سوار بن منعم نهمی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «سوّار بن منعم بن حابس بن ابی عمیر (حمیر) بن نهم همدانی نهمی، مردی شجاع و جن...» ایجاد کرد) |
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
سوّار بن منعم بن حابس بن ابی عمیر (حمیر) بن نهم همدانی نهمی، مردی شجاع و جنگجو و از اصحاب امام حسین (ع) بود. نهمی منسوب به نهم بن عمرو، تیره‌ای از قبیله همدان، از اعراب قحطانی جنوب شبه جزیره هستند. نام پدر سوار را | '''سوّار بن منعم بن حابس بن ابی عمیر (حمیر) بن نهم همدانی نهمی،''' مردی شجاع و جنگجو و از اصحاب امام حسین (ع) بود. نهمی منسوب به نهم بن عمرو، تیره‌ای از قبیله همدان، از اعراب قحطانی جنوب شبه جزیره هستند. نام پدر سوار را ابی حمیر، ابی خمیر، عمیر، حمیر و ابی خیر نیز نوشته‌اند. بلاذری او را سوار بن ابی خمیر یکی از بنی فهم جابری همدانی آورده است.<ref>- انساب الاشراف، ج3، ص198.</ref> مجلسی او را با نام سوار بن ابی حُمیر فهمی همدانی ذکر می‌کند.<ref>- بحار الانوار، ج45، ص73. </ref> | ||
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |||
| عنوان = | |||
| تصویر = | |||
| اندازه تصویر = | |||
|توضیح تصویر = | |||
| نام کامل =سوّار بن منعم بن حابس بن ابی عمیر (حمیر) بن نهم همدانی نهمی | |||
| لقب = | |||
| نسب = | |||
| خویشاوندان سرشناس = | |||
| تاریخ تولد = | |||
| شهر تولد = | |||
| کشور تولد = | |||
| محل زندگی = | |||
| تاریخ وفات/شهادت = | |||
| شهر وفات/شهادت = | |||
| نحوه وفات/شهادت = | |||
| مدفن = | |||
| از یاران = | |||
| فعالیت‌های اجتماعی = | |||
| مشایخ = | |||
| شاگردان = | |||
| آثار = | |||
| نقش های برجسته =از اصحاب امام حسین (ع) | |||
}} | |||
==نقش در واقعه کربلا== | |||
سوار در روزهای اول ورود امام حسین (ع) به کربلا از کوفه به کربلا رفت و به جمع یاران آن حضرت ملحق گردید و در صبح عاشورا و در حمله اول که اصحاب امام حسین (ع) دلاورانه به جنگ پرداختند، او نیز به قلب سپاه دشمن حمله کرد و در این حمله خود نیز مجروح گردید و چون از خیمه‌گاه دور بود، اسیر گشت. او را نزد ابن سعد بردند. ابن سعد دستور قتل او را در حال اسارت داد، اما رجال قبیله‌اش نزد ابن سعد شفاعت او را کردند. ابن زیاد او را حبس کرد و پس از شش ماه بر اثر جراحاتی که در کربلا برداشته بود، در زندان کوفه به شهادت رسید.<ref>- ر.ک : انساب الاشراف، ج3، ص198؛ من لا یحضره الفقیه، ج4، ص226؛ رجال طوسی، ص74؛ ؛ منتهی الآمال، ج1، ص351؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص101؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص122؛ بحار الانوار، ج45، ص73؛ اقبال الاعمال، ج3، ص80؛ مقتل الحسین مقرم، ص315-316؛ معجم رجال الحدیث، ج8، ص320؛ وسیله الدارین، ص153؛ انصار الحسین، ص102؛ قاموس الرجال، ج5، ص27-71.</ref> اگر چه شیخ طوسی<ref>- رجال طوسی، ص74.</ref> و ابن شهر آشوب<ref>- مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص122.</ref> شهادت او را در حمله اول می‌دانند. | |||
سوار بن منعم گاهی به اشتباه سوار بن ابی عمیر نهمی<ref>- مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص122؛ انصار الحسین، ص102.</ref> و در زیارت ناحیه مقدسه با نام سوار بن ابی حمیر نهمی<ref>- بحار الانوار، ج45، ص73. </ref> ذکر شده است. اگر چه آیت‌الله خویی آنان را دو نفر به حساب آورده است،<ref>- معجم رجال الحدیث، ج8، ص320. </ref> ولی ظاهراً باید یکی باشند. | سوار بن منعم گاهی به اشتباه سوار بن ابی عمیر نهمی<ref>- مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص122؛ انصار الحسین، ص102.</ref> و در زیارت ناحیه مقدسه با نام سوار بن ابی حمیر نهمی<ref>- بحار الانوار، ج45، ص73. </ref> ذکر شده است. اگر چه آیت‌الله خویی آنان را دو نفر به حساب آورده است،<ref>- معجم رجال الحدیث، ج8، ص320. </ref> ولی ظاهراً باید یکی باشند. | ||
