سید یعقوب ماهیدشتى: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (←زندگینامه) |
جز (←آثار) |
||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
سید یعقوب ماهیدشتى فرزند سید ویس از سادات قمشه ماهیدشت کرمانشاه بوده است. ماهیدشتی مذهب شیعه اثنى عشرى داشته و با توجه به شیعه مذهب بودن اهالی زادگاهش انتساب او به سادات، بعید نیست.<ref name=":0">''باغ هزار گل (تذکره سخنوران کرمانشاهان) به کوشش فرشید یوسفى (فرهنگ خانه اسفار، بى‌تا)، ص 740 و 741.''</ref> | سید یعقوب ماهیدشتى فرزند سید ویس از سادات قمشه ماهیدشت کرمانشاه بوده است. ماهیدشتی مذهب شیعه اثنى عشرى داشته و با توجه به شیعه مذهب بودن اهالی زادگاهش انتساب او به سادات، بعید نیست.<ref name=":0">''باغ هزار گل (تذکره سخنوران کرمانشاهان) به کوشش فرشید یوسفى (فرهنگ خانه اسفار، بى‌تا)، ص 740 و 741.''</ref> | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
وى بیشتر به زبان کردی می‌سروده ولی در اشعار فارسى به جای مانده از | وى بیشتر به زبان کردی می‌سروده ولی در اشعار فارسى به جای مانده از او، در سبک عراقى است. دیوان سید یعقوب ماهیدشتى شامل نمونه‌هایى از غزلیات، قصاید، مسمطات، معما، رباعیات و مثنویات بوده و توسط محمد على سلطانى به خط خوشنویسی فریبا مقصودى در سال 1363 به چاپ رسیده است.»<ref name=":0" /> | ||
===اشعار=== | ===اشعار=== | ||
نسخهٔ ۵ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۱۶
| سید یعقوب ماهیدشتى | |
|---|---|
| زادروز | ماهیدشت کرمانشاه |
| مرگ | 1292 ه.ق کرمانشاهان |
| سبک نوشتاری | عراقى |
| دیوان سروده‌ها | باغ هزار گل (تذکره سخنوران کرمانشاهان) |
سید یعقوب ماهیدشتى (درگذشته 1292 در کرمانشاهان) شاعر ایرانی قرن سیزدهم بود.
زندگینامه
سید یعقوب ماهیدشتى فرزند سید ویس از سادات قمشه ماهیدشت کرمانشاه بوده است. ماهیدشتی مذهب شیعه اثنى عشرى داشته و با توجه به شیعه مذهب بودن اهالی زادگاهش انتساب او به سادات، بعید نیست.[۱]
آثار
وى بیشتر به زبان کردی می‌سروده ولی در اشعار فارسى به جای مانده از او، در سبک عراقى است. دیوان سید یعقوب ماهیدشتى شامل نمونه‌هایى از غزلیات، قصاید، مسمطات، معما، رباعیات و مثنویات بوده و توسط محمد على سلطانى به خط خوشنویسی فریبا مقصودى در سال 1363 به چاپ رسیده است.»[۱]
اشعار
رباعى
(بداهه‌ای به مناسبت عزای حسین بن على (ع))
| این طرفه سماور که به خود تاب دهد | مى‌جوشد و از دو دیده سیلاب دهد | |
| در ماتم بیدستى عباس على | سقّاى حسینیه شده آب دهد![۲]» |
مرثیه عاشورایى
| باز این چه شورش است که عالم پر آذر است؟ | جن چون بشر چو مَلَک خاک بر سر است | |
| باز این چه شیون است؟ که در خیل قدسیان | شور و نوا و غلغله در عرش اکبر است | |
| زین رستخیز عام که گردیده آشکار | گویى قیام عرصه دیوان محشر است | |
| صاحب عزا: خدا و عزادار: ممکنات | ماتمزده امام و به ماتم پیمبر است | |
| از اهل آسمان و زمین شرق تا به غرب | بر هر کسى که مى‌نگرم دیده‌اش تر است | |
| ماه محرم است وز قتل حسین یقین | کو بر جهانیان و جهان جمله سرور است[۳] | |
| سبط نبى و زینت آغوش فاطمه | سرو روان گلشن ساقى کوثر است | |
| سلطان کشتگان بیابان ماریه | سردار سروران دو صد پاره پیکر است | |
| بهر شفاعت این همه خوارى به جان خرید | بر طاق عرش نام بلندش مصور است | |
| خون خدا و بدر دُجى مهر مشرقین | گلبرگ ناز گلبن خیر النسا، حسین[۴] |