تکیه تاکر: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''تکیه تاکر'''، تکیه‌ای قدیمی از توابع شهرستان نور می‌باشد. == موقعیت جغرافی...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''تکیه تاکر'''، | [[پرونده:تکیه تاکر.jpg|بندانگشتی|نمای بنای تکیه تاکر]] | ||
'''تکیه تاکر'''، [[تکیه|تکیه]]<nowiki/>ای قدیمی از توابع شهرستان نور می‌باشد. | |||
== موقعیت جغرافیایی و تاریخچه == | == موقعیت جغرافیایی و تاریخچه == | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۶: | ||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1206689&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author محمدرضا جوهری زاده، دایره‌المعارف شیعه، جلد پنجم، صفحه 57 و 58.] | * [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1206689&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author محمدرضا جوهری زاده، دایره‌المعارف شیعه، جلد پنجم، صفحه 57 و 58.] | ||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/bibliographicAdvancedSearchProcess.do منوچهر ستوده، از آستارا تا استارباد، 309/3-310.] | |||
== پی‌نوشت == | |||
[[رده:اماکن]] | [[رده:اماکن]] | ||
[[رده:اماکن مذهبی]] | [[رده:اماکن مذهبی]] | ||
[[رده:تکیه‌ها]] | [[رده:تکیه‌ها]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۲۶
تکیه تاکر، تکیه‌ای قدیمی از توابع شهرستان نور می‌باشد.
موقعیت جغرافیایی و تاریخچه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
تکیه تاکر، تکیه‌ای که قدمتش به زمان قاجار برمی‌گردد. این تکیه در دهکده تاکر، ناحیه میانرود از توابع شهرستان نور مازندران واقع شده است. این تکیه در 29 تیر سال 1379، بعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.[۱]
موسس تکیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
این تکیه توسط فضل الله خان بن محمد حسن خان معروف به نظام‌الممالک نوری ساخته شده است.
ویژگی‌های بنا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
تکیه تاکر بنایی مستطیل شکل که از سمت شمال، غرب و شرق می‌توان وارد آن شد. در سمت شمالی این بنا، یک ایوان و اطاق قرار دارد، طرف شرق تکیه دارای چهاردهانه که هر یک دارای غرفه‌ای به عمق یک متر هستند. در بخش جنوبی این تکیه دو اطاق و یک دهلیزی در وسط قرار دارد، همچنین ضلع غربی از سه غرفه تشکیل شده است.
در داخل تالار تکیه تختی قرار دارد که بالای آن سقفی چندضلعی به کمک ستون‌های چوبی استوار شده است و بر روی آن چهار بیت شعر درباره ارادت به موسس تکیه نقش بسته است.
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- محمدرضا جوهری زاده، دایره‌المعارف شیعه، جلد پنجم، صفحه 57 و 58.
- منوچهر ستوده، از آستارا تا استارباد، 309/3-310.