حسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{ جعبه اطلاعات آئین ها
[[رده:آئین‌ها و مراسم]]
  | عنوان        = حُسَیْ
'''حسی''' مجموعه‌ای از آداب فرهنگی و مراسمهای آیینی است که توسط گروههای مختلف مردم در کشور ترینداد و توباگو در دهه [[محرم]] برگزار می‌شود.{{جعبه اطلاعات آئین ها
  | عرض          =  
  | عنوان        = حسی
  | تصویر1      =230px-مراسم حُسی در ترینیداد و توباگو.jpg
  | عرض          = 20%
 
  | تصویر1      =مراسم حسی 1.jpg  
  | عرض تصویر1  =  
  | عرض تصویر1  =  
  | زیرنویس1    =  
  | زیرنویس1    = مراسم عزاداری حسی
  | تصویر2      =  
  | تصویر2      =  
  | عرض تصویر2  =  
  | عرض تصویر2  =  
  | زیرنویس2    =  
  | زیرنویس2    =  
  | اطلاعات آئین  = اطلاعات آئین
  | اطلاعات آئین  = اطلاعات آئین
  | زمان برگزاری = [[روز عاشورا]]
  | زمان برگزاری = ماه محرم محرم
  | مکان برگزاری = [[ترینیداد و توباگو]]
  | مکان برگزاری = ترینداد و توباگو
  | گستره جغرافیایی  =  
  | گستره جغرافیایی  = کارائیب
  | منشأ تاریخی  =  
  | منشأ تاریخی  =  
  | انواع        =  
  | انواع        =  
  | اشیاء و نمادها  = تجه (گلدسته‌ها و علامت‌هایی به شکل مسجد ساخته شده از چوب)
  | اشیاء و نمادها  =  
  | وجه نمادین  = عزاداری
  | وجه نمادین  =  
  | ادعیه        =  
  | ادعیه        =  
  | اوراد و اشعار=  
  | اوراد و اشعار=  
  | مؤسسه وابسته =  
  | مؤسسه وابسته =  
  | ثبت ملی      =
  | ثبت ملی      =  
  | پانویس جعبه  =
  | پانویس جعبه  =
}}
}}
== ترینیداد و توباگو ==
ترینیداد و توباگو کشوری متشکل از دو جزیره در دریای کارائیب واقع در شمال آمریکای جنوبی است. پایتخت آن پرت آو اسپاین است. این کشور از دو جزیره اصلی‌ ترینیداد و توباگو و چند جزیره کوچک تشکیل شده‌است و در شمال‌شرقی ونزوئلا و در جنوب جزیرۀ گرانادا در اقیانوس اطلس شمالی واقع شده‌است. 80 درصد جمعیتِ این کشور را که حدود یک میلیون و سیصد هزار نفری است افرادی با تبار آفریقایی و هندی تشکیل می‌دهند. 


'''کارناوال حوسیه، هوزیه یا حُسی'''، مراسم [[عزاداری محرم|عزاداری]] شیعیان [[ترینیداد و توباگو]]، هر ساله به مناسبت [[شهادت]] [[امام حسین(ع)]] برپا می‌شود. حسی (Hosay) برگرفته از نام امام حسین است و [[شیعیان]] در این مراسم، گلدسته‌ها و علامت‌هایی به شکل مسجد که از چوب ساخته شده را در شهر می‌گردانند و در پایان، آنها را در دریا رها می‌کنند. این نمادهای چوبی، تجه نامیده می‌شود. علاوه بر مسلمانان و شیعیان، پیروان دیگر ادیان هم در این مراسم شرکت می‌کنند. مراسم حسی در جزیره ترینیداد، متأثر از برخی آداب و رسوم آفریقایی است.
در سال 1777 میلادی عده‌ای از بردگان آفریقایی به این کشور آورده شدند که در میانشان تعدادی مسلمان وجود داشت. در اوایل قرن نوزدهم نیز، دولت بریتانیا شماری از مردمان شمال هندوستان را برای کار در مزارع به ترینیدادوتوباگو منتقل کرد. از نظر دینی آنها بیشتر هندو بودند، اما در میانشان شیعیانی نیز یافت می‌شدند.  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
== تاریخچه==
در سال 1845 تا 1847م، دولت بریتانیا گروهی 130 هزار نفری از مردم [[هند]] را به ترینیداد و توباگو منتقل کرد که شماری از آنها مسلمان و شیعه بودند. پس از 9 سال، سه خانواده [[شیعه]] تصمیم به برگزاری مراسم [[محرم (ماه)|محرم]] و [[عاشورا]] گرفتند که این تصمیم با مخالفت دولت روبرو شد. پس از این مخالفت، ابتدا هندوها و سپس تمام ساکنین این جزیره، با شیعیان همراه شدند و مصادف با [[روز عاشورا|عاشورا]] دست به تظاهرات زدند و خواستار لغو ممنوعیت انجام مراسم شدند. دولت، تحت فشار افکار عمومی، سرانجام ممنوعیت را لغو کرد و از آن پس، هر ساله در روز عاشورا، این حرکت به عنوان سمبل وحدت ملی مردم ترینیداد و توباگو برگزار می‌شود. این مراسم هر ساله به نحو باشکوهی با عنوان کارناوال حسی برپا می‌شود.<ref>[http://www.vaares.com/Adyan/azadari/azadari.asp?id=29 سایت وارث؛ عاشورا در ترینیداد و توباگو]</ref>
 
