منبر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''منبر'''، آنچه خطیب بر آن ایستد و خطبه خواند. | '''منبر'''، آنچه خطیب بر آن ایستد و خطبه خواند. | ||
== معنا و مفهوم == | ==معنا و مفهوم== | ||
منبر کرسى مانندى پایه دار که واعظ و خطیب بر بالاى آن نشسته خطبه خواند و موعظه کند. کرسى چند پله براى وعّاظ و مذکّران است. اهل منبر، روضه‌خوان و خطیب و واعظ است. <ref>لغت‌نامه،دهخدا.</ref> منبر، آنچه بر بالاى آن مى‌روند،براى وعظ و خطبه.ریشه‌اش از«نبر»به معناى رفعت و بالایى است و به منبر،منبر گفته‌اند،بخاطر ارتفاعش. <ref>مجمع البحرین.</ref> منبر،انواع گوناگون دارد:چوبى،آهنى،سنگى با پله‌هاى متفاوت از نظر تعداد. | منبر کرسى مانندى پایه دار که واعظ و خطیب بر بالاى آن نشسته خطبه خواند و موعظه کند. کرسى چند پله براى وعّاظ و مذکّران است. اهل منبر، روضه‌خوان و خطیب و واعظ است. <ref>لغت‌نامه،دهخدا.</ref> منبر، آنچه بر بالاى آن مى‌روند،براى وعظ و خطبه.ریشه‌اش از«نبر»به معناى رفعت و بالایى است و به منبر،منبر گفته‌اند،بخاطر ارتفاعش. <ref>مجمع البحرین.</ref> منبر،انواع گوناگون دارد:چوبى،آهنى،سنگى با پله‌هاى متفاوت از نظر تعداد. | ||
منبر بعنوان جایى که خطبا و ائمۀ جمعه از فراز آن به القاء خطبه و ایراد سخن مى‌پرداخته‌اند.از صدر اسلام وجود داشته و اغلب،در سیطرۀ حکومتها و خلافتها بوده و وسیلۀ ترویج یک فکر محسوب مى‌شده است. | منبر بعنوان جایى که خطبا و ائمۀ جمعه از فراز آن به القاء خطبه و ایراد سخن مى‌پرداخته‌اند.از صدر اسلام وجود داشته و اغلب،در سیطرۀ حکومتها و خلافتها بوده و وسیلۀ ترویج یک فکر محسوب مى‌شده است. | ||
== روسوایی بنی امیه == | ==روسوایی بنی امیه== | ||
منبرى که خطیب وابسته به یزید بر فراز آن رفته و از یزید تعریف مى‌کرد و آل على را ناسزا مى‌گفت.امام سجاد(ع) اجازه گرفت تا بر منبر فراز آید.بر منبر رفت و خود را معرفى کرد و یزید و دودمان او را رسوا ساخت.آن حضرت،از منبرى که خطیب وابسته به ستم بر فراز آن سخنان ناروا مى‌گفت،بعنوان چوب یاد کرد و فرمود:«یا یزید،ائذن لى حتّى اصعد هذه الأعواد...»رسول خدا«ص»هم زمانى خواب دیده بود که پس از او، بنى امیّه از منبر او بالا مى‌روند و مردم را از راه راست،بازمى‌دارند و از این خواب،بسیار پریشان شده بود. <ref>بحار الانوار،ج ۵۸،ص ۱۶۸.</ref> | منبرى که خطیب وابسته به یزید بر فراز آن رفته و از یزید تعریف مى‌کرد و آل على را ناسزا مى‌گفت.امام سجاد(ع) اجازه گرفت تا بر منبر فراز آید.بر منبر رفت و خود را معرفى کرد و یزید و دودمان او را رسوا ساخت.آن حضرت،از منبرى که خطیب وابسته به ستم بر فراز آن سخنان ناروا مى‌گفت،بعنوان چوب یاد کرد و فرمود:«یا یزید،ائذن لى حتّى اصعد هذه الأعواد...»رسول خدا«ص»هم زمانى خواب دیده بود که پس از او، بنى امیّه از منبر او بالا مى‌روند و مردم را از راه راست،بازمى‌دارند و از این خواب،بسیار پریشان شده بود. <ref>بحار الانوار،ج ۵۸،ص ۱۶۸.</ref> | ||
== حفظ حرمت منبر == | ==حفظ حرمت منبر== | ||
