کعب‌ بن جابر بن عمرو ازدی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''کَعب بن جَابِر بن عمرو ازدی،''' از سپاهیان عمر بن‌ سعد در کربلا بود که بُرَیربن خُضَیر را به قتل رساند.   
'''کَعب بن جَابِر بن عمرو ازدی،''' از سپاهیان [[عمر بن سعد|عمر بن‌ سعد]] در [[کربلا]] بود که [[بریر بن خضیر همدانى|بُرَیربن خُضَیر]] را به قتل رساند.   


{{جعبه اطلاعات قاتل شهدای کربلا
{{جعبه اطلاعات قاتل شهدای کربلا
خط ۲۱: خط ۲۱:
| منصب  =  
| منصب  =  
}}
}}
==نقش در واقعه کربلا==
==نقش در واقعه کربلا==
پس از آنکه یزید بن‌ معقل‌ از سپاه‌ عمر بن‌ سعد به دست بُرَیر بن خُضَیر کشته شد، رضی‌ بن‌ منقذ عبدی‌ به‌ نبرد او آمد. بُرَیر او را بر زمین‌ زد و بر سینه‌اش‌ نشست‌. رضی از دوستانش‌ یاری‌ خواست‌.  
پس از آنکه یزید بن‌ معقل‌ از سپاه‌ عمر بن‌ سعد به دست بُرَیر بن خُضَیر کشته شد، رضی‌ بن‌ منقذ عبدی‌ به‌ نبرد او آمد. بُرَیر او را بر زمین‌ زد و بر سینه‌اش‌ نشست‌. رضی از دوستانش‌ یاری‌ خواست‌. از هر سو با نیزه‌ و شمشیر بر بُرَیر حمله‌ کردند. از پشت‌ نیزه‌ای‌ را به‌ میان‌ شانه‌اش‌ کوبیدند و از روبه‌رو چند نفر با شمشیر بر او هجوم ‌آوردند. قاتل بُرَیر، کعب‌ بن جابر بن عمرو ازدی است که از پشت، نیزه را بر بُرَیر فرود آورد.‌ وی بر اثر نیزه به کناری افتاد و کعب با شمشیر او را به [[شهادت]] رساند.<ref>- تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۳۱-۴۳۲؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۶۶-۶۷.</ref>  
از هر سو با نیزه‌ و شمشیر بر بُرَیر حمله‌ کردند. از پشت‌ نیزه‌ای‌ را به‌ میان‌ شانه‌اش‌ کوبیدند و از روبه‌رو چند نفر با شمشیر بر او هجوم ‌آوردند. قاتل بُرَیر، کعب‌ بن جابر بن عمرو ازدی است که از پشت، نیزه را بر بُرَیر فرود آورد.‌ وی بر اثر نیزه به کناری افتاد و کعب با شمشیر او را به شهادت رساند.<ref>- تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 1387 قمری / 1962 1967 میلادی.، ج5، ص431-432؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: 1385-1386 قمری.، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: 1385-1386 قمری.، ج4، ص66-67.</ref>  
==پس از واقعه کربلا==
==پس از واقعه کربلا==
پس از بازگشت به کوفه، همسرش به او گفت: دشمنان پسر فاطمه (س) را یاری دادی و سرور قاریان را کشتی و کاری بسیار زشت انجام دادی. به خدا سوگند که دیگر یک کلمه هم با تو سخن نخواهم گفت.<ref>- الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: 1385-1386 قمری.، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: 1385-1386 قمری.، ج4، ص67؛ قاموس الرجال، طوسی التستری (شوشتری)، محمد تقی، تهران: مرکز نشر کتاب، 1379 قمری.، ج2، ص177.</ref>  
پس از بازگشت به کوفه، همسر کعب به او گفت: دشمنان پسر فاطمه(س) را یاری دادی و سرور قاریان را کشتی و کاری بسیار زشت انجام دادی. به خدا سوگند که دیگر یک کلمه هم با تو سخن نخواهم گفت.<ref>- الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۶۷؛ قاموس الرجال، طوسی التستری (شوشتری)، محمد تقی، تهران: مرکز نشر کتاب، ۱۳۷۹ قمری.، ج۲، ص۱۷۷.</ref> عبیدالله‌بن حُرّ جعفی در اشعاری او و دیگر قاتلان کربلا را نکوهش کرده است.<ref>- الطبقات الکبری، ابن سعد کاتب واقدی، محمد، چاپ احسان عباس، بیروت: دار صادر، ۱۴۰۵ قمری.، ج۵، ص۵۱۸.</ref> از سرگذشت او بعد از واقعه [[کربلا]] اطلاعی در دست نیست.
عبیدالله‌بن حُرّ جعفی در اشعاری او و دیگر قاتلان کربلا را نکوهش کرده است.<ref>- الطبقات الکبری، ابن سعد کاتب واقدی، محمد، چاپ احسان عباس، بیروت: دار صادر، 1405 قمری.، ج5، ص518.</ref>
از سرگذشت او بعد از واقعه کربلا اطلاعی در دست نیست.
==منبع==
==منبع==
مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص 219-220.
 