== مراسم==
شیعیان [[ترینیداد و توباگو]] هر ساله به مناسبت [[شهادت]] [[امام حسین(ع)]] مراسم عزاداری برپا می‌کنند. این مراسم کارناوال حسی نام دارد. حسی (Hosay) برگرفته از نام امام حسین (ع) است. شیعیان در این مراسم، گلدسته‌ها و علامت‌هایی از چوب به شکل مسجد می‌سازند و آنها را در شهر می‌گردانند و در پایان مراسم آنها را در دریا رها می‌کنند.<ref>ناصرالعلی، ص62</ref> این نمادهای چوبی، تجه نامیده می‌شود که به نظر برخی محققان، از واژه [[تعزیه]] گرفته شده است.<ref> چلکوفسکی، ص62</ref>
 
علاوه بر مسلمانان و شیعیان، پیروان دیگر ادیان هم به هوزیه احترام می‌گذارند<ref>ناصرالعلی، ص62</ref>. عزاداران در روز هفتم، پرچم‌های قرمز، سبز و سفید را در دسته‌های خیابان‌ی حمل می‌‌کنند. در روز هشتم و نهم ماه محرم، عزاداران با حمل ماکت 3 مسجد (به نشانه 3 خانواده شیعه)، 2 هلال و 2 مناره چوبی، مراسم را ادامه می‌دهند. همه مردم این جزیره در این [[روز عاشورا|روز]]، در مراسم شرکت می‌کنند. آنها از خوردن گوشت و آب خودداری می‌کنند و بیشتر، میوه، سبزی و شیر می‌خورند. همچنین در این روز، با غذایی به نام مالیده که در ظرف مخصوص مربعی شکل پخته می‌شود، از عزاداران پذیرایی می‌شود. مردم ترینیداد و توباکو عقیده دارند که خوردن این غذا سبب تندرستی و سلامت فرد تا سال آینده می‌شود.<ref>[http://www.vaares.com/Adyan/azadari/azadari.asp?id=29 سایت وارث؛ عاشورا در ترینیداد و توباکو]</ref> در این مراسم از 4 طبل از جنس سفال و پوست استفاده می‌شود که هر کدام نمادی خاصی در [[واقعه کربلا]] است و با آوای خاصی به صدا درمی‌آید:
* طبل اول، نشانه دعوت مردم کوفه از امام حسین (ع).
* طبل دوم، نشانه نیرنگ و خیانت مردم [[کوفه]] به مسلم و امام حسین (ع).
* طبل سوم، نشانه جنگ امام حسین (ع) با لشکریان [[یزید]].
* طبل چهارم، نشانه شهادت امام حسین (ع) و یارانش در [[کربلا]].
 
مراسم حسی در جزیره ترینیداد، تحت تأثیر بعضی از آداب و رسوم افریقایی است و این مراسم هم بر آداب و رسوم مهم محلی این جزیره تأثیر گذاشته است.<ref>[http://pajuhesh.irc.ir/Product/book/show/id/1943/book_keyword//occasion//index/1/indexId/229392 مرکز پژوهش و سنجش افکار صدا سیما؛ به نقل از کتاب محرم در اقوام و ملل، محبوبه پیمانی]</ref> عدم ارتباط این شیعیان با شیعیان نقاط دیگر دنیا و دور بودن آنان از دیگر جوامع شیعی، باعث تفاوت عقاید مذهبی آنان با دیگران شده است<ref> چلکوفسکی، ص55</ref> از جمله اینکه آنان معتقدند [[امام حسین]] و [[امام حسن]] هر دو در [[واقعه کربلا]] به [[شهادت]] رسیده‌اند.<ref> چلکوفسکی، ص60ـ61</ref>


