بتول مهدیزاده

بتول مهدیزاده، در سال 1355 در روستای حسن‌آباد شهرستان مه‌ولات متولد شد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است.

بتول مهدیزاده
زادروز	1355 ه.ش حسن‌آباد شهرستان مه‌ولات
ملیت	ایرانی
مدرک تحصیلی	کارشناسی ارشد

زندگینامه

بتول مهدیزاده پس از پایان دوره‌ راهنمایی به دانش‌سرای تربیت معلم رفته و اکنون نیز علاوه بر اشتغال به معلمی دانشجوی دوره کارشناسی ارشد دانشگاه فردوس نیز هست. مهدیزاده از دوران کودکی حرکت به سمت شعر را آغاز کرده است و در ابتدای کار با عوض کردن متن و موضوع اشعار کتاب‌های درسی شاعری را تمرین کرده است. او قالب غزل را به دلیل اینکه می‌تواند مضامین عاشقانه را در شعر خود بگنجاند، برای قالب شعرش انتخاب کرده است. شکوفایی شعرش را حاصل راهنمایی‌های دبیران ادبیات دوران متوسطه و دوست شاعرش خانم زهرا آرین‌نژاد می‌داند. او تاکنون مجموعه شعری منتشر نکرده است، اما اشعارش در مجموعه‌هایی که به مناسبت‌های مختلف چاپ شده‌اند، درج شده است. وی اعتقاد دارد وجود شعر به جهت تأثیرگذاری و فراگیر بودنش بر روی همه‌ افراد جامعه یک ضرورت است. در حال حاضر او مسئولیت انجمن ادبی شهرستان مه‌ولات را برعهده داشته و دانش‌آموزان علاقه‌مند به شعر و ادب را در این حیطه گرد هم آورده و مشکلات آن‌ها را در این زمینه رفع می‌کند. ‏‌

اشعار

دو بیتی

زمین آن روزها خاکستری بود		صدای گریه‏‌های خواهری بود
عجب خورشید افتاد از تن اسب		و شب بر روی نیزه یک سری بود

شب و درد و غم و خون و ستاره		شب و هفتاد و دو خورشید پاره
سری بالای نیزه داشت می‌‏خواند		چه حزن‌انگیز قرآن را دوباره

غروب و داغ و دردی دیگر آمد		صدا از نای سرخ حنجر آمد
تمام دشت هم خون گریه می‌‏کرد		یکی با اسب وقتی بی‌سر آمد

شکوه بیدار

نیاز و العطش و تشنگی نمایان بود		و فصل قحطی بی‌اعتبار انسان بود
و مردهای مؤنث به فخر خود مشغول		اگر درست بگویم کویر ایمان بود
چه تیغ‏‌ها که به خون تمامشان تشنه		بر آسمان و زمین تشنگی فراوان بود
از ایستادن زخمی آسمــان مردی		تمام محور این جاده نورباران بود
ورود مرثیه جاری شد از گلوگاهش		چه زخم‏‌ها که نشان طلایه‌داران بود
شکفت حنجره‌‏اش در قیامت آتش		میان حنجره‌‏اش صوت خوب قرآن بود
سلام ما به حســـین و شکوه بیــدارش
که بعد خون و قیامش همیشه توفان بود

منابع

طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 1085-1086.