محسن میرزا علی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
درباره محسن میرزا علی، نوشته حمیدرضا اردلان، تهران، فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ایران، 1386، ص 24.
'''محسن میرزا علی،''' از هنرمندان ایرانی در زمینه [[پرده خوانی|پرده‌ خوانی]] است.  
[[en:Mohsen mirza ali]]
{{جعبه اطلاعات هنرمند
| رنگ پس‌زمینه =
| عنوان =
| تصویر =          محسن میرزا علی.jpg
| اندازه تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام اصلی =
| نام =                      محسن میرزا علی
| نام خانوادگی =
| تاریخ تولد = 1362 شمسی
| شهر تولد=                      تهران
| کشور تولد=ایران
| تاریخ مرگ =
| شهر مرگ =
| کشور مرگ =
| ملیت = ایرانی
| حوزه فعالیت = پرده‌ خوان، نقال 
| رشته = هنرهای نمایشی
| آموزش =
| جنبش =
| سبک =
| آثار =
| پشتیبانان =
| تأثیرپذیرفته از =  پدرش حسن میرزا علی
| تأثیرگذاشته بر =
| جوایز =
| وب‌گاه =
}}


[[رده: پژوهشگران]]
==شیوه اجرای نمایش==
استفاده از عصا و دست به دست کردن آن، حرکات نمایشی جدید که علی‌رغم تنوع، انطباق کاملی با روش پرده خوانان قدیم ندارد و اغراق در میمیک‌های صورت، اجرای او را از دیگر پرده خوانانی که متعلق به نسل گذشته‌اند متمایز می‌کند.
==شیوه اجرای آواز==
مایه بیات ترک بیش‌ترین کاربرد را در این پرده خوانی دارد با بهره‌گیری از جملات و فرازهای شوری که شاهدش درجه دوم بیات ترک است.<ref>دستگاه شور دارای زیر مجموعه‌هایی به نام‌های آواز ابوعطا، آواز افشاری و آواز دشتی است بنابراین بدیهی است اگر طی زمان اجرای دستگاه شور فرازهایی از چهار آواز مربوطه به گوش آید. دستگاه سه گاه نیز دومین دستگاه پس از دستگاه شور است و دارای تشابهات زیادی با این دستگاه است. اما آواز شوشتری که گوشه نسبتاً مستقلی در دستگاه همایون است نیز به لحاظ پرده‌بندی فاصله زیادی با دستگاه‌های مذکور ندارد زیرا دارای شاهد مشترک با دستگاه سه گاه و ایست مشترک با دستگاه شور است. </ref> در طول اجرا صدای خواننده به طور محسوسی حدود ربع پرده زیرتر به گوش می‌رسد اما فضای کلی صوتی پرده خوانی حفظ می‌شود.
==منبع==
 
*منبع این مدخل از [[مرشدان پرده‌ خوان ایران|مجموعه سی جلدی مرشدان پرده خوان]] و حاصل فعالیت‌های پژوهشی [[حمیدرضا اردلان]] است. در این مداخل برای رعایت حقوق ناشر و مؤلف و همچنین ترغیب علاقمندان به تهیه اثر، خلاصه‌ای از کتاب سی جلدی مرشدان پرده خوان آورده شده است.
 
==پی نوشت==
[[رده:هنرمندان]]
[[رده:هنرمندان ایرانی]]
[[رده:هنرمندان در گروه هنرهای نمایشی]]
[[رده:هنرمندان در گروه ادبیات نمایشی]]
[[رده:هنرمندان در گروه مرشدان پرده خوان]]
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۷:۳۵

محسن میرزا علی، از هنرمندان ایرانی در زمینه پرده‌ خوانی است.

محسن میرزا علی
محسن میرزا علی.jpg
زاده 1362 شمسی
تهران
ملیت ایرانی
شناخته‌شده برای هنرهای نمایشی

شیوه اجرای نمایش[ویرایش | ویرایش مبدأ]

استفاده از عصا و دست به دست کردن آن، حرکات نمایشی جدید که علی‌رغم تنوع، انطباق کاملی با روش پرده خوانان قدیم ندارد و اغراق در میمیک‌های صورت، اجرای او را از دیگر پرده خوانانی که متعلق به نسل گذشته‌اند متمایز می‌کند.

شیوه اجرای آواز[ویرایش | ویرایش مبدأ]

مایه بیات ترک بیش‌ترین کاربرد را در این پرده خوانی دارد با بهره‌گیری از جملات و فرازهای شوری که شاهدش درجه دوم بیات ترک است.[۱] در طول اجرا صدای خواننده به طور محسوسی حدود ربع پرده زیرتر به گوش می‌رسد اما فضای کلی صوتی پرده خوانی حفظ می‌شود.

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. دستگاه شور دارای زیر مجموعه‌هایی به نام‌های آواز ابوعطا، آواز افشاری و آواز دشتی است بنابراین بدیهی است اگر طی زمان اجرای دستگاه شور فرازهایی از چهار آواز مربوطه به گوش آید. دستگاه سه گاه نیز دومین دستگاه پس از دستگاه شور است و دارای تشابهات زیادی با این دستگاه است. اما آواز شوشتری که گوشه نسبتاً مستقلی در دستگاه همایون است نیز به لحاظ پرده‌بندی فاصله زیادی با دستگاه‌های مذکور ندارد زیرا دارای شاهد مشترک با دستگاه سه گاه و ایست مشترک با دستگاه شور است.