شبیب بن عبدالله همدانی: تفاوت میان نسخهها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''شبیب | '''شبیب بن جراد کلابی وحیدی،''' اهل کوفه و در همانجا ساکن بود. او از دلاوران قبیله بنی کلاب بود. او از شیوخ کوفه بود. در جنگ صفین در رکاب امام علی (ع) جنگیده و از امامت آن حضرت دفاع میکرد. در کوفه با [[مسلم بن عقیل]] بیعت کرد و حتی از مردم کوفه برای [[امام حسین (ع)]] بیعت میگرفت. | ||
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | {{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | ||
خط ۶: | خط ۶: | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
|توضیح تصویر = | |توضیح تصویر = | ||
| نام کامل =شبیب | | نام کامل =شبیب بن جراد کلابی وحیدی | ||
| لقب = | | لقب = | ||
| نسب = | | نسب = | ||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
| شاگردان = | | شاگردان = | ||
| آثار = | | آثار = | ||
| نقش های برجسته =صبح عاشورا و در حمله | | نقش های برجسته =در کوفه با مسلم بن عقیل بیعت کرد و حتی از مردم کوفه برای امام حسین (ع) بیعت میگرفت؛ صبح روز عاشورا و در حمله اول، پس از اینکه از خود شجاعتها نشان داد، به شهادت رسید | ||
}} | }} | ||
خط ۳۷: | خط ۴۲: | ||
==نقش در واقعه کربلا== | ==نقش در واقعه کربلا== | ||
روز سوم محرم همراه سپاه [[عمر بن سعد]] وارد کربلا شد و تا عصر نهم محرم که [[شمر بن ذی الجوشن|شمر]] وارد کربلا شد، در سپاه عمر بن سعد بود و با دانستن اینکه نبرد حتمی است، از سپاه جدا شد و به امام حسین (ع) پیوست. وی به دلیل هم قبیلهگی با امّالبنین مادر حضرت عباس (ع)، ابتدا به عباس (ع) و برادرانش پیوست و از طریق آنان به حضور امام حسین (ع) رسید. سپس در کنار خیمه عباس (ع) چادر زد. در صبح روز عاشورا و در حمله اول، پس از اینکه از خود شجاعتها نشان داد، به شهادت رسید. او به هنگام شهادت حدود 67 سال سن داشت. <ref>ر.ک :الاصابه فی تمییز الصحابه ، ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، به کوشش علی محمد بجاوی، بیروت: مؤسسه التاریخ العربی، 1328 ﻫ ق.، ج1، ص633؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج2، ص80؛ اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: 1403 ﻫ ق.، ج1، ص610، ج7، ص331؛ فرسان الهیجاء، محلاتی، ذبیح الله، مرکز نشر کتاب، 1390 ه ق.، ج1، ص166؛ قاموس الرجال، طوسی التستری، محمدتقی، تهران: مرکز نشر کتاب، 1379 ه ق. ج5، ص391؛ وسیله الدارین فی انصار الحسین، موسوی زنجانی، بیروت: مؤسسه اعلمی، 1402 ﻫ ق. ، ص82.</ref> | |||
در زیارت نامهها نام وی ذکر نشده است. | |||
در | |||
==منبع== | ==منبع== | ||
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 290. | مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 289-290. | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده: تاریخ]] | [[رده: تاریخ]] |
نسخهٔ ۸ اوت ۲۰۱۸، ساعت ۱۵:۰۴
شبیب بن جراد کلابی وحیدی، اهل کوفه و در همانجا ساکن بود. او از دلاوران قبیله بنی کلاب بود. او از شیوخ کوفه بود. در جنگ صفین در رکاب امام علی (ع) جنگیده و از امامت آن حضرت دفاع میکرد. در کوفه با مسلم بن عقیل بیعت کرد و حتی از مردم کوفه برای امام حسین (ع) بیعت میگرفت.
اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
---|---|
نام کامل | شبیب بن جراد کلابی وحیدی |
محل زندگی | کوفه |
نقش های برجسته | در کوفه با مسلم بن عقیل بیعت کرد و حتی از مردم کوفه برای امام حسین (ع) بیعت میگرفت؛ صبح روز عاشورا و در حمله اول، پس از اینکه از خود شجاعتها نشان داد، به شهادت رسید |
نقش در واقعه کربلا
روز سوم محرم همراه سپاه عمر بن سعد وارد کربلا شد و تا عصر نهم محرم که شمر وارد کربلا شد، در سپاه عمر بن سعد بود و با دانستن اینکه نبرد حتمی است، از سپاه جدا شد و به امام حسین (ع) پیوست. وی به دلیل هم قبیلهگی با امّالبنین مادر حضرت عباس (ع)، ابتدا به عباس (ع) و برادرانش پیوست و از طریق آنان به حضور امام حسین (ع) رسید. سپس در کنار خیمه عباس (ع) چادر زد. در صبح روز عاشورا و در حمله اول، پس از اینکه از خود شجاعتها نشان داد، به شهادت رسید. او به هنگام شهادت حدود 67 سال سن داشت. [۱] در زیارت نامهها نام وی ذکر نشده است.
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 289-290.
پی نوشت
- ↑ ر.ک :الاصابه فی تمییز الصحابه ، ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، به کوشش علی محمد بجاوی، بیروت: مؤسسه التاریخ العربی، 1328 ﻫ ق.، ج1، ص633؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج2، ص80؛ اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: 1403 ﻫ ق.، ج1، ص610، ج7، ص331؛ فرسان الهیجاء، محلاتی، ذبیح الله، مرکز نشر کتاب، 1390 ه ق.، ج1، ص166؛ قاموس الرجال، طوسی التستری، محمدتقی، تهران: مرکز نشر کتاب، 1379 ه ق. ج5، ص391؛ وسیله الدارین فی انصار الحسین، موسوی زنجانی، بیروت: مؤسسه اعلمی، 1402 ﻫ ق. ، ص82.