قربانى: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ب| درسى که ز عاشورا آموخته‌ایم این بود | قربانى راه دین،فرزند و پدر کردیم <ref>...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{ب| درسى که ز عاشورا آموخته‌ایم این بود | قربانى راه دین،فرزند و پدر کردیم <ref>از نویسنده.</ref> }}
'''قربانى''' یعنى آنچه براى رسیدن به قرب محبوب و معبود،فدا مى‌کنند.


قربانى یعنى آنچه براى رسیدن به قرب محبوب و معبود،فدا مى‌کنند.آنگونه که فرزندان آدم،قربانى و فدا به درگاه خدا بردند.یکى گوسفند،دیگرى دسته‌اى از گندم (إِذْ قَرَّبٰا قُرْبٰاناً...) <ref>مائده،آیه 27.</ref> حضرت ابراهیم نیز که به فرمان خدا مأمور شد جوانش اسماعیل را ذبح و قربانى کند،خداوند گوسفندى نازل کرد و به جاى اسماعیل قربانى شد. <ref>وَ فَدَیْنٰاهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ (صافات/آیه 107).</ref> از آن پس در احیاى آن فداکارى از سوى پسر و پدر،حاجیان روز عید قربان در منا قربانى مى‌کنند.
==تاریخچه==
آنگونه که فرزندان آدم،قربانى و فدا به درگاه خدا بردند.یکى گوسفند،دیگرى دسته‌اى از گندم (إِذْ قَرَّبٰا قُرْبٰاناً...) <ref>مائده،آیه ۲۷.</ref> حضرت ابراهیم نیز که به فرمان خدا مأمور شد جوانش اسماعیل را ذبح و قربانى کند،خداوند گوسفندى نازل کرد و به جاى اسماعیل قربانى شد. <ref>وَ فَدَیْنٰاهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ (صافات/آیه ۱۰۷).</ref> از آن پس در احیاى آن فداکارى از سوى پسر و پدر،حاجیان روز عید قربان در منا قربانى مى‌کنند.


صحنۀ کربلا نیز قربانى شدن هفتاد و دو شهید،در آستان قرب و رضاى الهى بود.امام حسین،خود و یارانش را فداى دین خدا نمود.حسین بن على«ع»قربانى اهل بیت بود.
==نهضت عاشورا==
صحنۀ کربلا نیز قربانى شدن هفتاد و دو شهید،در آستان قرب و رضاى الهى بود.[[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]]، خود و یارانش را فداى دین خدا نمود.حسین بن على(ع)قربانى [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] بود.
<br />
{|
|درسى که ز عاشورا آموخته‌ایم این بود
|
|قربانى راه دین،فرزند و پدر کردیم <ref>جواد محدثی</ref>
|}


آنگونه که حضرت زینب نیز پس از شهادت برادر،وقتى در میدان جنگ به پیکر برادرش رسید،نگاهى به آسمان کرد و گفت:«اللّهم تقبّل منّا هذا القربان». <ref>حیاة الامام الحسین،ج 2،ص 301،سیرة الأئمة الاثنى عشر،هاشم معروف الحسنى،ج 2،ص 87.</ref> در تعابیر ائمّه،در زیارتنامه‌ها و نیز خطابه‌هاى اسیران اهل بیت،از آن شهید مظلوم،بعنوان«ذبیح»یاد شده است.او اسماعیلى بود که در مناى حق فدا شد و حیات دین را تضمین نمود و شرف را به انسانها الهام داد.


قربانى شدن و قربانى دادن،رمز پیروزى و عزّت است.ملّتهایى که در راه«آزادى»گام برداشته و بر مى‌دارند،همواره قربانیان بسیارى را تقدیم آستان آزادى کرده‌اند و اگر گروهى آمادۀ فداکارى نباشند،به اهداف خود نمى‌رسند.حقیقت و دین و حیات کرامتمندانه،آن قدر ارزشمند و متعالى است که باید قربانیانى چون حسین«ع»فداى آن شوند.از عظمت قربانى،مى‌توان به عظمت چیزى پى برد که کسى مانند سید الشهدا«ع»در آن راه قربان مى‌شود و هفتاد و دو عزیز را قربان مى‌کند.
آنگونه که [[زینب (ع)|حضرت زینب(س)]] نیز پس از شهادت برادر،وقتى در میدان جنگ به پیکر برادرش رسید،نگاهى به آسمان کرد و گفت:«اللّهم تقبّل منّا هذا القربان». <ref>حیاة الامام الحسین،ج ۲،ص ۳۰۱،سیرة الأئمة الاثنى عشر،هاشم معروف الحسنى،ج ۲،ص ۸۷.</ref> در تعابیر ائمّه،در زیارتنامه‌ها و نیز خطابه‌هاى اسیران اهل بیت،از آن شهید مظلوم،بعنوان«ذبیح»یاد شده است.او اسماعیلى بود که در مناى حق فدا شد و حیات دین را تضمین نمود و شرف را به انسانها الهام داد.


