شفق سرخ: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «روایت است از ابن عباس که سرخى شفق،از روزى دیده شد و پدید آمد که حسین«ع»شهید ش...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
روایت است از ابن عباس که سرخى | روایت است از ابن عباس که سرخى شفق، از روزى دیده شد و پدید آمد که [[حسین بن على (ع)|حسین(ع)]] شهید شد و آسمان در [[شهادت]] او خون گریست و از آن بیشتر، این رنگ سرخ در افق دیده نشده بود: «انّ یوم قتل الحسین(ع)قطرت السّماء دما و انّ هذه الحمرة الّتى فى السّماء ظهرت یوم قتله و لم تر قبله». <ref>احقاق الحق،ج ۱۱،ص ۴۶۱.</ref> و از امام رضا(ع)روایت است:«لمّا قتل جدّى الحسین(ع)امطرت السّماء دما و ترابا احمر» <ref>اثبات الهداة،ج ۵،ص ۱۷۹.</ref> که بارش خون و خاک سرخ را مىرساند. | ||
<br /> | |||
{| | |||
|گریست در غمت زمان،به خون نشست آسمان | |||
| | |||
|شب و سیاهپوشىاش شد آیت عزاى تو | |||
|} | |||
رنگین شدن افق،از جمله نشانهها و آثار شگفت دیگرى است که در روایات آمده که پس از حادثۀ [[کربلا]] و [[شهادت]] امام،در جهان دیده شد. <ref>بحار الأنوار،ج ۴۵،ص ۲۰۴ به بعد،عبرات المصطفین،ج ۲،ص ۱۷۴.</ref> و طبق نقلهاى متعدّد در منابع مختلف،سابقۀ شفق سرخ در آسمان،به شهادت ابا عبد اللّه(ع)بر مىگردد.از محمد بن سیرین نیز نقل شده که این سرخى آسمان بعد از کشته شدن حسین(ع)دیده شد و نیز از امام باقر(ع)روایت است که آسمان در شهادت حضرت یحیى و حضرت حسین(ع) سرخ شد. <ref>اثبات الهدة،ج ۵،ص ۱۹۹،تاریخ الاسلام،ج ۵،ص ۱۵.</ref> | |||
ابو العلاء معرّى در اشاره به همین شفق سرخ که از اثر خون شهداى اهل بیت،على و حسن و حسین«علیهم السلام»پدیدار شده چنین سروده است: <ref>مناقب،ابن شهر آشوب،ج۴،ص ۵۵.</ref> | |||
<br /> | |||
{| | |||
|و على الأفق من دماء | |||
| | |||
|الشهیدین علىّ و نجله شاهدان | |||
|- | |||
|فهما فى اواخر اللّیل | |||
| | |||
|فجران و فى اولیاته شفقان | |||
|- | |||
|ثبتا فى قمیصه لیجیء | |||
| | |||
|الحشر مستعدیا الى الرّحمن | |||
|- | |||
|این شفق سرخ کز افق شده پیدا | |||
| | |||
|پرتو سیماى سرخفام حسین است <ref>قاسم رسا.</ref> | |||
|} | |||
== منبع == | |||
* جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۲۵۴-۲۵۵. | |||
== پینوشت == | |||
<references /> | |||
نسخهٔ ۱۳ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۳۸
روایت است از ابن عباس که سرخى شفق، از روزى دیده شد و پدید آمد که حسین(ع) شهید شد و آسمان در شهادت او خون گریست و از آن بیشتر، این رنگ سرخ در افق دیده نشده بود: «انّ یوم قتل الحسین(ع)قطرت السّماء دما و انّ هذه الحمرة الّتى فى السّماء ظهرت یوم قتله و لم تر قبله». [۱] و از امام رضا(ع)روایت است:«لمّا قتل جدّى الحسین(ع)امطرت السّماء دما و ترابا احمر» [۲] که بارش خون و خاک سرخ را مىرساند.
گریست در غمت زمان،به خون نشست آسمان | شب و سیاهپوشىاش شد آیت عزاى تو |
رنگین شدن افق،از جمله نشانهها و آثار شگفت دیگرى است که در روایات آمده که پس از حادثۀ کربلا و شهادت امام،در جهان دیده شد. [۳] و طبق نقلهاى متعدّد در منابع مختلف،سابقۀ شفق سرخ در آسمان،به شهادت ابا عبد اللّه(ع)بر مىگردد.از محمد بن سیرین نیز نقل شده که این سرخى آسمان بعد از کشته شدن حسین(ع)دیده شد و نیز از امام باقر(ع)روایت است که آسمان در شهادت حضرت یحیى و حضرت حسین(ع) سرخ شد. [۴]
ابو العلاء معرّى در اشاره به همین شفق سرخ که از اثر خون شهداى اهل بیت،على و حسن و حسین«علیهم السلام»پدیدار شده چنین سروده است: [۵]
و على الأفق من دماء | الشهیدین علىّ و نجله شاهدان | |
فهما فى اواخر اللّیل | فجران و فى اولیاته شفقان | |
ثبتا فى قمیصه لیجیء | الحشر مستعدیا الى الرّحمن | |
این شفق سرخ کز افق شده پیدا | پرتو سیماى سرخفام حسین است [۶] |
منبع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۲۵۴-۲۵۵.