امروز نیز استفاده از منبر هنگام وعظ و ارشاد و سخنرانیهاى مذهبى،چه در ایّام محرم و ماه رمضان و چه در مناسبتها و ایّام دیگر سال،رایج است و منبر رفتن از شیوه‌هاى کهن تبلیغات مذهبى به شمار مى‌رود.استفادۀ از منبر در خطابه،خاصّ روحانیّون است و سخنرانان غیر روحانى براى سخن گفتن از میز و تریبون استفاده مى‌کنند،نه منبر.حرمت منبر بعنوان آنچه یادگار عصر رسول خدا«ص»است،همچنان محفوظ است. | امروز نیز استفاده از منبر هنگام وعظ و ارشاد و سخنرانیهاى مذهبى،چه در ایّام محرم و ماه رمضان و چه در مناسبتها و ایّام دیگر سال،رایج است و منبر رفتن از شیوه‌هاى کهن تبلیغات مذهبى به شمار مى‌رود.استفادۀ از منبر در خطابه،خاصّ روحانیّون است و سخنرانان غیر روحانى براى سخن گفتن از میز و تریبون استفاده مى‌کنند،نه منبر.حرمت منبر بعنوان آنچه یادگار عصر رسول خدا«ص»است،همچنان محفوظ است. | ||
== منبع == | ==منبع== | ||
* جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۳۵. | *جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۳۵. | ||
== پی‌نوشت == | ==پی‌نوشت== | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:اشیا و فرهنگ مادی]] | |||
نسخهٔ ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۴۱
منبر، آنچه خطیب بر آن ایستد و خطبه خواند.
معنا و مفهوم
منبر کرسى مانندى پایه دار که واعظ و خطیب بر بالاى آن نشسته خطبه خواند و موعظه کند. کرسى چند پله براى وعّاظ و مذکّران است. اهل منبر، روضه‌خوان و خطیب و واعظ است. [۱] منبر، آنچه بر بالاى آن مى‌روند،براى وعظ و خطبه.ریشه‌اش از«نبر»به معناى رفعت و بالایى است و به منبر،منبر گفته‌اند،بخاطر ارتفاعش. [۲] منبر،انواع گوناگون دارد:چوبى،آهنى،سنگى با پله‌هاى متفاوت از نظر تعداد.
منبر بعنوان جایى که خطبا و ائمۀ جمعه از فراز آن به القاء خطبه و ایراد سخن مى‌پرداخته‌اند.از صدر اسلام وجود داشته و اغلب،در سیطرۀ حکومتها و خلافتها بوده و وسیلۀ ترویج یک فکر محسوب مى‌شده است.
روسوایی بنی امیه
منبرى که خطیب وابسته به یزید بر فراز آن رفته و از یزید تعریف مى‌کرد و آل على را ناسزا مى‌گفت.امام سجاد(ع) اجازه گرفت تا بر منبر فراز آید.بر منبر رفت و خود را معرفى کرد و یزید و دودمان او را رسوا ساخت.آن حضرت،از منبرى که خطیب وابسته به ستم بر فراز آن سخنان ناروا مى‌گفت،بعنوان چوب یاد کرد و فرمود:«یا یزید،ائذن لى حتّى اصعد هذه الأعواد...»رسول خدا«ص»هم زمانى خواب دیده بود که پس از او، بنى امیّه از منبر او بالا مى‌روند و مردم را از راه راست،بازمى‌دارند و از این خواب،بسیار پریشان شده بود. [۳]
حفظ حرمت منبر
امروز نیز استفاده از منبر هنگام وعظ و ارشاد و سخنرانیهاى مذهبى،چه در ایّام محرم و ماه رمضان و چه در مناسبتها و ایّام دیگر سال،رایج است و منبر رفتن از شیوه‌هاى کهن تبلیغات مذهبى به شمار مى‌رود.استفادۀ از منبر در خطابه،خاصّ روحانیّون است و سخنرانان غیر روحانى براى سخن گفتن از میز و تریبون استفاده مى‌کنند،نه منبر.حرمت منبر بعنوان آنچه یادگار عصر رسول خدا«ص»است،همچنان محفوظ است.
منبع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۳۵.