مهر کربلا: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «مهر،قطعه‌اى کوچک از گل،معمولا به شکل مکعّب مستطیل یا استوانه‌اى که نمازگزا...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
مهر، قطعه‌اى کوچک از گل، معمولا به شکل مکعّب مستطیل یا استوانه‌اى که نمازگزاران،بر زمین نهند و به جاى خاک،پیشانى به هنگام سجده بر آن گذارند. <ref>لغت‌نامه،دهخدا.</ref> مهر و تسبیحى که از تربت [[حسین بن على (ع)|سیدالشهدا(ص)]] ساخته شود، '''مهر کربلا''' و تسبیح کربلا نامیده می‌شود. | |||
==فضیلت== | |||
نماز گزاردن و یا ذکر گفتن با مهر و [[تسبیح تربت|تسبیح کربلا]] فضیلت بسیار دارد. امامان و اولیاء و علماء چنین مى‌کردند. امام صادق(ع)سجده بر [[تربت]] [[امام حسین(ع)]]<nowiki/>مى‌کرد و فرمود:«السّجود على تربة الحسین(ع)تخرق الحجب السّبع» <ref>بحار الانوار،ج ۹۸،ص ۱۳۵.</ref> ،سجده بر تربت حسینى،حجابهاى هفتگانه را کنار مى‌زند.صنعت مهرسازى و تسبیح‌سازى از تربت حرم ائمّه،شغلى مقدّس و محترم و اغلب در انحصار خاندانهاى پاک و سادات معتقد بوده است.حتى در [[کربلا]]،خاندانى براى اینکه این افتخار و امتیاز را همواره داشته باشد،سالانه مبلغى به والى بغداد مى‌پرداخته است. | |||
==منبع== | |||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=559291&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۳۹-۴۴۰.] | |||
==پی‌نوشت== | |||
<references /> | |||
[[رده:مفاهیم]] | |||
[[رده:مفاهیم اسلامی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۶ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۴۲
مهر، قطعه‌اى کوچک از گل، معمولا به شکل مکعّب مستطیل یا استوانه‌اى که نمازگزاران،بر زمین نهند و به جاى خاک،پیشانى به هنگام سجده بر آن گذارند. [۱] مهر و تسبیحى که از تربت سیدالشهدا(ص) ساخته شود، مهر کربلا و تسبیح کربلا نامیده می‌شود.
فضیلت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
نماز گزاردن و یا ذکر گفتن با مهر و تسبیح کربلا فضیلت بسیار دارد. امامان و اولیاء و علماء چنین مى‌کردند. امام صادق(ع)سجده بر تربت امام حسین(ع)مى‌کرد و فرمود:«السّجود على تربة الحسین(ع)تخرق الحجب السّبع» [۲] ،سجده بر تربت حسینى،حجابهاى هفتگانه را کنار مى‌زند.صنعت مهرسازى و تسبیح‌سازى از تربت حرم ائمّه،شغلى مقدّس و محترم و اغلب در انحصار خاندانهاى پاک و سادات معتقد بوده است.حتى در کربلا،خاندانى براى اینکه این افتخار و امتیاز را همواره داشته باشد،سالانه مبلغى به والى بغداد مى‌پرداخته است.