در زیارت ناحیه مقدسه به اسارت و جراحت او اشاره و این‌چنین به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی الجَریحِ المَأسُورِ سَوّارِ بنِ اَبی حِمیرِ الفَهمِی الهَمدانی“ | در زیارت ناحیه مقدسه به اسارت و جراحت او اشاره و این‌چنین به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی الجَریحِ المَأسُورِ سَوّارِ بنِ اَبی حِمیرِ الفَهمِی الهَمدانی“ | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 478-480. | مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 478-480. | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده: تاریخ]] | [[رده: تاریخ]] | ||
[[رده: افراد]] | |||
[[رده: شهیدان کربلا]] | [[رده: شهیدان کربلا]] | ||
[[رده: شهدای پس از عاشورا]] | [[رده: شهدای پس از عاشورا]] | ||
نسخهٔ ۱۰ آوریل ۲۰۱۸، ساعت ۱۳:۰۱
سوّار بن منعم بن حابس بن ابی عمیر (حمیر) بن نهم همدانی نهمی، مردی شجاع و جنگجو و از اصحاب امام حسین (ع) بود. نهمی منسوب به نهم بن عمرو، تیره‌ای از قبیله همدان، از اعراب قحطانی جنوب شبه جزیره هستند. نام پدر سوار را ابی حمیر، ابی خمیر، عمیر، حمیر و ابی خیر نیز نوشته‌اند. بلاذری او را سوار بن ابی خمیر یکی از بنی فهم جابری همدانی آورده است.[۱] مجلسی او را با نام سوار بن ابی حُمیر فهمی همدانی ذکر می‌کند.[۲]
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | سوّار بن منعم بن حابس بن ابی عمیر (حمیر) بن نهم همدانی نهمی |
| نقش های برجسته | از اصحاب امام حسین (ع) |
نقش در واقعه کربلا
سوار در روزهای اول ورود امام حسین (ع) به کربلا از کوفه به کربلا رفت و به جمع یاران آن حضرت ملحق گردید و در صبح عاشورا و در حمله اول که اصحاب امام حسین (ع) دلاورانه به جنگ پرداختند، او نیز به قلب سپاه دشمن حمله کرد و در این حمله خود نیز مجروح گردید و چون از خیمه‌گاه دور بود، اسیر گشت. او را نزد ابن سعد بردند. ابن سعد دستور قتل او را در حال اسارت داد، اما رجال قبیله‌اش نزد ابن سعد شفاعت او را کردند. ابن زیاد او را حبس کرد و پس از شش ماه بر اثر جراحاتی که در کربلا برداشته بود، در زندان کوفه به شهادت رسید.[۳] اگر چه شیخ طوسی[۴] و ابن شهر آشوب[۵] شهادت او را در حمله اول می‌دانند.
سوار بن منعم گاهی به اشتباه سوار بن ابی عمیر نهمی[۶] و در زیارت ناحیه مقدسه با نام سوار بن ابی حمیر نهمی[۷] ذکر شده است. اگر چه آیت‌الله خویی آنان را دو نفر به حساب آورده است،[۸] ولی ظاهراً باید یکی باشند. در زیارت ناحیه مقدسه به اسارت و جراحت او اشاره و این‌چنین به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی الجَریحِ المَأسُورِ سَوّارِ بنِ اَبی حِمیرِ الفَهمِی الهَمدانی“
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 478-480.
پی نوشت
- ↑ - انساب الاشراف، ج3، ص198.
- ↑ - بحار الانوار، ج45، ص73.
- ↑ - ر.ک : انساب الاشراف، ج3، ص198؛ من لا یحضره الفقیه، ج4، ص226؛ رجال طوسی، ص74؛ ؛ منتهی الآمال، ج1، ص351؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص101؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص122؛ بحار الانوار، ج45، ص73؛ اقبال الاعمال، ج3، ص80؛ مقتل الحسین مقرم، ص315-316؛ معجم رجال الحدیث، ج8، ص320؛ وسیله الدارین، ص153؛ انصار الحسین، ص102؛ قاموس الرجال، ج5، ص27-71.
- ↑ - رجال طوسی، ص74.
- ↑ - مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص122.
- ↑ - مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص122؛ انصار الحسین، ص102.
- ↑ - بحار الانوار، ج45، ص73.
- ↑ - معجم رجال الحدیث، ج8، ص320.