حسن میرزا علی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «دربارة حسن میرزا عل ، ی نوشتة حمیدرضا اردلان، تهران، فرهنگستان هنر جمهوری اس...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
دربارة
'''حسن میرزا علی،''' از هنرمندان ایرانی در زمینه [[پرده خوانی|پرده‌ خوانی]] است.
حسن میرزا عل ، ی نوشتة حمیدرضا اردلان، تهران، فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ایران، 1386،
[[en:Hassan mirza ali]]
24 ص
{{جعبه اطلاعات هنرمند
| رنگ پس‌زمینه =
| عنوان =
| تصویر =  حسن میرزا علی.jpg
| اندازه تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام اصلی =
| نام =  حسن میرزا علی
| نام خانوادگی =
| تاریخ تولد = 1325 شمسی
| شهر تولد=    تهران
| کشور تولد=ایران
| تاریخ مرگ =
| شهر مرگ =
| کشور مرگ =
| ملیت = ایرانی
| حوزه فعالیت = پرده‌ خوان، تعزیه خوان
| رشته = هنرهای نمایشی
| آموزش =
| جنبش =
| سبک =
| آثار =
| پشتیبانان =
| تأثیرپذیرفته از =  پدرش حاج تقی میرزا علی
| تأثیرگذاشته بر =
| جوایز =
| وب‌گاه =
}}
 
==شیوه اجرای نمایش==
حسن میرزا علی در اجرای گفتار و حرکات پرده خوانی به مقام مرشدی و کمال رسیده است. مرشد میرزا علی در حرکات تند و سریع است، کلام او سبب تندی در حرکات و نتیجتاً بروز شیوه حماسی است. سال‌ها تعزیه خوانی توانایی او را در روایت مجالس پرده مضاعف کرده است و بدین طریق رد پای شیوه‌های اجرایی تعزیه در پرده خوانی مرشد میرزا علی دیده می‌شود. ارتباط با مخاطب، تسلط و اعتماد به نفس، قدرت بداهه در انطباق‌های مورد نیاز در نسبت با موضوعات معاصر و ایمان به حقیقت داستان‌های مورد روایتش دیگر ویژگی‌های اجرای اوست.
==شیوه اجرای آواز==
مرشد میرزا علی به دلیل آشنایی با نغمات تعزیه که گستره کمی قابل توجهی دارد، در اجرای آوازهای پرده خوانی بسیار موفق است. برای نمونه در اجرای این مجموعه درآمد <ref>درآمد نام قسمت یا قسمت‌های نخستین آوازها و دستگاه‌های موسیقی سنتی ایران است. </ref> -پیش دانگ <ref>اساس موسیقی دستگاهی ایران مبنی بر تتراکوردها -دانگ‌های- به هم پیوسته است. مهم‌ترین نغمه در هر گوشه که به نغمه شاهد معروف است نقطه آغاز تتراکورد اول محسوب می‌شود. همچنین نغمات پیش از نغمه شاهد را که به اندازه یک تتراکورد و گاه یک پنتاتونیک است پیش دانگ معرفی می‌کنیم. </ref>- ماهور <ref>دستگاه‌های موسیقی ایران دارای شش دانگ پیوسته است. تمرکز در هر دانگ و تأکید روی یک نغمه خاص سبب بروز تغییر فونکسیون نغمات می‌شود. دو دانگ پیش و اول در هر دستگاه که درآمد دستگاه در آن‌ها اجرا می‌شوند مفهوم اصلی دستگاه‌اند. </ref> آغاز می‌کند، این در حالی است که گردش نغمه با آنچه ما به عنوان فضای صوتی ماهور می‌شناسیم انطباق صرف ندارد. تنوع و آزادی که در خواندن اشعار وجود دارد در اجرای نغمه آن نیز دیده می‌شود و خواننده خود را ملزم به رعایت قوانین حاکم بر موسیقی دستگاهی نمی‌داند. تنها شکلی که به وضوح می‌توان در اجرای خواننده دید، حرکت پلکانی او روی نغمات و پرده‌هاست که این شیوه را می‌توان با موسیقی ردیفی قابل قیاس دانست.
==منبع==
 
*منبع این مدخل از [[مرشدان پرده‌ خوان ایران|مجموعه سی جلدی مرشدان پرده خوان]] و حاصل فعالیت‌های پژوهشی [[حمیدرضا اردلان]] است. در این مداخل برای رعایت حقوق ناشر و مؤلف و همچنین ترغیب علاقمندان به تهیه اثر، خلاصه‌ای از کتاب سی جلدی مرشدان پرده خوان آورده شده است.
 