== مکان==
درباره تعداد مسلمانان ترینیداد و توباگو اختلاف نظر وجود دارد. این تعداد از 8/5%<ref>کتاب سال جهان اروپا، 1999، ج2، ص3482</ref> تا 13%<ref>کتانی، ص243</ref> کل جمعیت کشور تخمین زده شده‌است، مرکز تحقیقات پیو، شمار مسلمانان این کشور را در 2009 م، 78.000 تن تخمین زده است. <ref>[https://www.pewforum.org/2011/01/27/table-muslim-population-growth-by-country/ مرکز تحقیقات پیو]</ref>
دو مرکز اصلی مراسم [[محرم (ماه)|محرم‌]] ترینیداد، شهر سن جیمز در شمال و دیگری در منطقه سدروس در جنوب غربی جزیره است. در شمال، از هر 4 گروه برگزارکننده مراسم محرم، 3 گروهشان خانوادگی هستند، ولی در جنوب، این ارتباط کمتر بوده و بستگی‌های اجتماعی جای آن را می‌گیرد. در سن جیمز علاوه بر ساخته و گرداندن تجه ([[تعزیه]])، دو ماه بزرگ می‌سازند و آنها را حمل می‌کنند که نماد امام حسن و امام حسین است. حسی، مدلی از گنبد و بارگاه حسین بن علی (ع) است که به آن تجه هم می‌گویند. همراه با آن، پرچم‌هایی حمل می‌کنند و بر طبل‌هایی به نام‌های تاسا و باس می‌نوازند. سازندگان تجه از خوردن گوشت و غذای سرخ‌شده پرهیز می‌کنند و غذایی مخصوص تدارک می‌بینند. آنان موقع کار کردن در [[امام باره|امام‌باره]]، کفش‌ها را درمی‌آورند.


در سدروس، مراسم با روز پرچم آغاز می‌شود که همزمان با هفتم محرم است. هر گروه عزادار، چوک مخصوص خود را دارد. چوک، فضای مربع‌شکلی است که در طول دوره 3 روزه مراسم، محل مقدسی به شمار می‌آید. این چوک در نزدیکی کارگاهی است که در آن تجه ساخته می‌شود. همچنین مهاجران هندی این سرزمین، به پیروی از مراسم آیینی محرم در هند، مراسم مختلفی از جمله روز پرچم و تجه کوچک را به جا می‌آورند.<ref>[http://pajuhesh.irc.ir/Product/book/show/id/1943/book_keyword//occasion//index/1/indexId/229392 مرکز پژوهش و سنجش افکار صدا سیما؛ به نقل از کتاب محرم در اقوام و ملل، محبوبه پیمانی]</ref>
== مراسم ==
در این مراسم از ماکتهای حرم امام حسین (ع) که «تجه» نام دارد و طبلهای خاصی که بیشتر «تسه» نامیده می‌شود، استفاده می‌کنند. شرکت کنندگان در کنار تجه‌هایی که در خیابان‌ها گردانده می‌شود، راهپیمایی می‌کنند و افرادی نیز تسه‌ها را به صدا درمی‌آورند. برخی عناصر مادی دیگر همچون ساخته‌هایی به نام ماه کبود که نماد [[امام حسین(ع)]] است و ماه سرخ که نماد امام حسن(ع) است، نیز در این مراسم مورد استفاده قرار می‌گیرد. افرادی نیز در اطراف هر یک از این ماه‌ها در حرکت و به اصطلاح رقص هستند. این دو ماه در حرکت در خیابان‌ها، با تجه‌ها روبه‌رو می‌شود. شرکت کنندگان، تجه‌ها و ماه‌ها را به هم نزدیک می‌کنند و این عمل را بوسه آن دو می‌دانند. برگزارکنندگان این مراسم اشتباها معتقدند که امام حسن(ع) نیز در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسیده‌است.


از نکات قابل توجه این مراسم، استفاده از طبلهای گوناگون و فریاد «حسی! حسی!» عزاداران و مشارکت «گویم حسی! گویم حسی!» کسانی است که آن عزاداری را شاهدند. تجه‌ها در پایان مراسم به دریا انداخته می‌شوند.


== منابع==
== منبع ==
* محمد ناصر العلی، کارینفال هوزیه فی ترینداد، العالم، ش 665 (ذیحجّة 1419ق/ آوریل 1999م).
{{چپ‌چین}}
* پیتر چلکوفسکی، مقاله آثار سنت‌های ایرانی در مراسم ماه محرم در کارائیب، نشریه علوم انسانی ـ ایران شناسی، بهار 1372، ش 17، صص 54ـ71.
* [[فرانک کوروم|Frank J. Korom]], Hosay Trinidad: Muharram performances in an Indo-Caribbean diaspora
{{پایان چپ‌چین}}
== پی‌نوشت ==


