پرونده:آثار مهدی شفیع قنادی با موضوع عاشورا.jpg: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''عاشورا''' مجموعه آثار نقاشی از [[مهدی شفیع قنادی|مهدی شفیع قنادی]] است که در سال 1394 در گالری سعد آباد به نمایش گذاشته شد.<ref>[http://www.homaartgallery.com/_default.aspx?cnt=art&id=161 وبسایت گالری هما]</ref> آثار نوگرای این هنرمند با دغدغه دینی خلق شده است و در نقاشیهای وی نوعی آثار خاکستری به چشم میخورد. آثار شفیع قنادی در گالری سعد آباد توسط [[کریم میرزایی]] پژوهشگر رشتهی هنر این چنین توصیف شده است: "بـوم سـپید با خطوط سیاهی ذغالی ساده و بیپیرایه بدون هیچگونه رنگ و لعـابی به نقش درآمده است، یا روشن است یا تیره، یا طلوع است یا غروب، یا حق است یـا نـاحق. بـدون نگاه موشکافانه به تک تک آثار میتوان فضای محرم را در کلیت نـمایشگاه احـساس کرد. آنچه قابل مشاهده است این که هیچ کدام از بومها رنگ تیره ندارند بلکه زمینه روشـن اسـت و تـیرگی تیره بختان است که فضا را ظلمانی کرده است. کسوفی در کار نیست. ابری است در مقابل خورشید که یارای مقاومت ندارد. نقاش همچنان که از بـیرنگی بـه صـورت سمبلیک بهره برده است از دیگر عناصر نمایدن نیز به نحو احسن استفاده کرده اسـت. طـاق جناقی یا محراب به عنوان نماد هنر ایرانی در بیشتر آثار به صورت مـفرد و مـمتد بـازنمایی شده است. محراب را از ریشهی حرب دانستهاند. نمازگذار رو به محراب به جنگ نیروهای شیطانی مـیرود کـه چنین جهادی جهاد اکبر نام گرفته است. محراب نماد حرب، نماد حریت در عـبودیت حـق اسـت. چنان که حسین (ع) حرب در محراب را به نبرد در آوردگاه مقدم شمرد و شربت شهادت را با شهود صلاه شـیرین کـرد. تیر، کلاهخود، سر بریده طفلی، دست، کوزه و آب، نشانههای دیگری هستند برای بـیان تـراژدی واقـعه عاشورا، تراژدی که قهرمانش خود را فدا کرد تا قهرمانی زنده بماند، موصوف فدای صـفت شـد تـا صفت جاودان بماند، آزاده آزادگی را از بند رهانید قائم قیامت را اقامه کرد و حسین حُـسن را دگـر باره معنی دیگر کرد تا هم جمال زنده بماند و هم کمال بر آن افزون گردد. چـنین حـادثهای فرشیان را حتی عرشیان را بگریاند تا به سوگ حسین که فراعرشی است نـه بـل به سوگ احسان و آزادگی بنشینند که در فـراخنای تـاریخ مـظلوم ماند تا آزادهای پیدا شود. بیان چـنین مـفهومی جز به هنر دینی امکانپذیر نیست، هنری که خواه در قالب کهن باشد خـواه در قـالب نو از ویژگیهای هنر معنوی بـرخوردار اسـت. خیال، نـماد، انـسجام در آثـار، روانی در فرانمایی، پیراستگی و ایمان به عـمل از شـاخصههایی است که در آثار شفیع قنادی به وفور دیده میشود."<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/219089/%D9%87%D9%86%D8%B1-%D8%AF%D8%B1-%D8%AD%D8%B1%DB%8C%D9%85-%D9%85%D8%AD%D8%B1%D9%85-(%D8%A8%D9%87-%D9%85%D9%86%D8%A7%D8%B3%D8%A8%D8%AA-%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%B4-%D8%A2%D8%AB%D8%A7%D8%B1-%D8%B7%D8%B1%D8%A7%D8%AD%DB%8C-%D9%85%D9%87%D8%AF%DB%8C-%D8%B4%D9%81%DB%8C%D8%B9-%D9%82%D9%86%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D9%86%DA%AF%D8%A7%D8%B1%D8%AE%D8%A7%D9%86%D9%87-%DB%8C-%D8%B3%D8%B9%D8%AF%D8%A2%D8%A8%D8%A7%D8%AF) «هنر در حریم محرم: به مناسبت نمایش آثار طراحی مهدی شفیع قنادی در نگارخانه سعدآباد»، تندیس، شماره 68، 18 بهمن 1384، ص 9.]</ref> | |||
