قارب بن عبدالله بن اریقط دئلی: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
==نقش در واقعه کربلا== | ==نقش در واقعه کربلا== | ||
قارب از مدینه تا کربلا همراه امام حسین (ع) بود و سرانجام در روز عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید. <ref>ر.ک : الاصابه فی تمییز | قارب از مدینه تا کربلا همراه امام حسین (ع) بود و سرانجام در روز عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید. <ref>ر.ک : الاصابه فی تمییز الصحابه ، ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، به کوشش علی محمد بجاوی، بیروت: مؤسسه التاریخ العربی، 1328 ﻫ ق.، ج4، ص24،5؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، 1362 ش.، ج45، ص69؛ اقبال بالاعمال الحسنه فیما یعمل مره فی السنه، سید بن طاووس، علی بن موسی، تحقیق جواد قیومی اصفهانی، قم: مکتبه الاعلام الاسلامی، 1414 ﻫ ق.، ج3، ص76؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج3، ص18؛ اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: 1403 ﻫ ق.، ج1، ص611؛ عبرات المصطفین فی مقتل الحسین (ع)، محمودی، محمدباقر، قم: مجمع احیاء الثقافه الاسلامیه، 1415 ه ق.، ج2، ص156؛اکلیل المصائب فی مصائب الاطائب، تنکابنی، محمد، تصحیح و تحقیق محمد رضا افتخارزاده، قم: دفتر نشر معارف اسلامی، 1373 ش.، ص133فرسان الهیجاء، محلاتی، ذبیح الله، مرکز نشر کتاب، 1390 ه ق.، ج2، ص24؛ 5. ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص96؛ منتهی الآمال، قمی، شیخ عباس، تهران: انتشارات فراروی، 1381 ش. ، ص429؛ذخیرة الدارین، حائری شیرازی، سید عبدالحمید، نجف: مطبعه المرتضویه ، 1345 ﻫ ق.، ص173؛ انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، ص119.</ref> | ||
در زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی قارِب مَولَی الحُسَینِ بنِ عَلی“ | در زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی قارِب مَولَی الحُسَینِ بنِ عَلی“ | ||
==منبع== | ==منبع== |
نسخهٔ ۱۱ اوت ۲۰۱۸، ساعت ۱۲:۴۱
قارب بن عبدالله بن اُرَیقِط (اُرَیقِد) دئلی (دیلمی)، پدرش عبدالله از اصحاب پیامبر (ص) بود و در هنگام هجرت آن حضرت به مدینه راهبلدی ایشان بود. مادرش فُکَیهه، کنیز امام حسین (ع) و در خدمت همسر امام حسین (ع)، رباب (س) بود. فکیهه به همسری عبدالله در آمد و قارب حاصل این ازدواج بود. در نتیجه به او غلام امام حسین (ع) میگفتند.
اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
---|---|
نام کامل | قارب بن عبدالله بن اُرَیقِط (اُرَیقِد) دئلی (دیلمی) |
خویشاوندان سرشناس | پدرش عبدالله از اصحاب پیامبر (ص) و مادرش فُکَیهه، کنیز امام حسین (ع) و در خدمت همسر امام حسین (ع)، رباب (س) بود |
محل زندگی | مدینه |
نقش های برجسته | از مدینه تا کربلا همراه امام حسین (ع) بود و سرانجام در روز عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید |
نقش در واقعه کربلا
قارب از مدینه تا کربلا همراه امام حسین (ع) بود و سرانجام در روز عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید. [۱] در زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی قارِب مَولَی الحُسَینِ بنِ عَلی“
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 300.
پی نوشت
- ↑ ر.ک : الاصابه فی تمییز الصحابه ، ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، به کوشش علی محمد بجاوی، بیروت: مؤسسه التاریخ العربی، 1328 ﻫ ق.، ج4، ص24،5؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، 1362 ش.، ج45، ص69؛ اقبال بالاعمال الحسنه فیما یعمل مره فی السنه، سید بن طاووس، علی بن موسی، تحقیق جواد قیومی اصفهانی، قم: مکتبه الاعلام الاسلامی، 1414 ﻫ ق.، ج3، ص76؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج3، ص18؛ اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: 1403 ﻫ ق.، ج1، ص611؛ عبرات المصطفین فی مقتل الحسین (ع)، محمودی، محمدباقر، قم: مجمع احیاء الثقافه الاسلامیه، 1415 ه ق.، ج2، ص156؛اکلیل المصائب فی مصائب الاطائب، تنکابنی، محمد، تصحیح و تحقیق محمد رضا افتخارزاده، قم: دفتر نشر معارف اسلامی، 1373 ش.، ص133فرسان الهیجاء، محلاتی، ذبیح الله، مرکز نشر کتاب، 1390 ه ق.، ج2، ص24؛ 5. ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص96؛ منتهی الآمال، قمی، شیخ عباس، تهران: انتشارات فراروی، 1381 ش. ، ص429؛ذخیرة الدارین، حائری شیرازی، سید عبدالحمید، نجف: مطبعه المرتضویه ، 1345 ﻫ ق.، ص173؛ انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، ص119.