عبدالرحمن بن عبد ربه انصاری خزرجی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''عبدالرحمن بن عبد ربّه انصاری خزرجی،''' از قبیله خزرج که در مدینه زندگی می‌کردند و بعدها ساکن کوفه شدند. <ref>رجال طوسی، ص77. </ref> عبدالرحمن از اصحاب پیامبر (ص) و | '''عبدالرحمن بن عبد ربّه انصاری خزرجی،''' از قبیله خزرج که در مدینه زندگی می‌کردند و بعدها ساکن کوفه شدند.<ref>رجال طوسی، ص77. </ref> عبدالرحمن از اصحاب پیامبر (ص) و امام علی (ع) بود. | ||
آیت‌الله خویی در کتاب خود متذکر شده است که شیخ طوسی در رجال خویش یک بار او را از اصحاب امام علی (ع) و یک بار نیز از اصحاب امام حسین (ع) شمرده است. <ref>معجم رجال الحدیث، ج9، ص347.</ref> | آیت‌الله خویی در کتاب خود متذکر شده است که شیخ طوسی در رجال خویش یک بار او را از اصحاب امام علی (ع) و یک بار نیز از اصحاب [[امام حسین (ع)]] شمرده است. <ref>معجم رجال الحدیث، ج9، ص347.</ref> | ||
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | {{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
وی فردی شجاع، فداکار، قاری و مفسر قرآن و | وی فردی شجاع، فداکار، قاری و مفسر قرآن و از دوستداران اهل بیت (ع) بود. ابن حجر عسقلانی او را در شمار صحابه یاد کرده و به نقل از کتاب الموالات حدیثی از اَصبَغ بن نُباتَه آورده است که وقتی امام علی (ع) در رَحبَه مسجد کوفه فرمود: هر کدام از شما که سخنان پیامبر (ص) در غدیرخم را شنیده، به پا خیزد و گواهی دهد. آن‌گاه عده‌ای برخاستند و گواهی دادند. از جمله آنان عبدالرحمن بود که گفت: من از پیامبر (ص) شنیدم که فرمود: ”خداوند ولی من است و من ولی مؤمنانم. پس هر کس من مولای او هستم، این علی مولای اوست.“ <ref>الاصابه فی تمییز اصحابه، ج2، ص408.</ref> | ||
==نقش در واقعه کربلا== | ==نقش در واقعه کربلا== | ||
عبدالرحمن در کوفه برای امام حسین (ع) بیعت می‌گرفت. او به مکه آمد و به امام حسین (ع) پیوست و او را تا کربلا همراهی کرد. شب عاشورا، بریر بن خضیر همدانی در صبحت با وی مزاح می‌کرد. <ref>تاریخ طبری، ج5، ص424؛ ارشاد، ص446؛ البدایه و النهایه،ج8، ص177-178.</ref> | عبدالرحمن در کوفه برای امام حسین (ع) بیعت می‌گرفت. او به مکه آمد و به امام حسین (ع) پیوست و او را تا کربلا همراهی کرد. شب عاشورا، [[بریر بن خضیر همدانی|بریر بن خضیر همدانی]] در صبحت با وی مزاح می‌کرد. <ref>تاریخ طبری، ج5، ص424؛ ارشاد، ص446؛ البدایه و النهایه،ج8، ص177-178.</ref> | ||
صبح عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید. اگر چه بنا به نقل ابن شهر آشوب او در جنگ تن به تن کشته شد. <ref>ر.ک : الاصابه فی تمییز اصحابه، ج2، ص408. </ref> اما قول اول از اعتبار بیشتر برخوردار است. او به هنگام شهادت 70 سال سن داشت. <ref>برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ طبری، ج5، ص423-424؛ اللهوف، ص20؛ رجال طوسی، ص77؛ اسد الغابه، ج5، ص334؛ الاصابه فی تمییز اصحابه، ج2، ص408؛ تنقیح المقال، ج2، ص145؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص؛ 121-122،157-158،217؛ بحار الانوار، ج45، ص1؛ اقبال الاعمال، ج3، ص79؛ قاموس الرجال، ج8، ص7؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص60؛ جامع الرواة، ج1، ص451؛ انصار الحسین (ع)، ص108-109؛ معجم رجال الحدیث، ج9، ص347؛ حدائق الوردیه، ص102؛ مثیر الاحزان، ص154؛ الغدیر، ج1، ص49؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص184.</ref> | صبح عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید. اگر چه بنا به نقل ابن شهر آشوب او در جنگ تن به تن کشته شد. <ref>ر.