==پینوشت== |
نسخهٔ کنونی تا ۶ دسامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۱:۴۷
عاشورا مجموعه آثار نقاشی از مهدی شفیع قنادی است که در سال 1394 در گالری سعد آباد به نمایش گذاشته شد.[۱] آثار نوگرای این هنرمند با دغدغه دینی خلق شده است و در نقاشیهای وی نوعی آثار خاکستری به چشم میخورد. آثار شفیع قنادی در گالری سعد آباد توسط کریم میرزایی پژوهشگر رشتهی هنر این چنین توصیف شده است: "بـوم سـپید با خطوط سیاهی ذغالی ساده و بیپیرایه بدون هیچگونه رنگ و لعـابی به نقش درآمده است، یا روشن است یا تیره، یا طلوع است یا غروب، یا حق است یـا نـاحق. بـدون نگاه موشکافانه به تک تک آثار میتوان فضای محرم را در کلیت نـمایشگاه احـساس کرد. آنچه قابل مشاهده است این که هیچ کدام از بومها رنگ تیره ندارند بلکه زمینه روشـن اسـت و تـیرگی تیره بختان است که فضا را ظلمانی کرده است. کسوفی در کار نیست. ابری است در مقابل خورشید که یارای مقاومت ندارد. نقاش همچنان که از بـیرنگی بـه صـورت سمبلیک بهره برده است از دیگر عناصر نمایدن نیز به نحو احسن استفاده کرده اسـت. طـاق جناقی یا محراب به عنوان نماد هنر ایرانی در بیشتر آثار به صورت مـفرد و مـمتد بـازنمایی شده است. محراب را از ریشهی حرب دانستهاند. نمازگذار رو به محراب به جنگ نیروهای شیطانی مـیرود کـه چنین جهادی جهاد اکبر نام گرفته است. محراب نماد حرب، نماد حریت در عـبودیت حـق اسـت. چنان که حسین (ع) حرب در محراب را به نبرد در آوردگاه مقدم شمرد و شربت شهادت را با شهود صلاه شـیرین کـرد. تیر، کلاهخود، سر بریده طفلی، دست، کوزه و آب، نشانههای دیگری هستند برای بـیان تـراژدی واقـعه عاشورا، تراژدی که قهرمانش خود را فدا کرد تا قهرمانی زنده بماند، موصوف فدای صـفت شـد تـا صفت جاودان بماند، آزاده آزادگی را از بند رهانید قائم قیامت را اقامه کرد و حسین حُـسن را دگـر باره معنی دیگر کرد تا هم جمال زنده بماند و هم کمال بر آن افزون گردد. چـنین حـادثهای فرشیان را حتی عرشیان را بگریاند تا به سوگ حسین که فراعرشی است نـه بـل به سوگ احسان و آزادگی بنشینند که در فـراخنای تـاریخ مـظلوم ماند تا آزادهای پیدا شود. بیان چـنین مـفهومی جز به هنر دینی امکانپذیر نیست، هنری که خواه در قالب کهن باشد خـواه در قـالب نو از ویژگیهای هنر معنوی بـرخوردار اسـت. خیال، نـماد، انـسجام در آثـار، روانی در فرانمایی، پیراستگی و ایمان به عـمل از شـاخصههایی است که در آثار شفیع قنادی به وفور دیده میشود."[۲]
پینوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
تاریخچهٔ پرونده
روی تاریخ/زمانها کلیک کنید تا نسخهٔ مربوط به آن هنگام را ببینید.
تاریخ/زمان | بندانگشتی | ابعاد | کاربر | توضیح | |
---|---|---|---|---|---|
کنونی | ۹ اوت ۲۰۱۸، ساعت ۱۸:۳۲ | ۴۵۰ در ۶۰۰ (۴۰ کیلوبایت) | Kashani (بحث | مشارکتها) |
شما نمیتوانید این پرونده را رونویسی کنید.
کاربرد پرونده
صفحههای زیر از این تصویر استفاده میکنند: