سید الشهدا (ع): تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «از معروفترین لقبهاى حسین بن على«ع»که در روایات و زیارتنامه‌ها از زبان ائمّه...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
از معروفترین لقبهاى حسین بن | از معروفترین لقبهاى [[حسین بن على (ع)|حسین بن على(ع)]] '''سیدالشهدا(ع)''' می باشد. | ||
==معنا و مفهوم== | |||
در روایات و زیارتنامه‌ها از زبان ائمه(ع)، سیدالشهدا بسیار بیان شده است. این لقب به معناى سرور و سالار شهیدان است. | |||
امام صادق(ع)به «ام سعید احمسیه» که مرکبى کرایه کرده بود تا در مدینه سر قبور شهدا برود، فرمود: «آیا به تو خبر دهم که سرور شهیدان(سیدالشهدا) کیست؟» | |||
گفت: «آرى.» | |||
فرمود: «[[حسین بن على (ع)|حسین بن على]] است.» | |||
پرسید: «او سیدالشهداست؟» | |||
فرمود: «آرى...» <ref>بحار الأنوار،ج ۹۸،ص ۳۶.</ref> | |||
این لقب، ابتدا مخصوص حضرت حمزه، عموى پیامبر خدا بود که در جنگ احد به [[شهادت]] رسید. اما حماسه و ایثار اباعبدالله(ع) چنان بود که او را بر همه شهیدان برترى و سرورى داد و شهداى کربلا را نیز بر دیگر شهیدان فضیلت بخشید و این سیادت و برترى در عرصه قیامت هم مشهود خواهد بود. | |||
پیامبر خدا یک بار که به نقل از جبرئیل،از شهادت فرزندش خبر مى‌داد، از جمله دعایش درخواست مقام سیدالشهدایى براى حسین بود: «اللهم فبارک له فى قتله و اجعله من سادات الشهداء».<ref>عوالم(امام حسین)،ص ۱۱۸.</ref> | |||
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، | میثم تمار نیز در سخنانى که با «جبله مکیه» داشت، این تعبیر را درباره آن حضرت گفت: | ||
«ان الحسین بن على سید الشهداء یوم القیامه». <ref>همان،ص ۳۴۸،بحار الانوار،ج ۴۵،ص ۲۰۳.</ref> | |||
==منبع== | |||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=559291&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۲۳۴.] | |||
==پی‌نوشت== | |||
<references /> | |||
[[رده:مفاهیم]] | |||
[[رده:افراد]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۳۴
از معروفترین لقبهاى حسین بن على(ع) سیدالشهدا(ع) می باشد.
معنا و مفهوم[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در روایات و زیارتنامه‌ها از زبان ائمه(ع)، سیدالشهدا بسیار بیان شده است. این لقب به معناى سرور و سالار شهیدان است.
امام صادق(ع)به «ام سعید احمسیه» که مرکبى کرایه کرده بود تا در مدینه سر قبور شهدا برود، فرمود: «آیا به تو خبر دهم که سرور شهیدان(سیدالشهدا) کیست؟»
گفت: «آرى.»
فرمود: «حسین بن على است.»
پرسید: «او سیدالشهداست؟»
فرمود: «آرى...» [۱]
این لقب، ابتدا مخصوص حضرت حمزه، عموى پیامبر خدا بود که در جنگ احد به شهادت رسید. اما حماسه و ایثار اباعبدالله(ع) چنان بود که او را بر همه شهیدان برترى و سرورى داد و شهداى کربلا را نیز بر دیگر شهیدان فضیلت بخشید و این سیادت و برترى در عرصه قیامت هم مشهود خواهد بود.
پیامبر خدا یک بار که به نقل از جبرئیل،از شهادت فرزندش خبر مى‌داد، از جمله دعایش درخواست مقام سیدالشهدایى براى حسین بود: «اللهم فبارک له فى قتله و اجعله من سادات الشهداء».[۲]
میثم تمار نیز در سخنانى که با «جبله مکیه» داشت، این تعبیر را درباره آن حضرت گفت:
«ان الحسین بن على سید الشهداء یوم القیامه». [۳]