==پی نوشت==
[[رده:هنرمندان]]
[[رده:هنرمندان ایرانی]]
[[رده:هنرمندان در گروه هنرهای نمایشی]]
[[رده:هنرمندان در گروه ادبیات نمایشی]]
[[رده:هنرمندان در گروه مرشدان پرده خوان]]
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۰۰

حسن میرزا علی، از هنرمندان ایرانی در زمینه پرده‌ خوانی است.

حسن میرزا علی
حسن میرزا علی.jpg
زاده 1325 شمسی
تهران
ملیت ایرانی
شناخته‌شده برای هنرهای نمایشی

شیوه اجرای نمایش[ویرایش | ویرایش مبدأ]

حسن میرزا علی در اجرای گفتار و حرکات پرده خوانی به مقام مرشدی و کمال رسیده است. مرشد میرزا علی در حرکات تند و سریع است، کلام او سبب تندی در حرکات و نتیجتاً بروز شیوه حماسی است. سال‌ها تعزیه خوانی توانایی او را در روایت مجالس پرده مضاعف کرده است و بدین طریق رد پای شیوه‌های اجرایی تعزیه در پرده خوانی مرشد میرزا علی دیده می‌شود. ارتباط با مخاطب، تسلط و اعتماد به نفس، قدرت بداهه در انطباق‌های مورد نیاز در نسبت با موضوعات معاصر و ایمان به حقیقت داستان‌های مورد روایتش دیگر ویژگی‌های اجرای اوست.

شیوه اجرای آواز[ویرایش | ویرایش مبدأ]

مرشد میرزا علی به دلیل آشنایی با نغمات تعزیه که گستره کمی قابل توجهی دارد، در اجرای آوازهای پرده خوانی بسیار موفق است. برای نمونه در اجرای این مجموعه درآمد [۱] -پیش دانگ [۲]- ماهور [۳] آغاز می‌کند، این در حالی است که گردش نغمه با آنچه ما به عنوان فضای صوتی ماهور می‌شناسیم انطباق صرف ندارد. تنوع و آزادی که در خواندن اشعار وجود دارد در اجرای نغمه آن نیز دیده می‌شود و خواننده خود را ملزم به رعایت قوانین حاکم بر موسیقی دستگاهی نمی‌داند. تنها شکلی که به وضوح می‌توان در اجرای خواننده دید، حرکت پلکانی او روی نغمات و پرده‌هاست که این شیوه را می‌توان با موسیقی ردیفی قابل قیاس دانست.

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. درآمد نام قسمت یا قسمت‌های نخستین آوازها و دستگاه‌های موسیقی سنتی ایران است.
  2. اساس موسیقی دستگاهی ایران مبنی بر تتراکوردها -دانگ‌های- به هم پیوسته است. مهم‌ترین نغمه در هر گوشه که به نغمه شاهد معروف است نقطه آغاز تتراکورد اول محسوب می‌شود. همچنین نغمات پیش از نغمه شاهد را که به اندازه یک تتراکورد و گاه یک پنتاتونیک است پیش دانگ معرفی می‌کنیم.
  3. دستگاه‌های موسیقی ایران دارای شش دانگ پیوسته است. تمرکز در هر دانگ و تأکید روی یک نغمه خاص سبب بروز تغییر فونکسیون نغمات می‌شود. دو دانگ پیش و اول در هر دستگاه که درآمد دستگاه در آن‌ها اجرا می‌شوند مفهوم اصلی دستگاه‌اند.