هلال بن حجاج: تفاوت میان نسخه‌ها
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''هلال بن حجاج،''' به نقل از مجلسی، در شمار یاران امام حسین (ع) و شهدای روز عاشورا در کربلا شمرده شده و می‌نویسد که وی بعد از وهب بن وهب به شهادت رسیده است. | |||
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |||
| عنوان = | |||
| تصویر = | |||
| اندازه تصویر = | |||
|توضیح تصویر = | |||
| نام کامل =هلال بن حجاج | |||
| لقب = | |||
| نسب = | |||
| خویشاوندان سرشناس = | |||
| تاریخ تولد = | |||
| شهر تولد = | |||
| کشور تولد = | |||
| محل زندگی = | |||
| تاریخ وفات/شهادت = | |||
| شهر وفات/شهادت = | |||
| نحوه وفات/شهادت = | |||
| مدفن = | |||
| از یاران = | |||
| فعالیت‌های اجتماعی = | |||
| مشایخ = | |||
| شاگردان = | |||
| آثار = | |||
| نقش های برجسته = | |||
}} | |||
==نقش در واقعه کربلا== | |||
دشمن از هر سو به سپاه امام حسین (ع) یورش آورده بود. یاران امام حسین (ع) هر یک در محاصره گروهی از سپاه کوفه قرار می‌گرفتند و می‌جنگیدند و سرانجام با پیکری که غرق خون شده و از هر سو زخم خورده بودند، بر خاک می‌افتادند. | |||
عمرو بن حجاج با عده‌ای از سربازان به طور ناگهانی بر میمنه سپاه امام حسین (ع) حمله آورد و چون نزدیک رسیدند، اصحاب امام حسین (ع) روی زانو نشسته، نیزه‌های خود را به سوی اسبان گرفتند و اسبانشان از پیش‌روی مانده سر به عقب برداشتند و اصحاب امام حسین (ع) از این فرصت استفاده کرده و آنان را هدف تیرها قرار دادند که در نتیجه جمعی کشته و مجروح شدند. ابن سعد، افرادی را از ناحیه راست و چپ به خیمه‌گاه امام حسین (ع) فرستاد تا آن‌ها را نابود کنند. چون تنها از جلو می‌توانستند به سپاه امام حسین (ع) نزدیک شوند، یاران امام حسین (ع) در بین خیمه‌ها رفته و با نیروی فوق‌العاده‌ای به دفاع پرداختند. | |||
یاران امام حسین (ع) ذره‌ای ترس و تشویش در جانشان نبود. گویی هر کدام به شکار مرگ آمده بودند و مرگ از برابر تیغ و فریاد آنان می‌گریخت. برای آنان سروده‌اند: | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۱۶: | خط ۴۲: | ||
{{ب| وَالْخَیل‌ُ بَین‌َ مُدَّعَّن‌ٍ مُکرْدَس‌ٍ | وَ اَقْبَلُوا یتَهافَتُون‌َ عَلی ذَهاب‌ِ الاَنْفُس‌ِ }} | {{ب| وَالْخَیل‌ُ بَین‌َ مُدَّعَّن‌ٍ مُکرْدَس‌ٍ | وَ اَقْبَلُوا یتَهافَتُون‌َ عَلی ذَهاب‌ِ الاَنْفُس‌ِ }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
مردمی که وقتی آنان را برای رویارویی با سختی فرا خواندند و سواران جنگی در گیرودار انداختن تیرها هستند. | مردمی که وقتی آنان را برای رویارویی با سختی فرا خواندند و سواران جنگی در گیرودار انداختن تیرها هستند. | ||
آنان بر زره‌های خود، قلب‌هایشان را پوشاندند و به صحنه نبرد آمدند و برای | آنان بر زره‌های خود، قلب‌هایشان را پوشاندند و به صحنه نبرد آمدند و برای جان باختن، بر یکدیگر پیشی می‌گرفتند. | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 379-380. | مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 379-380. | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده: تاریخ]] | [[رده: تاریخ]] | ||
[[رده: افراد]] | |||
[[رده: شهیدان کربلا]] | [[رده: شهیدان کربلا]] | ||
[[رده: شهدای صبح عاشورا]] | [[رده: شهدای صبح عاشورا]] | ||
نسخهٔ ۵ آوریل ۲۰۱۸، ساعت ۱۵:۳۴
هلال بن حجاج، به نقل از مجلسی، در شمار یاران امام حسین (ع) و شهدای روز عاشورا در کربلا شمرده شده و می‌نویسد که وی بعد از وهب بن وهب به شهادت رسیده است.
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | هلال بن حجاج |
نقش در واقعه کربلا
دشمن از هر سو به سپاه امام حسین (ع) یورش آورده بود. یاران امام حسین (ع) هر یک در محاصره گروهی از سپاه کوفه قرار می‌گرفتند و می‌جنگیدند و سرانجام با پیکری که غرق خون شده و از هر سو زخم خورده بودند، بر خاک می‌افتادند. عمرو بن حجاج با عده‌ای از سربازان به طور ناگهانی بر میمنه سپاه امام حسین (ع) حمله آورد و چون نزدیک رسیدند، اصحاب امام حسین (ع) روی زانو نشسته، نیزه‌های خود را به سوی اسبان گرفتند و اسبانشان از پیش‌روی مانده سر به عقب برداشتند و اصحاب امام حسین (ع) از این فرصت استفاده کرده و آنان را هدف تیرها قرار دادند که در نتیجه جمعی کشته و مجروح شدند. ابن سعد، افرادی را از ناحیه راست و چپ به خیمه‌گاه امام حسین (ع) فرستاد تا آن‌ها را نابود کنند. چون تنها از جلو می‌توانستند به سپاه امام حسین (ع) نزدیک شوند، یاران امام حسین (ع) در بین خیمه‌ها رفته و با نیروی فوق‌العاده‌ای به دفاع پرداختند. یاران امام حسین (ع) ذره‌ای ترس و تشویش در جانشان نبود. گویی هر کدام به شکار مرگ آمده بودند و مرگ از برابر تیغ و فریاد آنان می‌گریخت. برای آنان سروده‌اند:
| قَوْم‌ٌ اِذا نُودُوا لِدَفْع‌ِ مُلِمَّةٍ | لَبِسُوا القُلُوب‌َ عَلی الدُّروُع‌ِ | |
| وَالْخَیل‌ُ بَین‌َ مُدَّعَّن‌ٍ مُکرْدَس‌ٍ | وَ اَقْبَلُوا یتَهافَتُون‌َ عَلی ذَهاب‌ِ الاَنْفُس‌ِ |
مردمی که وقتی آنان را برای رویارویی با سختی فرا خواندند و سواران جنگی در گیرودار انداختن تیرها هستند.
آنان بر زره‌های خود، قلب‌هایشان را پوشاندند و به صحنه نبرد آمدند و برای جان باختن، بر یکدیگر پیشی می‌گرفتند.
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 379-380.