{{عزاداری محرم}}


<onlyinclude>{{درجه‌بندی
| پیوند = کامل<!--ندارد، ناقص، کامل-->
| رده = کامل<!--ندارد، ناقص، کامل-->
| جعبه اطلاعات = دارد<!--نمی‌خواهد، ندارد، دارد-->
| عکس = دارد<!--نمی‌خواهد، ندارد، دارد-->
| ناوبری = دارد<!--ندارد، دارد-->
| رعایت شیوه‌نامه ارجاع = ندارد<!--ندارد، دارد-->
| کپی‌کاری = ندارد<!--از منبع مردود، از منبع خوب، ندارد-->
| استناد به منابع مناسب = کامل<!--ندارد، ناقص، کامل-->
| جانبداری = ندارد<!--دارد، ندارد-->
| رسا بودن = دارد<!--ندارد، دارد-->
| جامعیت = دارد<!--ندارد، دارد-->
| زیاده‌نویسی = ندارد<!--دارد، ندارد-->
| تاریخ خوبیدگی =<!--{{subst:#time:xij xiF xiY}}-->
| تاریخ برتر شدن =<!--{{subst:#time:xij xiF xiY}}-->
| توضیحات =
}}</onlyinclude>


== پی نوشت==
<br />
<references />
[[رده:آیین عزاداری]]
[[رده:آیین‌ها در ماه محرم]]
[[رده:آیین‌های عزاداری جهان]]
[[رده:مراسم‌ها]]
[[رده:مراسم‌ها در ماه محرم]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۱۲

حسی مجموعه‌ای از آداب فرهنگی و مراسمهای آیینی است که توسط گروههای مختلف مردم در کشور ترینداد و توباگو در دهه محرم برگزار می‌شود.

حسی
مراسم حسی 1.jpg
مراسم عزاداری حسی
اطلاعات آئین
زمان‌برگزاری: ماه محرم محرم
مکان برگزاری: ترینداد و توباگو
گستره جغرافیایی: کارائیب

ترینیداد و توباگو[ویرایش | ویرایش مبدأ]

ترینیداد و توباگو کشوری متشکل از دو جزیره در دریای کارائیب واقع در شمال آمریکای جنوبی است. پایتخت آن پرت آو اسپاین است. این کشور از دو جزیره اصلی‌ ترینیداد و توباگو و چند جزیره کوچک تشکیل شده‌است و در شمال‌شرقی ونزوئلا و در جنوب جزیرۀ گرانادا در اقیانوس اطلس شمالی واقع شده‌است. 80 درصد جمعیتِ این کشور را که حدود یک میلیون و سیصد هزار نفری است افرادی با تبار آفریقایی و هندی تشکیل می‌دهند.

در سال 1777 میلادی عده‌ای از بردگان آفریقایی به این کشور آورده شدند که در میانشان تعدادی مسلمان وجود داشت. در اوایل قرن نوزدهم نیز، دولت بریتانیا شماری از مردمان شمال هندوستان را برای کار در مزارع به ترینیدادوتوباگو منتقل کرد. از نظر دینی آنها بیشتر هندو بودند، اما در میانشان شیعیانی نیز یافت می‌شدند.

درباره تعداد مسلمانان ترینیداد و توباگو اختلاف نظر وجود دارد. این تعداد از 8/5%[۱] تا 13%[۲] کل جمعیت کشور تخمین زده شده‌است، مرکز تحقیقات پیو، شمار مسلمانان این کشور را در 2009 م، 78.000 تن تخمین زده است. [۳]

مراسم[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در این مراسم از ماکتهای حرم امام حسین (ع) که «تجه» نام دارد و طبلهای خاصی که بیشتر «تسه» نامیده می‌شود، استفاده می‌کنند. شرکت کنندگان در کنار تجه‌هایی که در خیابان‌ها گردانده می‌شود، راهپیمایی می‌کنند و افرادی نیز تسه‌ها را به صدا درمی‌آورند. برخی عناصر مادی دیگر همچون ساخته‌هایی به نام ماه کبود که نماد امام حسین(ع) است و ماه سرخ که نماد امام حسن(ع) است، نیز در این مراسم مورد استفاده قرار می‌گیرد. افرادی نیز در اطراف هر یک از این ماه‌ها در حرکت و به اصطلاح رقص هستند. این دو ماه در حرکت در خیابان‌ها، با تجه‌ها روبه‌رو می‌شود. شرکت کنندگان، تجه‌ها و ماه‌ها را به هم نزدیک می‌کنند و این عمل را بوسه آن دو می‌دانند. برگزارکنندگان این مراسم اشتباها معتقدند که امام حسن(ع) نیز در کربلا به شهادت رسیده‌است.

از نکات قابل توجه این مراسم، استفاده از طبلهای گوناگون و فریاد «حسی! حسی!» عزاداران و مشارکت «گویم حسی! گویم حسی!» کسانی است که آن عزاداری را شاهدند. تجه‌ها در پایان مراسم به دریا انداخته می‌شوند.

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  • Frank J. Korom, Hosay Trinidad: Muharram performances in an Indo-Caribbean diaspora

پی‌نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]


  1. کتاب سال جهان اروپا، 1999، ج2، ص3482
  2. کتانی، ص243
  3. مرکز تحقیقات پیو