ک : الاصابه فی تمییز اصحابه، ج2، ص408. </ref> اما قول اول از اعتبار بیشتر برخوردار است. او به هنگام شهادت 70 سال سن داشت. <ref>برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ طبری، ج5، ص423-424؛ اللهوف، ص20؛ رجال طوسی، ص77؛ اسد الغابه، ج5، ص334؛ الاصابه فی تمییز اصحابه، ج2، ص408؛ تنقیح المقال، ج2، ص145؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص؛ 121-122،157-158،217؛ بحار الانوار، ج45، ص1؛ اقبال الاعمال، ج3، ص79؛ قاموس الرجال، ج8، ص7؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص60؛ جامع الرواة، ج1، ص451؛ انصار الحسین (ع)، ص108-109؛ معجم رجال الحدیث، ج9، ص347؛ حدائق الوردیه، ص102؛ مثیر الاحزان، ص154؛ الغدیر، ج1، ص49؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص184.</ref> | ||
در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است. | در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است. | ||
نسخهٔ ۱۰ آوریل ۲۰۱۸، ساعت ۱۰:۵۵
عبدالرحمن بن عبد ربّه انصاری خزرجی، از قبیله خزرج که در مدینه زندگی می‌کردند و بعدها ساکن کوفه شدند.[۱] عبدالرحمن از اصحاب پیامبر (ص) و امام علی (ع) بود. آیت‌الله خویی در کتاب خود متذکر شده است که شیخ طوسی در رجال خویش یک بار او را از اصحاب امام علی (ع) و یک بار نیز از اصحاب امام حسین (ع) شمرده است. [۲]
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | عبدالرحمن بن عبد ربّه انصاری خزرجی |
| محل زندگی | کوفه |
| نقش های برجسته | در کوفه برای امام حسین (ع) بیعت می‌گرفت، صبح عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید |
زندگینامه
وی فردی شجاع، فداکار، قاری و مفسر قرآن و از دوستداران اهل بیت (ع) بود. ابن حجر عسقلانی او را در شمار صحابه یاد کرده و به نقل از کتاب الموالات حدیثی از اَصبَغ بن نُباتَه آورده است که وقتی امام علی (ع) در رَحبَه مسجد کوفه فرمود: هر کدام از شما که سخنان پیامبر (ص) در غدیرخم را شنیده، به پا خیزد و گواهی دهد. آن‌گاه عده‌ای برخاستند و گواهی دادند. از جمله آنان عبدالرحمن بود که گفت: من از پیامبر (ص) شنیدم که فرمود: ”خداوند ولی من است و من ولی مؤمنانم. پس هر کس من مولای او هستم، این علی مولای اوست.“ [۳]
نقش در واقعه کربلا
عبدالرحمن در کوفه برای امام حسین (ع) بیعت می‌گرفت. او به مکه آمد و به امام حسین (ع) پیوست و او را تا کربلا همراهی کرد. شب عاشورا، بریر بن خضیر همدانی در صبحت با وی مزاح می‌کرد. [۴] صبح عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید. اگر چه بنا به نقل ابن شهر آشوب او در جنگ تن به تن کشته شد. [۵] اما قول اول از اعتبار بیشتر برخوردار است. او به هنگام شهادت 70 سال سن داشت. [۶] در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 293-294.
پی نوشت
- ↑ رجال طوسی، ص77.
- ↑ معجم رجال الحدیث، ج9، ص347.
- ↑ الاصابه فی تمییز اصحابه، ج2، ص408.
- ↑ تاریخ طبری، ج5، ص424؛ ارشاد، ص446؛ البدایه و النهایه،ج8، ص177-178.
- ↑ ر.ک : الاصابه فی تمییز اصحابه، ج2، ص408.
- ↑ برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ طبری، ج5، ص423-424؛ اللهوف، ص20؛ رجال طوسی، ص77؛ اسد الغابه، ج5، ص334؛ الاصابه فی تمییز اصحابه، ج2، ص408؛ تنقیح المقال، ج2، ص145؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص؛ 121-122،157-158،217؛ بحار الانوار، ج45، ص1؛ اقبال الاعمال، ج3، ص79؛ قاموس الرجال، ج8، ص7؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص60؛ جامع الرواة، ج1، ص451؛ انصار الحسین (ع)، ص108-109؛ معجم رجال الحدیث، ج9، ص347؛ حدائق الوردیه، ص102؛ مثیر الاحزان، ص154؛ الغدیر، ج1، ص49؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص184.