در حال ویرایش نقض مقررات جنگى

'''نقض مقررات جنگی''' در حادثه [[کربلا]] توسط سپاه [[کوفه]] کاملا مشهود است. عملکرد سپاه کوفه در حادثۀ کربلا با اصحاب و [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] از اصول و قواعد جنگى تجاوز کرد.

==نمونه‌هایی از نقض مقررا جنگی==
نمونه‌هایى از این نقضها از این قرار است:

!-حملۀ عمومى به یک نفر: 

بر خلاف مقررات نبردهاى تن به تن و رفتن یک هماورد به میدان یک مبارز، در کربلا گاهى دسته جمعى به یکى از یاران [[حسین بن على (ع)|حسین(ع)]] حمله مى‌شد، مثل [[عابس بن ابى شبیب شاکرى|عابس]] که بر او تاختند یا دستور سنگباران او صادر شد.

۲-تعرض مسلحانه به زن و کودک:

زنان و کودکان در جنگها مصونیت دارند، ولى در کربلا، به دستور [[شمر بن ذی الجوشن|شمر]]، خیمه‌ها را بر سر زنان و کودکان بى‌پناه سوزاندند و به خیمه‌نشینان بى‌دفاع تاختند و آنان را آوارۀ صحرا کردند.

۳-اسیر گرفتن زن مسلمان: 

زن مسلمان را نمى‌توان اسیر گرفت. على(ع) هم در جنگ صفین اسیر نگرفت، اما سپاه [[یزید]]، بازماندگان اصحاب و اهل بیت امام حسین(ع) را ([[زینب (ع)|زینب]]، [[ام کلثوم|ام کلثوم]]، [[سکینه]] و...) به اسارت گرفته به کوفه و شام بردند. در دربار شام هم یکى از شامیان از یزید مى‌خواست که فاطمه، دختر سیدالشهدا را بعنوان کنیز به او ببخشند، که مورد اعتراض زینب(س) قرار گرفت.

۴-غارت:

پس از شهادت امام، به خیمه‌ها تاختند و هر چه یافتند به غنیمت و غارت گرفتند. حتى روپوش زنان و جامۀ سیدالشهدا و گوشوارۀ دخترکان را. <ref>با استفاده از«انقلاب تکاملى اسلام»،ص ۸۲۴ با تلخیص.</ref> 

اینها همه افزون بر اصل ماجرا و کشتن فرزند پیامبر و منادى حق و عدالت بود، که آن نه تنها نقض مقررات جنگ، بلکه نقض اسلام و قرآن بود. به همین جهت، این ننگ و نفرت و نفرین از آل‌امیه و یزیدیان، تا قیامت بر آن سنگدلان ماند. 

آنچه از کوفیان و یزیدیان در این حادثه دیده شد، همه تخطى از اصول انسانى و اسلامى بود، برخى هم بى‌سابقه و شگفت بود و براى ارعاب دیگران به آن گونه سرکوب شدید پرداختند و مخالفان را گردن زدند و شهدا را لگدکوب سم اسبان ساختند. 

===نمونه هایی از شهدای نهضت کربلا===
[[عبدالله بن یقطر]] را در [[کوفه]]،از بالاى قصر پایین انداختند و هنوز رمقى در بدن داشت که سرش را بریدند.

[[قیس بن مسهّر صیداوى|قیس بن مسهر]] را از بالاى دارالأماره به پایین انداختند و متلاشى شد و جان داد.

[[مسلم بن عقیل]] را نیز بالاى قصر برده، گردن زدند، سپس بدن او را پایین انداختند.

[[هانى بن عروه]] را نیز دست بسته در بازار گردن زدند، سپس پاهایش را بسته و پیکرش را در بازار کشیدند.<ref>ر.ک:«تاریخ طبرى»،ج ۴،ص  ۲۹۸ - ۳۰۰ (طبع قاهره،۱۳۵۸ ه. ق).</ref> 

نیز آوردن انبوه آن سپاه عظیم براى کشتن جمعى محدود، استفادۀ از شیوۀ آب بستن به روى سپاه و تشنه نگهداشتن آنان، سرهاى شخصیتهاى بارز را از تن جدا کردن و شهر به شهر گرداندن، همه از شیوه‌هاى زشتى بود که در حادثۀ کربلا انجام گرفت و مقررات جنگى و اصول اخلاقى و انسانى نقض شد.

==منبع==

*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۵۰-۴۵۱.]

==پی نوشت==
<references />
[[رده:مفاهیم]]