ذو حسم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
نام | '''ذوحسم''' نام یکى از منزلگاههاى میان مکه و [[کربلا]] است که کاروان [[امام حسین(ع)]] از آنجا عبور کرد.{{جعبه اطلاعات منزلگاه | ||
| عنوان =ذوحسم | |||
| تصویر = | |||
| اندازه تصویر = | |||
| نام منزلگاه = | |||
| مسیر =[[مکه]] به [[کوفه]] | |||
| موقعیت = [[عربستان]] | |||
| قبل از = [[زرود]] | |||
| پس از = [[بیضه]] | |||
| واقعه کربلا = اعلام وفاداری یاران [[امام حسین(ع)]] | |||
| سایر =}}<br /> | |||
==موقعیت جغرافیایی== | |||
منزل ذوحسم در مسیر مکه به کربلا بعد از منزل [[مغیثه]] و قبل از منزل [[منزلگاه بیضه|بیضه]] قرار دارد. | |||
==وقایع== | |||
زمانی که سپاه اعزامى دشمن از [[کوفه]] براى [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] آشکار شد، یارانش را به طرف ذو حسم سوق داد و پیش از رسیدن نیروهاى دشمن،در آنجا اردو زد. | |||
{{مسیر حرکت امام حسین}} | |||
[[حرّ بن یزید ریاحى|حر]] و سربازانش در همین مکان با امام حسین(ع) برخورد کردند و آن حضرت دستور داد حرّ و سپاه او و حتى اسبانشان را سیراب کنند که از راه رسیده‌بودند و بى‌تاب عطش بودند. امام سپس براى آن گروه سخنرانى کرد و هنگام ظهر، نماز جماعت خوانده شد.حرّ و سپاه او نیز به امام حسین(ع) اقتدا کردند. <ref>مقتل الحسین،مقرّم،ص 215.</ref> | |||
[[ابا عبدالله (ع)|ابا عبدالله(ع)]] ایستاد و در سخنرانی خود چنین فرمود: «کارها چنان شده‌است که مشاهده می‌کنید. دنیا دگرگون شده و به زشتی گراییده، خوبی پشت کرده و بدی افزون و چیره گشته و از خوبی و راستی و درستی جز به اندازه ته مانده ظرفی و چراگاهی اندک‌مایه و تهی نمانده‌است. آیا نمی‌بینید که به حق عمل نمی‌شود و از باطل باز نمی‌دارند؟ در چنین شرایطی مومن باید مشتاق دیدار خدایش باشد. من مرگ را جز کامیابی شهادت و زندگی با بیدادگران را جز بدنامی و رنج و خواری نمی‌بینم.» | |||
سپس [[زهیر بن قین|زهیر بن القین]] برخاست و به یاران گفت: «شما سخن می‌گویید یا من؟» آنها گفتند: «تو بگو.» | |||
زهیر پس از حمد و ثنای الهی به امام عرض کرد: «ای فرزند پیامبر، خداوند قرین رحمتت بدارد. گفتارت را به جان شنیدم و به خدا سوگند اگر دنیا برای ما مکان جاودانه و باقی بود و تنها یاری و پشتیبانی از تو موجب جدایی از دنیا بود، قیام و همراهی با تو را بر زیستن دنیا ترجیح می‌دادیم.» | |||
[[نافع بن هلال بجلی|نافع هلال بن بجلی]] برخاست و گفت: «به خدا قسم ما دیدار پروردگار خویش را ناخوش نداریم و بر نیت و انگیزه خویش با بصیرت ایستاده‌ایم. با دوست شما دوست و با دشمن شما دشمنیم.» | |||
[[بریر بن خضیر همدانی]] گفت: «ای فرزند پیامبر، به خدا سوگند منت خداوند بر ماست که افتخار جنگ در رکاب تو نصیب ما گشت تا برای یاری تو اعضای بدنمان قطعه قطعه شود و جد تو در روز قیامت شفیع ما باشد.» | |||
سپس یاران یکی یکی اعلام وفاداری نمودند. | |||
==منبع== | ==منبع== | ||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 181.] | ||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author محمدرضا سنگری، آنیه داران آفتاب، ج 1، ص 173-176] | |||
==پی‌نوشت== | ==پی‌نوشت== | ||
| خط ۱۰: | خط ۴۳: | ||
[[رده:تاریخ]] | [[رده:تاریخ]] | ||
[[رده:مسیر حرکت امام حسین (ع)]] | [[رده:مسیر حرکت امام حسین (ع)]] | ||
[[en:Dhu Husam]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۲۹
ذوحسم نام یکى از منزلگاههاى میان مکه و کربلا است که کاروان امام حسین(ع) از آنجا عبور کرد.