{{ب| اى کرده به کوى دوست هفتاد و دو قربانى | قربان شومت این رسم،ماند از تو به دورانها }}
قربانى شدن و قربانى دادن،رمز پیروزى و عزّت است.ملّتهایى که در راه«آزادى»گام برداشته و بر مى‌دارند،همواره قربانیان بسیارى را تقدیم آستان آزادى کرده‌اند و اگر گروهى آمادۀ فداکارى نباشند،به اهداف خود نمى‌رسند.حقیقت و دین و حیات کرامتمندانه،آن قدر ارزشمند و متعالى است که باید قربانیانى چون حسین(ع)فداى آن شوند.از عظمت قربانى،مى‌توان به عظمت چیزى پى برد که کسى مانند [[حسین بن على (ع)|سیدالشهدا(ع)]] در آن راه قربان مى‌شود و هفتاد و دو عزیز را قربان مى‌کند.


{| قربانى هر کس شد با حرمت و نشنیدیم | دست و تن قربانى،افتد به بیابانها <ref>جودى خراسانى.</ref> }}
<br />
{|
|اى کرده به کوى دوست هفتاد و دو قربانى
|
|قربان شومت این رسم،ماند از تو به دورانها
|-
|قربانى هر کس شد با حرمت و نشنیدیم
|
|دست و تن قربانى،افتد به بیابانها <ref>جودى خراسانى.</ref>
|}


==منبع==


*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۵۴-۳۵۵.]


 
==پی‌نوشت==
 
<references />
 
[[رده:مفاهیم]]
 
[[رده:مفاهیم اسلامی]]
 
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 354-355.

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۳۹

قربانى یعنى آنچه براى رسیدن به قرب محبوب و معبود،فدا مى‌کنند.

تاریخچه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

آنگونه که فرزندان آدم،قربانى و فدا به درگاه خدا بردند.یکى گوسفند،دیگرى دسته‌اى از گندم (إِذْ قَرَّبٰا قُرْبٰاناً...) [۱] حضرت ابراهیم نیز که به فرمان خدا مأمور شد جوانش اسماعیل را ذبح و قربانى کند،خداوند گوسفندى نازل کرد و به جاى اسماعیل قربانى شد. [۲] از آن پس در احیاى آن فداکارى از سوى پسر و پدر،حاجیان روز عید قربان در منا قربانى مى‌کنند.

نهضت عاشورا[ویرایش | ویرایش مبدأ]

صحنۀ کربلا نیز قربانى شدن هفتاد و دو شهید،در آستان قرب و رضاى الهى بود.امام حسین(ع)، خود و یارانش را فداى دین خدا نمود.حسین بن على(ع)قربانى اهل بیت بود.

درسى که ز عاشورا آموخته‌ایم این بود قربانى راه دین،فرزند و پدر کردیم [۳]


آنگونه که حضرت زینب(س) نیز پس از شهادت برادر،وقتى در میدان جنگ به پیکر برادرش رسید،نگاهى به آسمان کرد و گفت:«اللّهم تقبّل منّا هذا القربان». [۴] در تعابیر ائمّه،در زیارتنامه‌ها و نیز خطابه‌هاى اسیران اهل بیت،از آن شهید مظلوم،بعنوان«ذبیح»یاد شده است.او اسماعیلى بود که در مناى حق فدا شد و حیات دین را تضمین نمود و شرف را به انسانها الهام داد.

قربانى شدن و قربانى دادن،رمز پیروزى و عزّت است.ملّتهایى که در راه«آزادى»گام برداشته و بر مى‌دارند،همواره قربانیان بسیارى را تقدیم آستان آزادى کرده‌اند و اگر گروهى آمادۀ فداکارى نباشند،به اهداف خود نمى‌رسند.حقیقت و دین و حیات کرامتمندانه،آن قدر ارزشمند و متعالى است که باید قربانیانى چون حسین(ع)فداى آن شوند.از عظمت قربانى،مى‌توان به عظمت چیزى پى برد که کسى مانند سیدالشهدا(ع) در آن راه قربان مى‌شود و هفتاد و دو عزیز را قربان مى‌کند.


اى کرده به کوى دوست هفتاد و دو قربانى قربان شومت این رسم،ماند از تو به دورانها
قربانى هر کس شد با حرمت و نشنیدیم دست و تن قربانى،افتد به بیابانها [۵]

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی‌نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. مائده،آیه ۲۷.
  2. وَ فَدَیْنٰاهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ (صافات/آیه ۱۰۷).
  3. جواد محدثی
  4. حیاة الامام الحسین،ج ۲،ص ۳۰۱،سیرة الأئمة الاثنى عشر،هاشم معروف الحسنى،ج ۲،ص ۸۷.
  5. جودى خراسانى.