عبدالله بن حصین ازدی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''عبدالله‌ بن حصین ازدی،''' یکی از سربازان و نیروهای تحت امر عمر بن سعد بود که در کربلا حضور داشت.
{{جعبه اطلاعات قاتل شهدای کربلا
{{جعبه اطلاعات قاتل شهدای کربلا
|اطلاعات قاتل =
|اطلاعات قاتل =
خط ۲۰: خط ۱۸:
| دیگر فعالیت‌ها  =
| دیگر فعالیت‌ها  =
| منصب  =  
| منصب  =  
}}
}}'''عبدالله‌ بن حصین ازدی،''' یکی از سربازان و نیروهای تحت امر [[عمر بن سعد]] بود که در [[کربلا]] حضور داشت.
 
==نقش در واقعه کربلا==
پس از بستن شریعه فرات به دستور [[عبید الله بن زیاد|عبیدالله‌ بن زیاد]]، عبدالله‌ بن حصین به رویارویی [[امام‌ حسین‌ علیه‌ السلام‌|امام‌ حسین‌ (ع)]] آمد و گستاخانه گفت: «ای حسین! آیا این آب را نمی‌‏بینی که همچون دل آسمان می‌‏درخشد؟ به خدا سوگند یک قطره از آن نخواهی چشید، تا تشنه‌‏کام بمیری.»


==نقش در واقعه کربلا==
امام فرمود: «اَلّلهُمَّ اقتُلهُ عَطَشاً وَ لا تَغفِر لَهُ اَبَداً، خدایا او را از تشنگی بمیران و او را هرگز نیامرز.»<ref name=":0">- انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۳، ص۳۸۹.  </ref>
پس از بستن شریعه فرات به دستور عبیدالله‌ بن زیاد، عبدالله‌ بن حصین به رویارویی امام‌ حسین‌ (ع) آمد و گستاخانه گفت: ای حسین! آیا این آب را نمی‌‏بینی که همچون دل آسمان می‌‏درخشد؟ به خدا سوگند یک قطره از آن نخواهی چشید، تا تشنه‌‏کام بمیری.
امام فرمود: ”اَلّلهُمَّ اقتُلهُ عَطَشاً وَ لا تَغفِر لَهُ اَبَداً“ خدایا او را از تشنگی بمیران و او را هرگز نیامرز.<ref>- انساب الاشراف، ج3، ص389.  </ref>
==مرگ==
==مرگ==
حمید بن مسلم گوید: پس از آن او مریض شد و من به عیادتش رفتم. سوگند به خدا او را دیدم که پیوسته آب می‌‏خورد و سیراب نمی‌‏شد، سپس آن را پس می‌‏داد و دوباره می‏‌آشامید و سیراب نمی‏‌شد. بدین‌‏گونه بود، تا مُرد.<ref>- همانجا.  </ref>
حمید بن مسلم گوید: پس از آن او مریض شد و من به عیادتش رفتم. سوگند به خدا او را دیدم که پیوسته آب می‌‏خورد و سیراب نمی‌‏شد، سپس آن را پس می‌‏داد و دوباره می‏‌آشامید و سیراب نمی‏‌شد. بدین‌‏گونه بود، تا مُرد.<ref name=":0" />
==منبع==
==منبع==
مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص 204-205.
 
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2960823&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص ۲۰۴-۲۰۵.]
 
==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده: تاریخ]]
[[رده: تاریخ]]
خط ۳۵: خط ۳۴:
[[رده: قاتلان کربلا]]
[[رده: قاتلان کربلا]]
[[رده: قاتلان اصحاب و خاندان]]
[[رده: قاتلان اصحاب و خاندان]]
<references />{{navbox
|name = عاملان واقعه کربلا
|title = عاملان واقعه کربلا
|group1 = عاملان اصلی
|list1 = [[یزید بن معاویه]] {{*}} [[ابن زیاد]] {{*}} [[عمر سعد]]
|group2 = لشکر عمر بن سعد
|list2 = {{navbox | child
|group1 = فرماندهان
|list1 = [[شمر بن ذی الجوشن]] {{*}} [[عمرو بن‌ حجاج‌ زبیدی]] {{*}} [[شبث‌ بن ربعی تمیمی یربوعی ریاحی]]
|group2 = قاتلان
|list2 = [[سنان]] {{*}} [[شمر]] {{*}} [[خولی]] {{*}} [[حرمله]]
|group3 = تازندگان بر بدن امام
|list3 = [[هانی]] {{*}} [[اسحاق]]
|group4 = حاملان سر امام
|list4 = [[خولی]] {{*}} [[شمر]]
}}
|group5 = سایر
|list5 = [[حفص بن عمر]]
}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۲۴

مشخصات فردی
نام کامل عبدالله‌ بن حصین ازدی
نقش در واقعه کربلا
نقش‌های برجسته از سربازان و نیروهای تحت امر عمر بن سعد در کربلا

عبدالله‌ بن حصین ازدی، یکی از سربازان و نیروهای تحت امر عمر بن سعد بود که در کربلا حضور داشت.

نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پس از بستن شریعه فرات به دستور عبیدالله‌ بن زیاد، عبدالله‌ بن حصین به رویارویی امام‌ حسین‌ (ع) آمد و گستاخانه گفت: «ای حسین! آیا این آب را نمی‌‏بینی که همچون دل آسمان می‌‏درخشد؟ به خدا سوگند یک قطره از آن نخواهی چشید، تا تشنه‌‏کام بمیری.»

امام فرمود: «اَلّلهُمَّ اقتُلهُ عَطَشاً وَ لا تَغفِر لَهُ اَبَداً، خدایا او را از تشنگی بمیران و او را هرگز نیامرز.»[۱]

مرگ[ویرایش | ویرایش مبدأ]

حمید بن مسلم گوید: پس از آن او مریض شد و من به عیادتش رفتم. سوگند به خدا او را دیدم که پیوسته آب می‌‏خورد و سیراب نمی‌‏شد، سپس آن را پس می‌‏داد و دوباره می‏‌آشامید و سیراب نمی‏‌شد. بدین‌‏گونه بود، تا مُرد.[۱]

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ - انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۳، ص۳۸۹.