الظلیمه الظلیمه: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (Rahdar صفحهٔ الظّلیمة الظّلیمه را به الظلیمه الظلیمه منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ظلیمه'''، آنچه از انسان به ناحق و ظالمانه بگیرند، آنچه را که نزد ظالم درخواست مى‌کنى.<ref>مجمع البحرین.</ref> کلماتى حاکى از ظلم و ستمى که بر [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] از سوى امّت روا شد. این تعبیر، در [[زیارت ناحیۀ مقدّسه]] آمده و اینکه [[ذو الجناح|ذوالجناح]]، اسب [[حسین بن على (ع)|سیدالشهدا(ع)]] پس از کشته شدن امام، همهمه کنان و اشکریزان و بى‌صاحب به سوى خیمه‌ها مى‌آمد، در حالى که مى‌گفت: «الظّلیمة الظّلیمة لأمّة قتلت ابن بنت نبیّها»،<ref>بحار الأنوار،ج ۴۴،ص ۲۶۶،زیارت ناحیه مقدسه(من امّة).</ref> داد از دست امّتى که پسر دختر پیامبر خود را کشته‌اند. | '''ظلیمه'''، آنچه از انسان به ناحق و ظالمانه بگیرند، آنچه را که نزد ظالم درخواست مى‌کنى.<ref>مجمع البحرین.</ref> کلماتى حاکى از ظلم و ستمى که بر [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] از سوى امّت روا شد. این تعبیر، در [[زیارت ناحیۀ مقدّسه]] آمده و اینکه [[ذو الجناح|ذوالجناح]]، اسب [[حسین بن على (ع)|سیدالشهدا(ع)]] پس از کشته شدن امام، همهمه کنان و اشکریزان و بى‌صاحب به سوى خیمه‌ها مى‌آمد، در حالى که مى‌گفت: «الظّلیمة الظّلیمة لأمّة قتلت ابن بنت نبیّها»،<ref>بحار الأنوار،ج ۴۴،ص ۲۶۶،زیارت ناحیه مقدسه(من امّة).</ref> داد از دست امّتى که پسر دختر پیامبر خود را کشته‌اند. | ||
== منبع == | ==منبع== | ||
* جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۲۷۴. | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۲۷۴.] | ||
== پی‌نوشت == | ==پی‌نوشت== | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:مفاهیم]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۰۷:۴۷
ظلیمه، آنچه از انسان به ناحق و ظالمانه بگیرند، آنچه را که نزد ظالم درخواست مى‌کنى.[۱] کلماتى حاکى از ظلم و ستمى که بر امام حسین(ع) از سوى امّت روا شد. این تعبیر، در زیارت ناحیۀ مقدّسه آمده و اینکه ذوالجناح، اسب سیدالشهدا(ع) پس از کشته شدن امام، همهمه کنان و اشکریزان و بى‌صاحب به سوى خیمه‌ها مى‌آمد، در حالى که مى‌گفت: «الظّلیمة الظّلیمة لأمّة قتلت ابن بنت نبیّها»،[۲] داد از دست امّتى که پسر دختر پیامبر خود را کشته‌اند.