عبد الله بن زبیر: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «او نیز از مخالفت کنندگان با بیعت یزید بود.به دنبال آن،از مدینه به مکّه پناهند...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''عبدالله بن زبیر''' از مخالفت کنندگان با بیعت [[یزید]] بود. به دنبال آن، از مدینه به مکه پناهنده شد. | |||
== زندگینامه == | |||
عبدالله بن زبیر از جمله کسانى بود که مى‌خواست [[امام حسین(ع)]] در مکه نماند زیرا با حضور امام و تجمع مردم برگرد آن حضرت، زمینه‌اى براى توفیق او نبود.<ref>حیات الامام الحسین، ج ۳،ص ۲۷،و سخنان ابن عباس در این باره.</ref> این نکته در سخن خود [[حسین بن على (ع)|سیدالشهدا]] هم دیده مى‌شود که در پاسخ به پیشنهاد عبدالله بن زبیر (که على رغم خواست باطنى‌اش، مى‌گفت به عراق نرو) سخنانى گفت، از جمله در پایان آن افزود: «ان هذا لیس شیء من الدنیا احب الیه من ان اخرج من الحجاز و قد علم ان الناس لا یعدلونه بى فود انى خرجت حتى یخلو له». <ref>سخنان حسین بن على از مدینه تا کربلا،ص۶۶ به نقل از تاریخ طبرى و ابن اثیر.</ref> | |||
عبدالله بن زبیر، پس از مرگ [[یزید]]، ادعاى خلافت کرد و گروهى با او بیعت کردند. تا اینکه در سال ۷۳ در دوره خلافت عبدالملک، به دست نیروهاى حجاج بن یوسف که براى سرکوبى او به مکه هجوم آوردند،کشته شد. <ref>همان،ص ۶۹ به نقل از تاریخ الخلفا و البدایه و النهایه.</ref> | |||
==منبع== | |||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=559291&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۰۰.] | |||
==پی‌نوشت== | |||
<references /> | |||
[[رده:افراد]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۲۵
عبدالله بن زبیر از مخالفت کنندگان با بیعت یزید بود. به دنبال آن، از مدینه به مکه پناهنده شد.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
عبدالله بن زبیر از جمله کسانى بود که مى‌خواست امام حسین(ع) در مکه نماند زیرا با حضور امام و تجمع مردم برگرد آن حضرت، زمینه‌اى براى توفیق او نبود.[۱] این نکته در سخن خود سیدالشهدا هم دیده مى‌شود که در پاسخ به پیشنهاد عبدالله بن زبیر (که على رغم خواست باطنى‌اش، مى‌گفت به عراق نرو) سخنانى گفت، از جمله در پایان آن افزود: «ان هذا لیس شیء من الدنیا احب الیه من ان اخرج من الحجاز و قد علم ان الناس لا یعدلونه بى فود انى خرجت حتى یخلو له». [۲]
عبدالله بن زبیر، پس از مرگ یزید، ادعاى خلافت کرد و گروهى با او بیعت کردند. تا اینکه در سال ۷۳ در دوره خلافت عبدالملک، به دست نیروهاى حجاج بن یوسف که براى سرکوبى او به مکه هجوم آوردند،کشته شد. [۳]