| اطلاعات جغرافیایی | |
|---|---|
| مسیر | مکه به کوفه |
| موقعیت | عربستان |
| قبل از | زرود |
| پس از | بیضه |
| وقایع تاریخی | |
| واقعه کربلا | اعلام وفاداری یاران امام حسین(ع) |
موقعیت جغرافیایی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
منزل ذوحسم در مسیر مکه به کربلا بعد از منزل مغیثه و قبل از منزل بیضه قرار دارد.
وقایع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
زمانی که سپاه اعزامى دشمن از کوفه براى امام حسین(ع) آشکار شد، یارانش را به طرف ذو حسم سوق داد و پیش از رسیدن نیروهاى دشمن،در آنجا اردو زد.
 دریای سرخ |
حر و سربازانش در همین مکان با امام حسین(ع) برخورد کردند و آن حضرت دستور داد حرّ و سپاه او و حتى اسبانشان را سیراب کنند که از راه رسیده‌بودند و بى‌تاب عطش بودند. امام سپس براى آن گروه سخنرانى کرد و هنگام ظهر، نماز جماعت خوانده شد.حرّ و سپاه او نیز به امام حسین(ع) اقتدا کردند. [۱]
ابا عبدالله(ع) ایستاد و در سخنرانی خود چنین فرمود: «کارها چنان شده‌است که مشاهده می‌کنید. دنیا دگرگون شده و به زشتی گراییده، خوبی پشت کرده و بدی افزون و چیره گشته و از خوبی و راستی و درستی جز به اندازه ته مانده ظرفی و چراگاهی اندک‌مایه و تهی نمانده‌است. آیا نمی‌بینید که به حق عمل نمی‌شود و از باطل باز نمی‌دارند؟ در چنین شرایطی مومن باید مشتاق دیدار خدایش باشد. من مرگ را جز کامیابی شهادت و زندگی با بیدادگران را جز بدنامی و رنج و خواری نمی‌بینم.»
سپس زهیر بن القین برخاست و به یاران گفت: «شما سخن می‌گویید یا من؟» آنها گفتند: «تو بگو.»
زهیر پس از حمد و ثنای الهی به امام عرض کرد: «ای فرزند پیامبر، خداوند قرین رحمتت بدارد. گفتارت را به جان شنیدم و به خدا سوگند اگر دنیا برای ما مکان جاودانه و باقی بود و تنها یاری و پشتیبانی از تو موجب جدایی از دنیا بود، قیام و همراهی با تو را بر زیستن دنیا ترجیح می‌دادیم.»
نافع هلال بن بجلی برخاست و گفت: «به خدا قسم ما دیدار پروردگار خویش را ناخوش نداریم و بر نیت و انگیزه خویش با بصیرت ایستاده‌ایم. با دوست شما دوست و با دشمن شما دشمنیم.»
بریر بن خضیر همدانی گفت: «ای فرزند پیامبر، به خدا سوگند منت خداوند بر ماست که افتخار جنگ در رکاب تو نصیب ما گشت تا برای یاری تو اعضای بدنمان قطعه قطعه شود و جد تو در روز قیامت شفیع ما باشد.»
سپس یاران یکی یکی اعلام وفاداری نمودند.
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی‌نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ مقتل الحسین،مقرّم،ص 215.