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2960823&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص ۲۱۹-۲۲۰.]
 
==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده: تاریخ]]
[[رده: تاریخ]]
خط ۳۸: خط ۳۴:
[[رده: قاتلان کربلا]]
[[رده: قاتلان کربلا]]
[[رده: قاتلان اصحاب و خاندان]]
[[رده: قاتلان اصحاب و خاندان]]
<references />

نسخهٔ ‏۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۰۲

کَعب بن جَابِر بن عمرو ازدی، از سپاهیان عمر بن‌ سعد در کربلا بود که بُرَیربن خُضَیر را به قتل رساند.


مشخصات فردی
نام کامل کَعب بن جَابِر بن عمرو ازدی
نسب/قبیله قبیله ازد
درگذشت حدود 66 ق
نقش در واقعه کربلا
نقش‌های برجسته از سپاهیان عمر بن‌ سعد در کربلا، کشتن بریر بن خضیر

نقش در واقعه کربلا

پس از آنکه یزید بن‌ معقل‌ از سپاه‌ عمر بن‌ سعد به دست بُرَیر بن خُضَیر کشته شد، رضی‌ بن‌ منقذ عبدی‌ به‌ نبرد او آمد. بُرَیر او را بر زمین‌ زد و بر سینه‌اش‌ نشست‌. رضی از دوستانش‌ یاری‌ خواست‌. از هر سو با نیزه‌ و شمشیر بر بُرَیر حمله‌ کردند. از پشت‌ نیزه‌ای‌ را به‌ میان‌ شانه‌اش‌ کوبیدند و از روبه‌رو چند نفر با شمشیر بر او هجوم ‌آوردند. قاتل بُرَیر، کعب‌ بن جابر بن عمرو ازدی است که از پشت، نیزه را بر بُرَیر فرود آورد.‌ وی بر اثر نیزه به کناری افتاد و کعب با شمشیر او را به شهادت رساند.[۱]

پس از واقعه کربلا

پس از بازگشت به کوفه، همسر کعب به او گفت: دشمنان پسر فاطمه(س) را یاری دادی و سرور قاریان را کشتی و کاری بسیار زشت انجام دادی. به خدا سوگند که دیگر یک کلمه هم با تو سخن نخواهم گفت.[۲] عبیدالله‌بن حُرّ جعفی در اشعاری او و دیگر قاتلان کربلا را نکوهش کرده است.[۳] از سرگذشت او بعد از واقعه کربلا اطلاعی در دست نیست.

منبع

پی نوشت

  1. - تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۳۱-۴۳۲؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۶۶-۶۷.
  2. - الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ابن اثیر، عزّالدین علی‌ بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۶۷؛ قاموس الرجال، طوسی التستری (شوشتری)، محمد تقی، تهران: مرکز نشر کتاب، ۱۳۷۹ قمری.، ج۲، ص۱۷۷.
  3. - الطبقات الکبری، ابن سعد کاتب واقدی، محمد، چاپ احسان عباس، بیروت: دار صادر، ۱۴۰۵ قمری.، ج۵، ص۵۱۸.