبع
پی‌نوشت
- ↑ اعیان الشیعة،ج ۱،ص ۶۲۹.