بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
| image =بهرام بیصایی.jpeg | | image =بهرام بیصایی.jpeg | ||
| imagesize = 250px | | imagesize = 250px | ||
| text =* [https://fa.wikihussain.com/view/%D8%B1%D9%88%D8%B2_%D9%88%D8%A7%D9%82%D8%B9%D9%87#.D8.AF.D8.B1.D8.A8.D8.A7.D8.B1.D9.87_.D8.A8.D9.87.D8.B1.D8.A7.D9.85_.D8.A8.DB.8C.D8.B6.D8.A7.DB.8C.DB.8C بهرام بیضایی (در تصویر) نویسنده اثر | | text =* [https://fa.wikihussain.com/view/%D8%B1%D9%88%D8%B2_%D9%88%D8%A7%D9%82%D8%B9%D9%87#.D8.AF.D8.B1.D8.A8.D8.A7.D8.B1.D9.87_.D8.A8.D9.87.D8.B1.D8.A7.D9.85_.D8.A8.DB.8C.D8.B6.D8.A7.DB.8C.DB.8C بهرام بیضایی (در تصویر) نویسنده اثر «روز واقعه» است و به علاقه شخصی خود و بنابر اعتقادی که در نگارش اثر داشته به پیشنهاد داریوش فرهنگ، می‌پذیرد که فیلم‌نامه را بنویسد اما در ابتدا هویت خود را به عنوان نویسنده این فیلم‌نامه نمی‌آورد و از «ع. سالک» استفاده می‌کند.] | ||
* [https://fa.wikihussain.com/view/%D9%85%D8%B1%D8%B4%D8%AF%D8%A7%D9%86_%D9%BE%D8%B1%D8%AF%D9%87%E2%80%8C_%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86_%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86#.D8.AF.D8.B1.D8.A8.D8.A7.D8.B1.D9.87_.DA.A9.D8.AA.D8.A7.D8.A8 کتاب مرشدان پرده خوان حاصل ده سال پژوهش و تحقیق کتابخانه‌ای و میدانی حمیدرضا اردلان بوده است.] | * [https://fa.wikihussain.com/view/%D9%85%D8%B1%D8%B4%D8%AF%D8%A7%D9%86_%D9%BE%D8%B1%D8%AF%D9%87%E2%80%8C_%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86_%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86#.D8.AF.D8.B1.D8.A8.D8.A7.D8.B1.D9.87_.DA.A9.D8.AA.D8.A7.D8.A8 کتاب مرشدان پرده خوان حاصل ده سال پژوهش و تحقیق کتابخانه‌ای و میدانی حمیدرضا اردلان بوده است.] | ||
مکتب سقاخانه، در اواخر دهه 30، در بطن نقاشی نـوگرا و «مـدرن» ایـران، ظهور پیدا کرد. ﻣﮑﺘﺐ ﺳﻘﺎﺧﺎﻧﻪ، ﺑﺎ هدف ﺗﻠﻔﯿﻖ ﻫﻨﺮ ﺳﻨﺘﯽ و ﻣﺪرن از هنر عامیانه مردمی و مذهبی، پل ارتباطی میان هنر مدرن جهانی و هنرهای سنتی و محلی برقرار کرد. ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺣﺴﯿﻦ زﻧﺪه رودی، ﭘﺮوﯾﺰ ﺗﻨﺎوﻟﯽ، ﻓﺮاﻣﺮز ﭘﯿﻼرام، ﺻﺎدق ﺗﺒﺮﯾﺰی، ﻣﺴﻌﻮد ﻋﺮﺑﺸﺎﻫﯽ، ﻣﻨﺼﻮر ﻗﻨﺪرﯾﺰ، ﻧﺎﺻﺮ اوﯾﺴﯽ و ژازه ﺗﺒﺎﺗﺒﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﮐﺜﺮاً از داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن داﻧﺸﮑﺪه ﻫﻨﺮﻫﺎی ﺗﺰﺋﯿنی ﺑﻮدﻧﺪ اﻋﻀﺎی ﻣﻄﺮح اﯾﻦ ﮔﺮوه را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽدادند. گروه سقاخانه اوایل دهه 40 به بعد کارش را به عنوان یک گروه از نقاشان نوگرا در تهران شروع کرد. برخی، گروه سقاخانه را اولین گروه به معنای واقعی در نقاشی معاصر ایران می‌دانند. بـرای شـیعیان، سقاخانه بخشی از فرهنگ عامیانه زنده نگه‌داشتن یـاد و حماسه امام حسین (ع) است؛ نشانه‌ای از واقعه‌ای بزرگ در تاریخ شیعه که طی آن امام به همراه خانواده و یاران خود، در عین تـشنگی، مـظلومانه بـه شهادت رسید. سقاخانه از یک لحاظ جـایگاه هـمگانی نوشیدن آب است که عابران تشنه را به‌سوی خود می‌کشاند. از لحاظ دیگر نهادی مذهبی است کـه خـرجش را مـساجد همسایه یا اشخاص نیکوکار می‌پردازند.
ادامه...
